Επαρχία :Η καυτή αλήθεια που δεν γράφεται πουθενά για τον 5χρονο που κατασπάραξαν τα ροτβάιλερ

Δυστυχώς με αφορμή τον άγριο θάνατο ενός 5χρονου αγγέλου από ροτβάιλερ την Κυριακή του Πάσχα σε χωριό της Κοζάνης , επιστρέφουμε στο μηδέν.

Η Κοινωνία μας εκβαρβαρίζεται. Δεν μπορώ να δεχτώ την κακιά την ώρα για το συγκεκριμένο.
Ας μιλήσουμε λοιπόν τί οδηγεί εκεί:

Αυτά είναι είτε:

Βάρβαρα ένστικτα ή εξτρεμιστικές απόψεις ή συναισθήματα ανασφάλειας ή ακραίες και λανθάνουσες ή και παραβατικές συμπεριφορές των ιδιοκτητών διαφόρων ζώων σπανίων (ακόμη και ερπετών να έρπουν στην παραλία έχουμε δει) και των σκύλων, τους ωθούν να αγοράσουν έναν σκύλο για να το χρησιμοποιήσουν ως πιθανό όπλο με ανεξέλεγκτες ορμές.
Γιατί αυτή είναι η αλήθεια.

Για το πυροβόλο όπλο λειόκανο ή ραβδωτό που πυροβολεί προς μία κατεύθυνση που στρέφεις εσύ την κάννη, χρειάζεσαι ορθώς πιστοποιητικό ψυχιατρικής καταλληλότητας από ειδικό παθολόγο, νευρολόγο, ψυχίατρο και αίτηση στην Αστυνομική Αρχή Ασφαλείας με ανανέωση αδείας ανά τακτά διαστήματα.

Για ένα ζώο που έρχεται να καλύψει τα κενά σου και ειδικά τα συναισθηματικά και το οποίο το χρησιμοποιείς ως άλλος Αλκιβιάδης έπειτα από την προδοσία της Δεκέλειας κόβοντάς του την ουρά και μοστράρεις στη «σύγχρονη αγορά των Αθηνών», για να λησμονούνε τα παραπτώματά σου, τις ασοφίες σου, να προκαλείς φόβο και δέος στο πέρασμα (Α 333 Π.Κ.) και να αποτρέπεις κατ΄εσέ πιθανές εγκληματικές ενέργειες εις βάρος σου στην ουσία αναγάγοντας τον νόμο και αυτοδικώντας εν αρχήν κατά τινός μη προσδιοριζομένου και αγνώστου εχθρού, και να εκτρέφεις ένα ζώο το πολλές φορές όχι με αγάπη αλλά με ωμό κρέας, με υπερβολική πειθαρχία, εγκλεισμένο σε ένα διαμερισματάκι, για να γίνει ένα όπλο κατά τη διάρκεια επιθεσεως εναντίον σου από άγνωστο εχθρό και το οποίο επαφίεται στην κρίση του ζώου και μόνο, τότε τί πρέπει να πάρεις. Δεν πρέπει να παραδίδεις και πιστοποιητικό ψυχιατρικής καταλληλότητας από επιτροπή ψυχιάτρων/ εμεπιρογνωμόνων για εσένα, όταν προβαίνεις στην αγορά και κυριότητα ενός ζώου;

Μη μιλάτε για νοημοσύνη για τα ζώα, γιατί αλλιώς θα ήταν άνθρωποι και θα μιλούσαν.
Τα ζώα νιώθουν συναισθήματα περιορισμένης ακτίνας και φέρουν γονιδιακή εξέλιξη με εν μέρει λανθάνουσα υποτροπή προς το άγριο, λόγω αντικειμενικής αδυναμίας του περιβάλλοντος γύρω τους.
Είναι αδιανόητο και απαράδεκτο να αγοράζεις έναν σκύλο για φύλακα, όταν υποτίθεται ότι εσύ ταϊζεις το ζώο και είσαι υπεύθυνος για αυτό και είσαι ο κύριός του, να του ζητάς να σε προστατεύει όταν οι αισθήσεις σου δεν κυριαρχούν επί αυτού (είτε γιατί βρίσκεσαι εν υπνώσει είτε με μειωμένη κινητικότητα είτε μακριά από την εποπτεία και εντολές σου) και το αφήνεις στην κυριολεξία στην τύχη.

Μήπως είναι μόνο τα σκυλιά με άγρια ένστικτα που συναντάμε πλέον στην αγορά (και δεν εννοώ τα καννίς και τους οδηγούς τυφλών), αλλά μέχρι και μολοσσούς και πύθωνες στην παραλία.

Αν θέλετε να φιλοξενείτε ζώα με άγρια ένστικτα κατά τα πρότυπά σας μπορείτε να πάτε στη ζούγκλα να μείνετε μαζί τους ή στο ζωολογικό κήπο από την μέσα πλευρά από τα κάγκελα.

Και όσο για το θλιβερό δυστύχημα ο ιδιοκτήτης γνώριζε τι είχε εκθρέψει και τι μπορούσαν να προκαλέσουν και όχι απλά δεν έκανε τίποτα για να το αποτρέψει, αλλά επιβράβευε τα ζώα του για την αγριότητά τους με εγκλεισμό σε ημιυπόγειο, δεν τα έβαλε φίμωτρο καίτοι φιλοξενούσε στην οικία του άτομα και είχε πλήρη κατανόηση των κινδύνων που απέρρεαν από αυτά και για αυτό πρέπει να του απαγγελθούν κατηγορίες για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως και προφυλάκιση και κανένα ελαφρυντικό ούτε καν του προτέρου εντίμου βίου ή των στενών οικογενειακών σχέσεων.
Μάλιστα δε εγνώριζε ως φυσικός αυτουργός ότι τα ροτβάιλερ και λόγω και της τεραστίας φυσικής τους δύναμης και των ισχυρών σιαγόνων τους λειτούργησαν όπως μία ωρολογιακή βόμβα με ενεργποιημένο τον πυροκροτητή και τον στόχο (ανήλικο παιδί) να κινείται στο σημείο εκτέλεσης.

Για αυτό λοιπόν,
Όχι άλλη υποκρισια και δικαιολογίες για την κακιά την ώρα και συντριβές καρδίας και τεταραγμένης ψυχής, γιατί γνώριζε πολύ καλά τί είχε δημιουργήσει στον τρόπο αντίληψης αυτών των ζώων.

Και εν τέλει
Απαιτείται ριζική αναψηλάφηση του νομικού πλαισίου κατοχής και κυκλοφορίας των οικόσιτων ζώων με διαβαθμίσεις κινδύνου.

Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του μικρού και αδικοχαμένου αγγέλου.

πηγη : http://www.athensmagazine.gr/eparxia

Η Google θέλει να εισφέρει φακούς cyborg στα μάτια σας

Η Google έχει κατοχυρωσεί με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας μια νέα τεχνολογία που θα αφήσει η εταιρεία εισφέρει ένα μηχανογραφημένο φακό απευθείας στο βολβό του ματιού σας.

Η εταιρεία έχει αναπτύξει έξυπνα γυαλιά, ακόμα και έξυπνους φακούς επαφής για χρόνια. Αλλά νεότερη πατενταρισμένη τεχνολογία της Google θα προχωρήσουμε ακόμη περισσότερο - και πιο βαθιά.

( Σημείωση:. Η τάση προς εμετό θα πρέπει να μεταβείτε στην επόμενη παράγραφο) Στο της αίτησης διπλώματος ευρεσιτεχνίας , το οποίο οι ΗΠΑ Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας και Εμπορικών Σημάτων που εγκρίθηκε την περασμένη εβδομάδα, η Google λέει ότι θα μπορούσε να αφαιρέσει το φακό του ματιού σας,με  ένεση ρευστού στην άδεια κάψουλα του φακού σας και στη συνέχεια  τόποθετειτε ένας ηλεκτρονικός φακός στο υγρό.

Με εξοπλισμένους τους φακούς cyborg σας, ποτέ δεν θα χρειαστείτε και πάλι τα γυαλιά ή τις επαφές.Στην πραγματικότητα, ίσως να μην χρειάζεται καν ένα τηλεσκόπιο ή μικροσκόπιο και πάλι. Και ποιος χρειάζεται μια φωτογραφική μηχανή όταν τα μάτια σας μπορεί να συλλάβει τις φωτογραφίες και τα βίντεο;

Οι τεχνητά, μηχανογραφημένη φακοί θα μπορούσαν να προσαρμόζονται αυτόματα για να σας βοηθήσει να δείτε τα αντικείμενα σε απόσταση ή πολύ κοντά. Οι φακοί θα μπορούσαν να τροφοδοτούντε από την κίνηση του βολβού του ματιού σας, και θα μπορούσαν ακόμη και να συνδεθείτε σε ένα κοντινό ασύρματη συσκευή.

Σχετικά: δίπλωμα ευρεσιτεχνίας Google αποκαλύπτει τις οθόνες μπορείτε να αντιγράψετε

Η Google λέει ότι η κατοχυρωμένη με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας φακούς του θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία της πρεσβυωπίας, μια ηλικία που σχετίζονται με την κατάσταση στην οποία τα μάτια των ανθρώπων σκληραίνουν και την ικανότητά τους να επικεντρωθούν μειώνεται ή χάνεται. Θα μπορούσε επίσης να διορθώσει κοινά προβλήματα στα μάτια, όπως μυωπία, υπερμετρωπία, αστιγματισμός.

Σήμερα, μπορούμε να θεραπεύσει θολή όραση με γυαλιά ή φακούς επαφής. Αλλά μερικές φορές το όραμα δεν είναι να διορθωθούν.

Και υπάρχουν σαφή πλεονεκτήματα για να είναι ένα cyborg με μηχανική μάτια.

Ωστόσο, η Google ( GOOGL , Tech30 ) Σημειώνεται ότι η ιδιωτική ζωή θα μπορούσε να γίνει μια ανησυχία. Αν τα μάτια σας μηχανογραφικό μετάδοση δεδομένων όλη την ώρα, ότι το σήμα θα μπορούσε να επιτρέψει την επιβολή του νόμου ή χάκερ για να σας αναγνωρίσει ή να παρακολουθήσει τις κινήσεις σας. Η Google δήλωσε ότι θα μπορούσε να κάνει τους μηχανικούς φακους βγαίνουν έξω προσωπικές πληροφορίες, έτσι ώστε τα στοιχεία σας παραμένουν ασφαλή.

Πριν από την εγγραφή σας για cyborg μάτια, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η Google και πολλές άλλες τεχνολογίες εταιρείες τεχνολογίας διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας όλη την ώρα. Πολλές από αυτές τις πατενταρισμένες στοιχεία δεν καταλήξετε να γίνει σε πραγματικά προϊόντα. Έτσι είναι ασαφές αν η Google θα μπορέσει ποτέ να εμφύτευση ηλεκτρονικών υπολογιστών στα μάτια σας - σύντομα ή ποτέ.

πηγη : http://money.cnn.com/

Αντιπολιτισμική – Πράσινη Αναρχία (Αναρχία εναντίον Αναρχισμού)

-Ένα σημείο απ’το οποίο θεωρούμε ότι θα έπρεπε να ξεκινήσουμε είναι ο διαχωρισμός “αναρχίας” και “αναρχισμού”. Κάποιοι θα επιλέξουν να το αγνοήσουν, σαν να ήταν ασήμαντη λεπτομέρεια ή λογοπαίγνιο, αλλά για την πλειοψηφία των μοντέρνων αριστερών και αντιπολιτισμικών αναρχικών, αυτή η διαφοροποίηση είναι ζωτικής σημασίας. Ενώ ο αναρχισμός θέτει ένα ιστορικό σημείο αναφοράς απ΄το οποίο πηγάζει έμπνευση και διδάγματα, έχει καταντήσει συστηματικός και προβλέψιμος, ιδεολογικά αντίθετος με την αναρχία. Είναι αποδεκτό βέβαια ότι αυτό δεν έχει τόσο να κάνει με την κοινωνική, πολιτική και φιλοσοφική κατεύθυνση του αναρχισμού όσο με τα άτομα που τον υποστηρίζουν και διαμορφώνουν. Αναμφίβολα πολλοί σύντροφοι πρωτογονιστές απογοητεύονται από την τάση συγκεκριμενοποίησης αυτού που θα έπρεπε να παραμείνει ρευστό.

-Οι μοντέρνοι αναρχικοί, (Προυντόν, Μπακούνιν, Μπέρκμαν, Γκόλντμαν, Μαλατέστα κλπ) αντιδρούσαν εντός των δικών τους ορίων και βάσει των κινήτρων και επιθυμιών τους. Πολλές φορές λοιπόν, οι αναρχικοί βλέπουν αυτά τα άτομα ως τους αποκλειστικούς εκφραστές της αναρχίας και δημιουργούν μια WWBD συμπεριφόρα (What-Would-Bakunin-Do/Τι θα έκανε ο Μπακούνιν στη θέση μου), που είναι από τραγική ως επικίνδυνη.
Σήμερα, όσοι αυτοαποκαλούνται κλασσικοί αναρχικοί, διαφωνούν με κάθε νέα ιδέα που δεν έχει ήδη έκφραστεί (πρωτογονιστές, μοντέρνους αριστερούς κλπ) ή τάση που δεν είναι σε πλήρη συμφωνία με τις μαζικές κινητοποιήσεις εργατών με θεμελιώδη μόνο μόρφωση (ατομικισμός, νιχιλισμός). Αυτοί οι συντηρητικοί, δογματικοί και μονολιθικοί αναρχικοί έφτασαν στο σημείο να υποστηρίζουν πως ο αναρχισμός έχει συγκεκριμένη κοινωνική και οικονομική υπόσταση όσον αφορά την οργάνωση της εργατικής τάξης. Αυτοί οι ισχυρισμοί είναι προφανώς παράλογοι αλλά τέτοιες τάσεις μπορούν να βρεθούν συχνά στους κόλπους των αναρχικών (κυρίως αναρχοσυνδικαλιστών, αναρχοκομμουνιστών κλπ)
-“Αναρχισμός”, όπως γίνεται αντιληπτός σήμερα, είναι μια ακροαριστερή ιδεολογία που πρέπει να ξεπεράσουμε. Αντιθέτως, η αναρχία είναι άμορφη και ρευστή, ικανή να απορροφήσει κάθε μορφή οράματος προς την ελευθερία, ατομική και ομαδική, μα πάνω απ’όλα ανοιχτή. Ως αναρχικοί, αρνούμαστε να δημιουργήσουμε ένα νέο πρότυπο δομής και ζωής, όσο “αποτελεσματικό” και “ηθικό” φαίνεται να είναι. Οι αναρχικοί δεν μπορούν να επιβάλλουν έναν νέο τρόπο ζωής στους άλλους, αλλά μπορούν να θέτουν συνεχώς ερωτήματα και ιδέες, να μηδενίσουν κάθε μορφή εξουσίας και ότι άλλο μπορεί να σταθεί εμπόδιο στη ζωές και τα όνειρά μας, ώστε να ζήσουμε όσο πιο κοντά στις επιθυμίες μας.

Τι είναι πρωτογονισμός?

-Αν και δεν αποδέχονται όλοι οι πράσινοι αναρχικοί τον χαρακτηρισμό του πρωτογονιστή, σχεδόν όλοι παραδέχονται ότι το σημαντικότερο στοιχείο του πρωτογονισμού είναι η αντιπολιτισμική του κριτική. Πρωτογονισμός είναι μια ανθρωπολογική, διανοητική και εμπειρική εξέταση της καταγωγής του πολιτισμού και των συνθηκών που μας οδήγησαν στον εφιάλτη στον οποίο σήμερα ζούμε.
-Ο πρωτογονισμός αναγνωρίζει ότι στο μεγαλύτερο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας, ζήσαμε σε κοινωνίες άμεσα εξαρτώμενοι ο ένας απ΄τον άλλων, σε αρμονία με τους συνανθρώπους και το περιβάλλον μας, χωρίς καθιερωμένες ιεραρχίες και θεσμούς στους οποίους υποκύπτουμε, αλλά με έλεγχο των ζωών μας. Οι πρωτογονιστές επιθυμούν να διδαχτούν απ’τα παλαιότερα ιστορικά γεγονότα και απ΄τις κοινωνίες κυνηγών/τροφοσυλλεκτών (αυτές που υπήρξαν και αυτές που ακόμα υπάρχουν εντός του πολιτισμού). Ενώ πολλοί πρωτογονιστές επιθυμούν την άμεση και ολοκληρωτική επιστροφή στις κοινωνίες κυνηγού/τροφοσυλλέκτη, οι περισσότεροι γνωρίζουν πως όποιο κοινωνικό σύστημα λειτούργησε στο παρελθόν, δεν θα εξασφαλίσει απαραίτητα και την επιτυχία του στο μέλλον.
-Ο όρος, “μέλλοντικός πρωτόγονος”, όπως περιγράφεται απ΄τον αναρχικό πρωτογονιστή, John Zerzan (wikipedia), περιγράφει έναν συνδυασμό πρωτόγονων τεχνικών και ιδεών με σύγχρονες αναρχικές θεωρίες και κίνητρα για την δημιουργία ενός υγειούς, ευδιατήρητου, ίσου και αποκεντρωμένου κόσμου. Αν το θέταμε πιο πρακτικά, ο αναρχοπρωτογονισμός είναι ένα σημαντικό εργαλείο στο σχέδιο αποτίναξης του πολιτισμού.

Τι είναι πολιτισμός?

-Οι πράσινοι αναρχικοί έχουν την τάση να βλέπουν τον πολιτισμό σαν ένα συνοθύλλεμα επικρατούσας λογικής, θεσμών, τρόπο ανθρώπινου εγκλιματισμού, ελέγχου και εξουσίας. Ενώ λοιπόν διάφορα άτομα έχουν άλλες προτεραιότητες απέναντι στον πολιτισμό (π.χ. οι πρωτογονιστές συγκεντρώνονται στην εύρεση της καταγωγής του πολιτισμού, οι φεμινιστές κυρίως στις ρίζες και αίτια της πατριαρχίας, και οι πιο αντιδραστικοί και βίαιοι αναρχικοί στην καταστροφή των θεσμών ελέγχου), οι περισσότεροι πράσινοι αναρχικοί συμφωνούν ότι ο ίδιος ο πολιτισμός είναι το πρόβλημα, είναι η ρίζα της καταπίεσης και είναι αναγκάιο να αποσυναρμολογηθεί.
-Η εμφάνιση του πολιτισμού περιγράφεται χονδρικά ως η απότομη αλλαγή των τελευταίων 10.000 χρόνων, από μια ύπαρξη άρρηκτα συνδεδεμένη με την ροή της ζωής, σε μία διαχωρισμένη από την ζωή αλλά έχοντας υπό τον έλεγχό της τις ζωές των υπολοίπων. Πριν την εμφάνιση του πολιτισμού, σε γενικές γραμμές, παρατηρείται η αφθονία ελεύθερου χρόνου, μια διακριτή αυτονομία και ισότητα μεταξύ των φύλων, μη καταστροφική προσέγγιση στο οικοσύστημα, η απουσία προμελετημένης/οργανωμένης βίας, η απουσία συμβιβασμών ή καθιερωμένων θεσμών και η φυσική υγεία και ευρωστία.
-Ο πολιτισμός γέννησε τον πόλεμο, την υποβάθμιση της γυναίκας, την αύξηση του πληθυσμού, την ειλωτική εργασία, τον θεσμό της ιδιοκτησίας, την καθιέρωση της ιεραρχίας, σχεδόν κάθε γνωστή σωματική ασθένεια, απλώς για να αναφέρουμε μερικά απ’τα πολλά καταστροφικά χαρακτηριστικά του. Ο πολιτισμός βασίζεται στην επεβεβλημένη απομάκρυνση απ’την ενστικτώδη ελευθερία. Αυτό δεν μπορεί να αλλάξει, γι’αυτό ο πολιτισμός είναι εχθρός μας.
-Ένας τρόπος για να αναλύσουμε την μεγάλη αντίθεση μεταξύ της κοσμοθεωρίας του πρωτογονισμού (και των ανθρώπινων κοινωνιών βασισμένων στη φύση) και του πολιτισμού, είναι μέσω της σύγκρισης των θεωριών του βιοκεντρισμού και του ανθρωποκεντρισμού. Βιοκεντρισμός είναι η αντίληψη που συγκεντρώνεται στην σύνδεσή μας με την γη και την πολυπλοκότητα της ζωής, ενώ ο ανθρωποκεντρισμός, η κυρίαρχη αντίληψη στις δυτικές κοινωνίες, τοποθετεί στο κέντρο τις προσοχής, την ανθρώπινη κοινωνία, περιθωριοποιώντας τις υπόλοιπες.
Η βιοκεντρική σκοπιά δεν παραμερίζει την ανθρώπινη κοινωνία αλλά της αφαιρεί τον χαρακτηρισμό της ανωτερότητας και την τοποθετεί σε ισορροπία με τις άλλες μορφές ζωής. Δίνει προτεραιότητα σε μια γενική ματιά του ζωντανού και μη κόσμου, των φυτών, των ζώων, των εντόμων, του κλίματος, των γεωγραφικών χαρακτηριστικών και του “πνεύματος” της περιοχής που κατοικούμε. Δεν υπάρχει διαχωριστική γραμμή μεταξύ εμάς και του περιβάλλοντος, γι’αυτό δεν μπορεί να υπάρξει καμία αντικειμενοποίηση της ζωής αλλά και απόσχιση από αυτήν. Στόχος της πράσινης αναρχίας είναι η αποκόλληση απ’τις ανθρωποκεντρικές ιδέες και αποφάσεις σε έναν ταπεινό σεβασμό σε κάθε μορφή ζωής και στα φυσικά φαινόμενα του οικοσυστήματος που μας περιβάλλουν.

Μια κριτική στην συμβολική κουλτούρα.

-Μια άλλη άποψη του πως αντιλαμβανόμαστε και συσχετιζόμαστε με τον κόσμο που μπορεί να αποδειχθεί προβληματική, υπό την έννοια ότι μας στερεί την άμεση αλληλεπίδραση μεταξύ μας, είναι η υιοθέτηση μιας, σχεδόν επικρατούσας, συμβολικής κουλτούρας. Συχνά η απάντηση σε αυτόν τον προβληματισμό είναι “Προτιμάς να γρυλλίζεις?”, το οποίο ίσως να είναι η επιθυμία μερικών αλλά τυπικά η κριτική αυτή είναι απλώς μια ματιά στο πρόβλημα επικοινωνίας και κατανόησης που προκαλείται κυρίως απ’την συμβολική σκέψη εις βάρος (ή ακόμα αποκλείοντας εντελώς) των άλλων πιο “ειλικρινών” αισθήσεων.
-Η ουσία του συμβολισμού είναι η αλλαγή απ’την άμεση αντίληψη-εμπειρία σε μια επεβεβλημένη, υπό την μορφή της γλώσσας, τέχνης, αριθμών, χρόνου κλπ. Η συμβολική κουλτούρα φιλτράρει την αντίληψή μας μέσα από τυπικά και άτυπα σύμβολα. Δεν είναι απλώς το να δίνεις ονόματα σε αντικείμενα, αλλά έχει να κάνει με μια καθοριστική σχέση με τον κόσμο που περνά απ’το μικροσκόπιο της έκφρασης.
-Είναι συζητήσιμο το αν ο άνθρωπος κατέχει εκ φύσεως την συμβολική σκέψη ή αν την ανέπτυξε μέσω της πολιτισμικής προσαρμογής, το μόνο βέβαιο είναι πως η συμβολική μορφή έκφρασης και κατανόησης είναι πολύ περιοριστική και η εξάρτηση σε αυτήν οδηγεί στην αντικειμενοποίηση, αποξένωση και σε μια αντίληψη που υποφέρει από παρωπίδες. Πολλοί πράσινοι αναρχικοί προωθούν και εφαρμόζουν ξεχασμένες ή ξεπερασμένες πρακτικές επικοινωνίας, όπως η αφή, η όσφρηση και η τηλεπάθεια ενώ πειραματίζονται με δικούς τους, προσωπικούς τρόπους έκφρασης και κατανόησης.

Η “εξημέρωση” της ζωής.

-Η εξημέρωση/εγκλιματισμός/εξοικείωση, είναι μια διαδικασία που χρησιμοποιεί ο πολιτισμός ώστε να υποδείξει και να ελέγξει την ζωή βάσει της δικής του λογικής. Αυτοί οι μηχανισμοί υποταγής, δοκιμασμένοι από τον χρόνο, περιλαμβάνουν: Δαμασμό, ανατροφή, γενετική τροποποίηση, εκπαίδευση, φυλάκιση, εκφοβισμό, εξαναγκασμό, εκβιασμό, υπόσχεση, κυβέρνηση, υποδούλωση, τρομοκράτηση, δολοφονία και η λίστα συνεχίζεται ώστε να καλύψει όλες τις πολιτισμένες μορφές κοινωνικής αλληλεπίδρασης.
-Η πορεία και τα αποτελέσματα (των μηχανισμών) μπορούν να εξεταστούν και να γίνουν αντιληπτά σε όλο το φάσμα των σημερινών κοινωνιών, αφού επιβάλλονται από ποικίλους θεσμούς, ήθη και έθιμα. Είναι η ίδια διαδικασία με την οποία παλαιότεροι νομαδικοί πληθυσμοί, άλλαξαν τρόπο ζωής και εγκαταστάθηκαν υποβοηθούμενοι απ’την αγροτική καλλιέργεια και την κτηνοτροφία. Για την επίτευξη της εγκατάστασης απαιτήθηκε μια αυταρχική σχέση ολοκληρωτισμού απέναντι στην γη, τα ζώα και τα φυτά, ώστε αυτά να εξημερωθούν/εγκλιματιστούν. Ενώ λοιπόν στη φύση όλες οι μορφές ζωής συναγωνίζονται για τους φυσικούς πόρους, η εξοικείωση καταστρέφει αυτήν την ισορροπία.
-Η διαμορφωμένη γη προς εκμετάλλευση (π.χ. εκχερσωμένα κομμάτια γης, καλλιεργούμενα χωράφια και σε μικρότερο βαθμό η κηπουρική) βάζει τέρμα στην ανεμπόδιστη πρόσβαση όλων στους φυσικούς πόρους. Αυτό που κάποτε “άνηκε σε όλους”, είναι πλέον “δικό μου”. Στο βιβλίο του Daniel Quinn (wikipedia) “Ισμαήλ” (Ishmael), εξηγείται η μετάλλαξη από “αυτούς που αφήνουν” (δηλαδή όσους δέχονται οτιδήποτε τους δώσει η γη) σε “αυτούς που παίρνουν” (δηλαδή αυτούς που απαιτούν ότι θέλουν απ’τη γη). Αυτή η πρώτη μορφή ιδιοκτησίας έριξε τα θεμέλια στην δημιουργία ιεραρχιών και σχέσεων εξουσίας.
-Ο εγκλιματισμός, όχι μόνο μεταμορφώνει το φυσικό περιβάλλον από ελεύθερο σε μία τάξη ολοκληρωτισμού, αλλά υποδουλώνει και τις μορφές ζωής που ζουν σε αυτό. Γενικά, όσο πιο “εξημερωμένο” είναι ένα περιβάλλον, τόσο λιγότερο ευδιατήρητο γίνεται. Η εξημέρωση των ίδιων των ανθρώπων προκάλεσε και αυτή πολλές απώλειες στις ζωές τους, επαναφέροντας το παράδειγμα των νομαδικών πληθυσμών, οι οποίοι δεν εγκαταστάθηκαν αυτοβούλως αλλά υπό την απειλή για την ζωή τους. Όταν λοιπόν πριν από 2000 χρόνια, η συντριπτική πλειοψηφία του ανθρώπινου πληθυσμού ήταν κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες, σήμερα μόνο το 0,1% διατηρούν αυτήν την συνήθεια. Ο δρόμος της εξημέρωσης και της υποταγής πέρασε από μια αποικιοκρατική δύναμη με αμέτρητες αρνητικές συνέπειες για τους κατακτημένους λαούς. Κάποιες από αυτές τις συνέπειες: άφθονα παραδείγματα φανερώνουν παρακμή στην ανθρώπινη υγεία λόγω της εμπιστοσύνης στην μη εναλασσόμενη διατροφή, ο ανθρώπινος πληθυσμός υποφέρει από περίπου 40-60 ασθένειες ανα εξημερωμένο ζώο, το πλεόνασμα τροφής που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να θρέψει παρακμάζοντες πληθυσμούς δημιουργεί σχέσεις εξουσίας και την έννοια της ιδιοκτησίας, κάνοντας την διανομή της τροφής χωρίς όρους, παρελθόν.

Η καταγωγή και δυναμική της πατριαρχίας

-Κατά την αλλαγή του ανθρώπου προς τον πολιτισμό, ένα απ΄τα πρώτα αποτελέσματα της εξημέρωσης της ζωής είναι η πατριαρχία: δηλαδή η επισημοποίηση της αρσενικής κυριαρχίας συνοδευόμενη από θεσμούς για να την ενισχύσουν. Δημιουργώντας ψευδείς διαφοροποιήσεις και διαχωρισμούς μεταξύ του άντρα και της γυναίκας, ο πολιτισμός για άλλη μια φορά δημιουργεί μια γυναίκα που αντικειμενοποιείται, ελέγχεται, κυριαρχείται και χρησιμοποιείται σαν σκεύος.
-Αυτό συμβαίνει παράλληλα με τον εγκλιματισμό φυτών προς καλλιέργεια και εξημέρωση ζώων προς κτηνοτροφία (όσον αφορά την γενική δυναμική της πατριαρχίας) και τον έλεγχο της γυναίκας και την αναπαραγωγή (πιο συγκεκριμένη δυναμική). Σε κάθε κοινωνικό επίπεδο (τάξη), δίνεται στην γυναίκα ένας προμελετημένος ρόλος που θα την καθιστά προβλέψιμη και παγιδευμένη σε αυτόν, οφελώντας την αντρική ιεαρχία. Η γυναίκα βρέθηκε στο σημείο να θεωρείται κτήμα χωρίς καμία διαφορά απ΄τις σοδειές στα χωράφια ή τα πρόβατα στα λειβάδια. Η ιδιοκτησία και ο ολοκληρωτικός έλεγχος φυτών, ζώων, σκλάβων, παιδιών ή γυναικών είναι μέρος της δυναμικής του πολιτισμού.
-Η πατριαρχία βασίζεται στην υπόταξη του θυληκού και την διαρπαγή και κατάκτηση της φύσης, κατευθύνοντάς μας προς πλήρη εξόντωση. Ορίζει την εξουσία, τον έλεγχο και την τυραννία του φυσικού κόσμου, της ελευθερίας και της ζωής. Η πατριαρχική ανατροφή αργότερα θα υπαγορεύσει τους τρόπους αλληλεπιδρασης μεταξύ μας, με τους εαυτούς μας, την σεξουαλικότητά μας, τις σχέσεις μεταξύ μας αλλά και με την φύση. Επίσης θα περιορίσει απελπιστικά την ικανότητά μας να δεχόμαστε νέα ερεθίσματα.
-Η συσχέτιση της πατριαρχίας με την λογική του πολιτισμού είναι αναμφίβολη, για χιλιάδες χρόνια έχουν διαμορφώσει την ανθρώπινη αντίληψη σε κάθε επίπεδο, θεσμικό και προσωπικό, ενώ καταβρόχθιζαν την ζωή. Η αντίθεση στον πολιτισμό είναι αυτόματα και αντίθεση στην πατριαρχία, ενώ το να αψηφά κανείς την πατριαρχία ισοδυναμέι με την αψήφιση του πολιτισμού.

Το πρόβλημα της τεχνολογίας και παραγωγής.

-Η διακοπή της ικανότητας να φροντίζουμε για τους εαυτούς μας και τις ανάγκες μας είναι μια τεχνική διαχωρισμού και αποδυνάμωσης που υποκινείται απ’τον πολιτισμό. Είμαστε πιο χρήσιμοι στο σύστημα και λιγότερο σε εμάς τους ίδιους όταν αποξενωθούμε απ΄τις επιθυμίες μας και τους συνανθρώπους μας, μέσα απ’τους διαχωρισμούς, την εργασία και την εξειδίκευση.
-Δεν είμαστε πλέον ικανοί να γίνουμε αυτάρκεις ως προς τα μέσα διατροφής και επιβίωσης. Αντιθέτως, μας έχει επιβληθεί το σύστημα παραγωγή-κατανάλωση στο οποίο είμαστε πάντα χρεωμένοι και εξαρτημένοι. Η ανισότητα προκύπτει μέσω της δύναμης της αποτελεσματικότητας από κάθε λογής αυθεντία. Η ύπαρξη του “ειδικού” δημιουργεί σχέσεις εξουσίας και υπονομεύει την ισότητα στις ανθρώπινες σχέσεις. Ενώ η αριστερά μερικές φορές αναγνωρίζει αυτές τις θεωρίες πολιτικά, τις θεωρεί απαραίτητες συνθήκες ώστε να υπάρχει έλεγχος και ρύθμιση. Αντίθετα, οι πράσινοι αναρχικοί βλέπουν τον διαχωρισμό εργασίας και εξειδίκευσης ως θεμελιώδες πρόβλημα και καθοριστικό για τις κοινωνικές σχέσεις του πολιτισμού.
-Η πλειοψηφία των αντιπολιτισμικών αναρχικών επίσης απορρίπτει την επιστήμη ως μέθοδο κατανόησης του κόσμου μας. Η επιστήμη δεν είναι ουδέτερη. Είναι γεμάτη με κίνητρα και βλέψεις, βλέψεις που προέρχονται και ενισχύουν την εξάλειψη της διαφορετικότητας των απόψεων, την αποδυνάμωση μας και την “νέκρα που μας καταναλώνει” που αποκαλούμε και πολιτισμό.
-Η επιστήμη επικαλέιται την έλλειψη επιρροής. Αυτό κατανοείται καλύτερα απ΄την ίδια την λέξη “παρατηρώ”. Η “παρατήρηση” είναι η αντίληψη με την ταυτόχρονη συναισθηματική και σωματική απομάκρυνση, είναι η μονοδρομική ροή πληροφοριών που ξεκινά απ’το αντικείμενο παρατήρησης προς τον δέκτη, τον παρατηρητή, ο οποίος δεν θεωρείται κομμάτι αυτού που παρατηρεί. Αυτή η νεκρή και μηχανική παρατήρηση έχει γίνει θρησκεία, η κυρίαρχη θρησκέια της εποχής μας.
Η μεθοδολογία της επιστήμης ασχολείται μόνο με τις μετρήσεις. Δεν αποδέχεται αξίες και συναισθήματα, τον τρόπο μου μυρίζει ο αέρας πριν την βροχή για παράδειγμα – ή ακόμα και αν τα λαμβάνει υπ’όψιν, το κάνει μεταμορφώνοντάς τα σε αριθμούς, μετατρέποντας την οσμή του αέρα πριν την βροχή σε μια αφηρημένη και προβλέψιμη αίσθηση που προκαλείται από μια χημική ένωση που υπάρχει στο όζον, κάνοντας την αίσθηση να μοιάζει με ψευδαίσθηση που πρκαλεί το νευρικό μας σύστημα. Ο αριθμός ο ίδιος δεν είναι μια αλήθεια αλλά ένας επιλεγμένος τρόπος σκέψης. Έχουμε επιλέξει μια συγκεκριμένη στάση του μυαλού ώστε αυτή να επικεντρώνεται σε έναν κόσμο έξω απ΄την πραγματικότητα, έναν κόσμο όπου τίποτα δεν έχει ποιοτική αξία, συνείδηση ή ζωή. Επιλέξαμε τον κόσμο όπου τίποτα δεν έχει ζωή.
-Οι πιο προσεκτικοί επιστήμονες παραδέχονται πως η μελέτη τους δεν είναι παρά μια στενή εξομοίωση του πολύπλοκου κόσμου. Όμως ακόμα λιγότεροι ανακάλυψαν πως αυτή η στενή ματιά διογκώθηκε από μόνη της, τόσο που δημιούργησε τεχνολογικά, οικονομικά και πολιτικά συστήματα, βγαλμένα και αυτά εκτός πραγματικότητας. Και ενώ ο κόσμος των αριθμών είναι ήδη μικρός, η επιστήμη δεν εξετάζει παρά μόνο τους επαναλαμβανόμενους και προβλέψιμους αριθμούς, αυτούς που είναι ίδιοι για όλους τους παρατηρητές. Αλλά η πραγματικότητα ούτε επαναλαμβανόμενη είναι, ούτε προβλέψιμη και κυρίως δεν είναι η ίδια για όλους τους παρατηρητές. Αλλά ίδιο ισχύει και για τους φανταστικούς κόσμους που διαχωρίστηκαν απ’τον πραγματικό.
-Η επιστήμη συνεχώς μας τραβά μέσα σε έναν πλαστό και ονειρικό κόσμο, μάλιστα κάνει ένα βήμα ακόμα και τον μετατρέπει σε εφιαλτικό, με συστατικά του την προβλεψιμότητα, τον έλεγχο και την κατηγοριοποίηση. Η έννοια του απροσδόκητου και τα συναισθήματα εξαλείφονται. Εξαιτίας της επιστήμης, ψυχικές καταστάσεις που δεν μπορούν εύκολα να “γιατρευτούν” χαρακτηρίζονται ως ανισόρροπες, ή ακόμα “μη φυσιολογικές” και θεωρούνται εξαιρέσεις. Ανώμαλα ερεθίσματα, αλλόκοτες ιδέες, και αλλόκοτοι άνθρωποι αποκληρώνονται, σαν να ήταν τα χαλασμένα γρανάζια μιας μηχανής.
-Η επιστήμη είναι απλώς μια απόδειξη, μια απόδειξη που εμπεριέχει το πάθος μας για έλεγχο που μας κατέλαβε από τότε που ξεκινήσαμε να καλλιεργούμε χωράφια και να μαντρώνουμε ζώα αντί να αναζητούμε τον λιγότερο προβλέψιμο (αλλά και πιο άφθονο) πραγματικό κόσμο, την “φύση”. Και από τότε ως τώρα, το ίδιο πάθος έχει επηρρεάσει όλες μας τις αποφάσεις σχετικά με το τι είναι πρόοδος και τι όχι, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο της γενετικής ανακατασκευής της ζωής.
-Όλοι οι πράσινοι αναρχικοί κατακρίνουν την τεχνολογία, ο καθένας σε διαφορετικό επίπεδο. Κάποιοι από αυτούς ακόμα αντιπροτείνουν πιο “πράσινες” και πιο “κατάλληλες” μορφές της, ψάχνοντας εκλογικεύσεις που θα επιμένουν σε μορφές εξημέρωσης. Η πλειοψηφία όμως απορρίπτει την τεχνολογία παντελώς. Η τεχνολογία είναι ένα κράμα καλωδίων, σιλικόνης, πλαστικό και ατσάλι. Είναι ένα πολύπλοκο σύστημα εξειδίκευσης εργασίας, “εξόρυξης” φυσικών πόρων και φυσικά εκμετάλλευσης αυτών των πόρων από όσους επωφελούνται από την όλη διαδικασία. Το αποτέλεσμα της σύνδεσης με την τεχνολογία, θα είναι πάντα μια αποξενωμένη, συμβιβασμένη και διστρεβλωμένη πραγματικότητα. Παρά τους ισχυρισμούς των μεταμοντέρων απολογητών και λοιπών υποστηρικτών της τεχνολογίας, η τεχνολογία δεν είναι ουδέτερη.
-Οι αξίες και στόχοι όσων παράγουν και ελέγχουν την τεχνολογία, είναι απόλυτα συνυφασμένοι με αυτήν. Η τεχνολογία είναι διαφορετική από ένα απλό εργαλείο για πολλούς λόγους. Ένα απλό εργαλείο είναι η προσωρινή χρήση ενός οργάνου μέσα σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον και χρησιμοποιείται για έναν συγκεκριμένο σκοπό. Τα εργαλέια δεν εμπεριέχουν πολύπλοκα συστήματα που αποξενώνουν τον χρήστη απ΄την χρήση. Αυτός ο διαχωρισμός όμως (χρήστη-χρήση) είναι απολύτως απαραίτητος στην τεχνολογία, δημιουργώντας ένα βλαβερό και συμβιβασμένο ερέθισμα το οποίο μας οδηγεί σε διάφορες μορφές εξουσίας. Η κυριαρχία δυναμώνει όταν μια νέα, λιγότερο χρονοβόρα, τεχνολογία δημιουργείται, αφού αυτή προαπαιτεί την κατασκευή μεγαλύτερης τεχνολογικής υποστήριξης, καυσίμα, διατήρηση και επισκευή της προηγούμενης τεχνολογίας. Αυτό μας οδήγησε γρήγορα στην εγκατάσταση ενός πολύπλοκου τεχνολογικού συστήματος που η ύπαρξή του φαίνεται να είναι πλέον ανεξάρτητη απ’τον άνθρωπο δημιουργό της. Τα απορρίματα της τεχνολογικής κοινωνίας μολύνουν το φυσικό και ψυχολογικό μας περιβάλλον. Η χαμένη ζωή που αναλώνεται στην υπηρεσία της Μηχανής και τα τοξικά της παράγωγα μας πνίγουν το ίδιο.
-Η τεχνολογία τώρα πολλαπλασιάζεται σαν παγκόσμια ασθένεια και εξαπλώνεται όλο και με μεγαλύτερη επιτάχυνση, επιβάλλοντας ένα νέο περιβάλλον: αυτό που έχει σχεδιαστεί για μηχανική αποτελεσματικότητα και τεχνολογικό επεκτατισμό. Το τεχνολογικό σύστημα καταστρέφει, εξοντώνει ή υποτάσει μεθοδικά τον φυσικό κόσμο, χτίζοντας έναν νέο που χωράει μόνο μηχανές. Το όραμα για το οποίο μάχεται το σύστημα της τεχνολογίας είναι η μηχανοποίηση του κάθε στοιχείου της φύσης.
-Το κλειδί στην μοντέρνα τεχνοκαπιταλιστική δομή είναι η βιομηχανοποίηση, το μηχανικό σύστημα παραγωγής που βασίζεται πάνω στις συγκεντρωμένες εξουσίες του ενός, και στην εκμετάλλευση ανθρώπων και φύσης. Η βιομηχανοποίηση δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τον θάνατο ανθρώπων και φυσικού περιβάλλοντος και την αποικειοκρατία. Για την διατήρησή του, ο βίαιος εξαναγκασμός, οι εξώσεις, η δουλεία, η πολιτισμική καταστροφή, η αφομοίωση, η περιβαλλοντική καταστροφή και το παγκόσμιο εμπόριο θεωρούνται στοιχεία απαραίτητα, και καλοήθη. Ο ορισμός που δίνει η βιομηχανοποίηση στην ζωή την αντικειμενοποιεί, την μετατρέπει σε σκεύος πρόσφορο για μεταχείρηση.
-Η κριτική στην βιομηχανοποίηση είναι απλώς μια φυσική προέκταση της αναρχικής κριτκής στο κράτος αφού η βιομηχανοποίηση είναι εκ φύσεως εξουσιαστική. Για να διατηρηθεί μια βιομηχανική κοινωνία, πρέπει να κατακτηθούν και να αποικηθούν κομμάτια γης που θα μπορούν να παρέχουν τα απαραίτητα αναλώσιμα καύσιμα και λιπαντικά για την λειτουργία μιας μηχανής. Αυτή η αποικειοκρατία εκλογικεύεται μέσω του ρατσισμού, σεξισμού και πολιτισμικού σωβινισμού. Για την διαδικασία αποκόμισης των απαιτούμενων, για μια βιομηχανία, πόρων, οι άνθρωποι πρέπει να εκδιωχθούν απ’την γη τους. Αλλά για να δουλέψουν στα εργοστάσια που παράγουν άλλες μηχανές, πρέπει να υποδουλωθούν, να εξαρτηθούν ή αλλιώς να υποφέρουν απ’τα τοξικά εργοστασιακά κατάλοιπα.
-Βιομηχανοποίηση δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς μαζική αστικοποίηση και εξειδίκευση. Η ταξική κυριαρχία είναι ένα εργαλείο για το βιομηχανικό σύστημα που αφαιρεί απ’τους ανθρώπους την πρόσβαση σε πόρους και γνώση, αφήνοντάς τους αβοήθητους και εκμεταλλεύσιμους. Επιπλέον, η βιομηχανοποίηση χρησιμοποιεί φυσικούς πόρους από όλη την γη, έτσι ώστε να διαιωνίσει την ύπαρξή της, προωθόντας την παγκοσμιοποίηση που υποσκάπτει κάθε προσπάθεια τοπικής αυτονομίας και αυτάρκειας. Πίσω απ΄την βιομηχανοποίηση κρύβεται η μηχανική σκοπιά του κόσμου. Η ίδια σκοπιά που δικαιολόγησε την σκλαβιά, τις εκτελέσεις και την γυναικεία υποβάθμιση. Ας γίνει φανερό σε όλους πως η βιομηχανοποίηση δεν είναι μόνο καταπιεστική για τους ανθρώπους αλλά εκ κατασκευής της είναι οικολογικά καταστροφική.

Πέρα απ’την αριστερά. Ενάντια στην κοινωνία της μάζας.

-Δυστυχώς, πολλοί αναρχικοί επιμένουν να θεωρούν και να θεωρούνται ως κομμάτι της αριστεράς. Αυτή η τάση έχει ξεκινήσει να αλλάζει καθώς μοντέρνοι αριστεροί και αντιπολιτισμικοί αναρχικοί παραθέτουν ισχυρές διαφοροποιήσεις μεταξύ των δικών τους προοπτικών και της χρεωκοπίας των σοσιαλιστικών και ελευθεριακών κατευθύνσεων. Όχι μόνο η αριστερά απέδειξε πως απέτυχε παταγωδώς να εκπληρώσει τους στόχους της (ενώ αυτοπαρουσιάζεται αλτρουιστική και πως προωθεί την “ελευθερία) μα έδειξε πως στην πραγματικότητα είναι αντίθετη προς την απελευθέρωση. Η αριστερά ποτέ δεν έκρινε την τεχνολογία, παραγωγή, οργάνωση, έκφραση, αποξένωση, ολοκληρωτισμό, ηθική και πρόοδο επαρκώς ενώ δεν έχει τίποτα να πει για την οικολογία, την αυτονομία και το άτομο.
-Η αριστερά σε γενικές γραμμές θα μπορούσαμε να την περιγράψουμε χονδρικά ως μια ομάδα σοσιαλιστών κάθε μήκους και πλάτους (από σοσιαλδημοκράτες και ελευθεριακούς ως μαοϊστές και σταλινιστές) που επιθυμούν την επαναφορά του σοσιαλισμού στις “μάζες” μέσω μιας πιο “προοδευτικής” αντζέντας, συχνά χρησιμοποιώντας βίαια και ύπουλα μέσα ώστε να δημιουργήσουν ένα φάντασμα “ενότητας” ή να δημιουργήσουν πολιτικά κόμματα. Ενώ λοιπόν οι μέθοδοι και οι ακρότητες που χρησιμοποιεί ο καθένας τους είναι διαφορετικές, η γενική προσπάθεια και ο στόχος είναι κοινά: ένας θεσμός μιας κολλεκτιβιστικής και μονολιθικής σκοπιάς του κόσμου, βασισμένη στην ηθική.
-Πολλοί αναρχικοί και “επαναστατικοί” ξοδεύουν μεγάλο μέρος του χρόνου τους κατασκευάζοντας σχέδια και μηχανισμούς παραγωγής, διανομής, έρευνας και επικοινωνίας με μεγάλους αριθμούς ανθρώπων: με λίγα λόγια την λειτουργία μιας πολύπλοκης κοινωνίας. Αλλά δεν δέχονται όλοι οι αναρχικοί την πρόταση για παγκόσμιο (ή έστω τοπικό) κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό συντονισμό και ανεξαρτησία ή οργάνωση που απαιτείται για την διοίκησή τους.
-Απορρίπτουμε τις πολυπληθυσμικές κοινωνίες για πρακτικούς και φιλοσοφικούς λόγους. Πριν απ’όλα, απορρίπτουμε την έκφραση που απευθύνεται αποκλειστικά στην λειτουργία καταστάσεων εκτός του κόσμου των άμεσων ερεθισμάτων (παντελώς αποκεντρωμένη μορφή ύπαρξης). Δεν επιθυμούμε να αναλάβουμε την διοίκηση των κοινωνιών ή να οργανώσουμε νέες, επιθυμούμε μια νέα πλατφόρμα αξιών. Ζητάμε έναν κόσμο όπου κάθε ομάδα χαίρει αυτονομίας και ζει όπως αυτή επιλέγει, με όλες τις αλληλεπιδράσεις βασισμένες σε ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς, ελεύθερες και ανοιχτές, όχι εξαναγκασμένες. Ζητάμε μια ζωή που να μπορούμε να ζήσουμε, όχι μια που μας υπαγορεύεται. Η μαζική κοινωνία έρχεται σε ισχυρή αντίθεση, όχι μόνο με την αυτονομία και το άτομο, αλλά και με την γη. Απλούστατα δεν είναι ευδιατήρητη (όσον αφορά την αποκόμιση πόρων, μεταφορά και τηλεπικοινωνιακά συστήματα που είναι απαραίτητα για ένα παγκόσμιο οικονομικό σύστημα) για να υπάρξει κανείς σ’αυτήν, ή για να αντιπροτείνει εναλλακτικά σχέδια μαζικής κοινωνίας.
-Και ξανά, μια ριζοσπαστική αποκεντρωμέση φαίνεται να είναι ο δρόμος προς την αυτονομία και την ύπαρξη μη ιεραρχικών και σταθερών μεθόδων επιβίωσης.

Απελευθέρωση και επανάσταση

-Είμαστε όντα που μάχονται για μια βαθειά και ολοκληρωτική αποσύνδεση απ’την πολιτισμένη τάξη, αναρχικοί που επιθυμούν την αδέσμευτη ελευθερία. Πολεμάμε για απελευθέρωση, για μια αποκεντρωμένη και ασυμβιβαστη και απαράκαμπτη σχέση με το περιβάλλον και τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Τα μοντέλα οργάνωσης προτείνουν μόνο περισσότερη γραφειοκρατία, έλεγχο και αποξένωση που ήδη εισπράττουμε απ΄το σημερινό σύστημα. Ενώ αρχικά ίσως να υπάρχει καλή πρόθεση, τα μοντέλα οργάνωσης αναπόφευκτα προέρχονται από έναν πατερναλιστικό και δύσπιστο σε εμάς συντηρητισμό που αντιφάσκει με την αναρχία.
-Πραγματικές συναισθηματικές σχέσεις μπορούν να προέλθουν μόνο από την βαθιά κατανόηση του ενός και του άλλου μέσω της ισχυρής φιλικής σχέσης βασιζόμενη στην ανάγκη, όχι με σχέσεις που βασίζονται σε οργανώσεις, ιδεολογίες ή αφηρημένες ιδέες. Τυπικά, το μοντελο οργάνωσης παραμερίζει τις προσωπικές ανάγκες προς χάριν “της ευημερίας του συνόλου”, καθώς προσπαθεί να τυποποιήσει την αντίσταση και το όραμα. Από κόμματα και ιδεολογικές πλατφόρμες μέχρι ομοσπονδίες, φαίνεται πως όσο εντείνονται τα σχέδιά τους, τόσο το νόημα και η σχέση με την ζωή, μειώνεται. Οι οργανώσεις είναι απλώς μέσα σταθεροποίησης της δημιουργικότητας, ελέγχου των διαφωνιών και μείωσης των αντιεπαναστατικών που δεν συμβαδίζουν με τους υπόλοιπους (όπως διαπιστώνει η ελίτ των ηγετών τους). Τυπικά οι απόψεις τους αιωρούνται στην ποσότητα και όχι στην ποιότητα και έχουν να προσφέρουν λίγο χώρο για ελεύθερη σκέψη και δράση.
-Γενικά και άτυπα, οι συναισθηματικές σχέσεις τείνουν να εκμηδενίσουν την αποξένωση που προκαλείται από αποφάσεις και διαδικασίες ενώ μειώνουν τα εμπόδια από την επιθυμία στην πράξη. Οι ίδιες σχέσεις μεταξύ ομάδων, καλό θα ήταν να παραμένουν οργανικές και προσωρινές αντί στημένες και άκαμπτες.
-Ως αναρχικοί είμαστε εναντίον της κυβέρνησης, και αντιστρόφως, και κάθε είδους συνεργασίας η διαπραγμάτευσης με το κράτος (ή όποιονδήποτε θεσμό ιεραρχίας ή ελέγχου). Αυτές οι θέσεις μας καθορίζουν την συνέχιση και την κατεύθυνση της στρατηγικής μας, που ιστορικά είναι γνωστή ως επανάσταση. Αυτός ο όρος, αν και μεταλλάχθηκε, αποδυναμώθηκε και διαστρεβλώθηκε από διάφορες ιδεολογίες και αντζέντες, μπορεί ακόμα να έχει νόημα για την αναρχική αντι-ιδεολογική πρακτική. Με την λέξη επανάσταση, εννούμε την συνεχή πάλη για ριζική μεταβολή του κοινωνικού και πολιτικού προσκήνιου, για τους αναρχικούς αυτό συμαίνει καθολική αποσυναρμολόγηση. Η λέξη “επανάσταση” εξαρτάται από την κατάσταση στην οποία οδηγείται κανείς, το ίδιο φυσικά ισχύει και για μια “επαναστατική ενέργεια”. Και πάλι, για τους αναρχικούς, αυτή η δράση στοχεύει στην ολοκληρωτική διάλυση της εξουσίας. Ο ρεφορμισμός απ’την άλλη, εμπεριέχει δράσεις και στρατηγικές που στοχεύουν στην ρύθμιση, μεταβολή και επιλεκτική διατήρηση στοιχείων του παρόντος συστήματος, ουσιαστικά χρησιμοποιώντας τις μεθόδους και την φύση του ίδιου του συστήματος για την επανάσταση. Οι στόχοι και οι μέθοδοι της επανάστασης δεν μπορούν να υπαγορευτούν ή να ληφθούν μέσα απ΄το περιεχόμενο του συστήματος.
-Για τους αναρχικούς, η επανάσταση και ο ρεφορμισμός αποτελούν δύο ασύμβατες μεθόδους με αντίστοιχα ασύμβατους στόχους και παρά τις αναρχοελευθεριακές προσεγγίσεις, δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Για τους αντιπολιτισμικούς αναρχικούς, η επαναστατικλη δραστηριότητα θέτει υπό αμφισβήτηση, προκαλέι και εργάζεται προς την αποσυναρμολόγηση όλου του συστήματος του πολιτισμού. Η επανάσταση δεν είναι μια μακρυχρόνια και στιγμιαία ενέργεια στην οποία σήμερα επενδύουμε προετοιμάζοντας τον λαό, αλλά ένας τρόπος ζωής και προσέγγισης καταστάσεων.

Αντίσταση στην Μεγάλη Μηχανή

-Οι αναρχικοί γενικά και οι πράσινοι αναρχικοί συγκεκριμένα, προτιμούν την άμεση δράση από συμβολικές και συμβιβασμένες μορφές αντίστασης. Ποικίλες μέθοδοι και προσεγγίσεις όπως πολιτισμική ανταρσία, σαμποτάζ, εξεγέρσεις και πολιτική βία (αν και δεν περιορίζονται σε αυτές) ήταν και παραμένουν κομμάτια του αναρχικού οπλοστάσιου. Καμία άλλη τακτική δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική στην μεταβολή της τωρινής τάξης και των υβρίδιών της, παρά μόνο τέτοιες μέθοδοι σε συνδυασμό με την συνεχή κοινωνική κριτική.
-Ανταρσία στο σύστημα μπορεί να προκύψει από κάθε είδους άνθρωπο, ενώ είναι σημαντικό συστατικό της σωματικής αντίστασης. Το σαμποτάζ ήταν πάντοτε ζωτικό κομμάτι των αναρχικών δραστηριοτήτων, είτε αυτό εκφράζεται με τον αυθόρμητο βανδαλισμό (δημοσίως ή κρυφό) ή μέσω παρανόμων μυστικών συννενοήσεων και δημιουργία πυρήνων. Πρόσφατα, ομάδες όπως το Earth Liberation Front (μέτωπο απελευθέρωσης της γης), μια ριζοσπαστική οικολογική ομάδα που αποτελείται από αυτόνομους πυρήνες που στοχεύουν ενάντια σε όσους πλουτίζουν εις βάρος της περιβαλλοντικής καταστροφής, προκάλεσαν ζημιές εκατομμυρίων δολλαρίων σε επιχειρήσεις, γραφεία, τράπεζες, λατομεία και βίλλες. Αυτές οι ενέργειες που συνήθως γίνονται μέσω των εμπρησμών συνοδευόμενους από εύγλωττες προκηρύξεις, αν και δείχνουν σημάδια πολιτισμού, έχουν εμπνεύσει πολλούς άλλος να αναλάβουν δράση και αποδεικνύονται ως αποτελεσματικά μέσα, όχι μόνο γιατί φέρνουν την οικολογική καταστροφή στο επίκεντρο της προσοχής του κόσμου, αλλά δρουν και αποτρεπτικά ενάντια στους καταστροφείς της γης.
-Εξεγερσιακή δραστηριότητα ή η διόγκωση μιας υπάρχουσας εξέγερσης μπορεί να προκαλέσει ένα ξέσπασμα στην κοινωνικη γαλήνη μέσα στην οποία, η αυθόρμητη οργή των ανθρώπων να πιθανόν να οδηγήσει σε κατάσταση επανάστασης. Οι αναταραχές στο Σιάτλ (Seattle) ’99 (World Trade Organization Meeting) Πράγα 2000, και Γένοβα 2001, ήταν όλα (αν και το καθένα με δικό του τρόπο) σπίθες εξέγερσης, που αν και είχαν περιορισμένους στόχους, μπορούν να θεωρηθούν ως προσπάθειες με εξεγερσιακές βλέψεις και ποιοτική απόσχιση από τον ρεφορμισμό αλλά και όλο το σύστημα υποταγής. Η πολιτική βία, που περιλαμβάνει κυρίως την στόχευση ορισμένων ατόμων που θεωρούνται υπεύθυνα λόγω της δράσης και αποφάσεών τους που οδήγησαν στην καταπίεση, φαίνεται επίσης να είναι κομμάτι της αναρχικής δράσης, όπως δείχνει η ιστορία.
-Τέλος, όσον αφορά την ρηχή πραγματικότητα και το απανταχού παρών σύστημα, (κοινωνικό, πολιτικό, τεχνολογικό) οι επιθέσεις στα τεχνολογικά θεμέλια της Μεγάλης Μηχανής, είναι πάντα στις καλύτερες προθέσεις των αντιπολιτισμικών αναρχικών. Ασχέτως απ’τις προσεγγίσεις και την ένταση, οι επιθετικές ενέργειες σε συνδυασμό με μια διορατική ανάλυση του πολιτισμού, συνεχώς εντείνεται.

Η ανάγκη για κριτική

-Καθώς η πορεία προς την παγκόσμια εξόντωση συνεχίζεται, καθώς η κοινωνία γίνεται πιο βλαβερή και χάνουμε όλο και περισσότερο τον έλεγχο των ζωών μας και όσο αποτυγχάνουμε να δημιουργήσουμε μια αποτελεσματική αντίσταση ενάντια στην νεκρή κουλτούρα, είναι ζωτικής σημασίας να είμαστε όσο το δυνατόν πιο κριτικοί απέναντι στα παλαιότερα “επαναστατικά” κινήματα, στην τωρινή πάλη και στα ίδια μας τα σχέδια. Δεν μπορούμε άσκοπα να επαναλαμβάνουμε τα λάθη του παρελθόντος, ή να εθελοτυφλούμε στα δικά μας αδύναμα σημεία.
-Το ριζοσπαστικό περιβαλλοντικό κίνημα υποφέρει από μονολιθικές καμπάνιες και συμβολικές χειρονομίες ενώ ο αναρχικός χώρος συνεχώς μολύνεται από αριστερές και ελευθεριακές τάσεις. Και οι δύο συνεχώς διοργανώνουν ανούσιες “ακτιβιστικές” κινήσεις και σπάνια επιχειρούν να εκτιμήσουν αντικειμενικά την (αν)αποτελεσματικότητά τους. Συχνά, οι τύψεις και η αυτοθυσία τους αντί της επιθυμίας της απελευθέρωσης και ελευθερίας, είναι τα νήματα που κινούν αυτούς τους “άγιους” καθώς συνεχίζουν στο ίδιο μονοπάτι που χάραξαν οι αποτυχίες των προκατόχων τους. Η αριστερά επιμένει να είναι η ουλή της ανθρωπότητας, οι περιβαλλοντολόγοι απέτυχαν να προστατέψουν έστω και ένα τμήμα της άγριας φύσης ενώ οι αναρχικοί σπανίως έχουν κάτι προκλητικό να πουν, πόσο μάλλον να κάνουν. Ενώ κάποιοι θα διαφωνούσαν και θα απέρριπταν την κριτική γιατί είναι “διασπαστική”, οποιαδήποτε πραγματικά ριζοσπαστική προοπτική θα διέκρινε την αναγκαιότητα της κριτικής εξέτασης, ώστε να αλλάξει η ζωή και ο κόσμος που κατοικούμε.
-Αυτοί που προτιμούν να συζητήσουν “μόνο μετά την επανάσταση” ώστε να διαμορφώσουν κάθε συζήτηση σε αοριστολογία και χωρίς καμία ειλικρινή κριτική, στρατηγική, τακτική και ιδέα, δεν πάνε πουθενά και απλώς μας καθυστερούν. Το πιο αναγκαίο χαρακτηριστικό ενός αναρχικού πρέπει να είναι η ικανότητά του να βάζει ερωτήματα παντού και προπαντώς στις δικές του ιδέες, πράξεις και σχέδια.

Επιρροές και αλληλεγγύη

-Η πράσινη αναρχική προοπτική είναι ανοιχτή και ποικιλόμορφη, ταυτόχρονα όμως εμπεριέχει και κάποια λογική συνέχεια και θεμελιώδη στοιχεία. Έχει επηρρεαστεί από αναρχικούς, πρωτογονιστές, Λουντίτες (Luddites), εξεγερσιακούς, καταστασιακούς, σουρρεαλιστές, νιχιλιστές, οικολόγους, βιορεντζιοναλιστές (βιοκεντρικούς) φεμινιστές, διάφορες τοπικές κουλτούρες, αντιαποικειοκρατικές μάχες, το ανήμερο, το αδάμαστο και την γη.
-Οι αναρχικοί συμβάλλουν στην αντιεξουσιαστική πάλη, η οποία αμφισβητεί την εξουσία σε κάθε επίπεδο, και μάχονται για πραγματικά ίσες σχέσεις και προωθούν τον συμβιωτισμό (μουτουαλισμό) στις κοινότητες. Οι πράσινοι αναρχικοί βέβαια επεκτείνουν τις ιδέες τους της έλλειψης κυριαρχίας σε κάθε είδος ζωής, όχι μόνο την ανθρώπινη, κάνοντας άλλο ένα βήμα μετά την αναρχική παραδοσιακή ανάλυση. Οι πράσινοι αναρχικοί και πρωτογονιστές, πληροφορούνται με μία προκλητική και κριτική ματιά στις καταγωγές του πολιτισμού, ώστε να κατανοήσουν τι είναι και πως φτάσαμε σε αυτό το χάλι, ώστε να αποκτήσει και πιο συγκεκριμένη κατεύθυνση το κίνημα.
-Εμπνευσμένοι απ΄τους Λουντίτες, οι πράσινοι αναρχικοί αναζωογονούν την αντιτεχνολογική-αντιβιομηχανική κατεύθυνσή τους. Οι καταστασιακοί, συνδυάζουν μια προοπτική που δέχεται όχι μόνο την διάφανη κριτική, αλλά αναγνωρίζουν και επιτίθονται αυθόρμητα σε θεσμούς του πολιτισμού που, εκ φύσεώς του, δεσμεύουν την ελευθερία και επιθυμία. Οι αντιπολιτισμικοί αναρχικοί χρωστούν πολλά στους καταστασιακούς και την κριτική τους για την εμπορική κοινωνία της αποξένωσης απ’την οποία μπορούμε να απομακρυνθούμε φτάνοντας στα όνειρα και τις ανεπηρρέαστες επιθυμίες μας.
-Η άρνηση του νιχιλισμού να αποδεχτεί οποιοδήποτε στοιχείο της τωρινής πραγματικότητας κατανοέι πλήρως την ασχήμια αυτής της κοινωνίας και προσφέρει στους πράσινους αναρχικούς μια στρατηγική που δεν απαιτεί απλώς την προσφορά οράματος στην κοινωνία αλλά συγκεντρώνεται στην διάλυσή της. Οι οικολόγοι, παρά τις τάσεις μισανθρωπισμού, γεμίζει την πράσινη αναρχική προοπτική με την αναγνώριση πως η ευημερία και η άνθηση της ζωής είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την συνειδητοποίηση της της αξίας του μη-ανθρώπινου κόσμου. Η εκτίμηση των οικολόγων για τον πλούτο και την ποικιλία της ζωής συνεισφέρει στην κατανόηση η σημερινή ανθρώπινη παρεμβολή με τον μη ανθρώπινο κόσμο είναι καταπιεστική και υπερβολική, με την κατάσταση να χειροτερεύει συνεχώς.
-Οι βιορεντζιοναλιστές επικεντρώνονται στην ζωή εντός της βιολογικής ζώνης του ατόμου και την σύνδεσή του με την γη, νερό, κλίμα, φυτά, ζώα και άλλα στοιχεία της βιοποικιλότητας μιας περιοχής/ζώνης. Οι φεμινιστές συνέβαλλαν με την αποσαφήνιση της ρίζας, δυναμικής, προτάσεων και πραγματικότητα του πατριαρχισμού, όπως επίσης και τις επιτπώσεις του στην γη, στην γυναίκα συγκεκριμένα, και στην ανθρωπότητα γενικότερα. Πρόσφατα, ο καταστροφικός αποχωρισμός των ανθρώπων από την γη (πολιτισμός) εκφράστηκε πιο καθαρά και έντονα απ΄τους οικολόγους φεμινιστές.
-Αντιπολιτισμικοί αναρχικοί έχουν φανερά επηρρεαστεί απ’τις διάφορες τοπικές κουλτούρες και την φυσιολατρική ιστορία των ιθαγενών, ακόμα και αυτών που ήδη επιβιώνουν. Ενώ συνεχώς μαθαίνουμε και ενσωματώνουμε νέες καλοστεκούμενες τεχνικές επιβίωσης και υγειέστερους τρόπους αλληλεπίδρασης με την ζωή, είναι σημαντικό να μην ισοπεδώνουμε και να γενικεύουμε τους ιθαγενείς και την κουλτούρα τους, να σεβόμαστε και να κατανοούμε την διαφορετικότητα χωρίς να κάνουμε πολιτισμικές διακρίσεις. Αλληλεγγύη, υποστήριξη και προσπάθειες να εμπεδώσουμε τις αντιαποικειοκρατικές μάχες των ντόπιων που ήταν το πρώτο μέτωπο κατά του πολιτισμού, είναι απαραίτητα συστατικά ώστε να αποσυναρμολογήσουμε την μηχανή του θανάτου. Είναι επίσης σημαντικό να αναγνωρίσουμε πως όλοι εμείς, από κάποια καμπή της ιστορίας μας, καταγώμαστε από ανθρώπους της γης που αποσυνδεθήκανε βίαια απ’την φύση, και για αυτό τον λόγο έχουμε όλοι μια θέση στην μάχη κατά της αποικειοκρατίας. Επίσης εμπνευστήκαμε απ’το αδάμαστο στοιχείο αυτών που ξέφυγαν απ’την εξοικείωση και επέστρεψαν στο φυσικό τους στοιχείο. Και φυσικά όλα τα ανήμερα όντα που συντελούν αυτόν τον πανέμορφο μπλε και πράσινο οργανισμό που αποκαλούμε πλανήτη Γη.
-Εξίσου σημαντικό είναι να θυμόμαστε πως ενώ πολλοί πράσινοι αναρχικοί έχουν κοινές πηγές έμπνευσης, η πράσινη αναρχία είναι κάτι το προσωπικό για τον καθένα που μπορεί να συσχετιστεί με αυτές τις θεωρίες και δράσεις. Η προοπτικές του ατόμου που αποκομίζονται απ’την ίδια του την ζωή εντός της νεκρής κουλτούρας (πολιτισμός) δίπλα στις επιθυμίες του ατόμου που ξεφεύγουν απ΄την εξημέρωση, είναι το πιο ζωντανό και σημαντικό στοιχείο στην διαδικάσια επαναφοράς στην φύση.

Επιστροφή στην φύση και επανασύνδεση

-Για τους περισσότερους πράσινους/αντιπολιτισμικούς/πρωτογονιστές αναρχικούς, η επιστροφή στην φύση είναι ένα το σχέδιο της ζωής τους. Δεν περιορίζονται στην διανόηση και την άσκηση κάποιων πρωτόγονων τεχνικών, αντιθέτως είναι μια βαθειά κατανόηση των ορατών τρόπων εξημέρωσης, και αποκοπής απ’τους εαυτούς μας, μεταξύ μας, από τον κόσμο και από την τεράστια προσπάθεια να γίνουμε πάλι ένα. Η προσπάθεια για επαναφορά στην φύση έχει ένα έμπρακτο κομμάτι όμως, που έχει να κάνει κυρίως με την επανάκτηση κάποιων ικανοτήτων και την ανάπτυξη μεθόδων για μια σταθερή συμβίωση, περιλαμβάνοντας τρόπους εύρεσης τροφής, στέγασης και θεράπευσης με φυτά, ζώα και οποιοδήποτε υλικό εκκρίνεται φυσιολογικά στην περιοχή μας. Επίσης περιλαμβάνει την διάλυση την φύση, θεμέλια και ιδεολογική πλατφόρμα του πολιτισμού.

-Η επιστροφή στην φύση έχει και το ψυχικό μέρος της, που περιλαμβάνει την θεραπεία μας από τις βαθειές ουλές 10.000 ετών, πως να ζούμε μαζί και χωρίς ιεραρχίες σε μη καταπιεστικές κοινότητες, όπως επίσης η αποφόρτιση απ’τις μνήμες και εμπειρίες εξημέρωσης ώστε να μην επηρρεάζουν την συμπειφοράς μας. Η επιστροφή στην φύση απαιτεί να μπουν σε πρώτη προτεραιότητα τα ερεθίσματα και το πάθος πάνω απ΄τους συμβιβασμούς και την αποξένωση, την αναθεώρηση της δυναμικής και κάθε άποψης της πραγματικότητας, επανασύνδεση με την αδάμαστη οργή μας για την προστασία της ζωής μας και την μάχη για μια απελευθερωμένη ύπαρξη, αναπτύσσοντας μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στην διαίσθηση και επανασύνδεση με το ένστικτό μας, η επανάκτηση της ισορροπίας που καταστράφηκε μετά από χιλιάδες χρόνια πατριαρχικού ελέγχου και εξημέρωσης.

Η επαναφορά στην φύση είναι η διαδικασία απεξάρτησης απ’τον πολιτισμό

πηγη ¨  

Γιατί ο μυθικός Πάνας προκαλούσε πανικό;

Ο Παν, πέραν των άλλων, φημιζόταν επίσης για τον ξαφνικό και αδικαιολόγητο φόβο που προκαλούσε, και που τον ένιωθαν ιδιαίτερα όσοι ταξίδευαν σε μακρινά και έρημα μέρη, ιδιαίτερα τη νύχτα. Έτσι, λέγεται Φόβος Πανικός κάθε αδικαιολόγητος φόβος, και αποδίδεται στον Πάνα, που τους τρομοκρατούσε όλους με κρότους και άγριες φωνές. Λέγεται (Ηρόδοτος ΣΤ΄ 105, 106) πως, όταν ο Φειδιππίδης, πριν από τη μάχη του Μαραθώνα, είχε σταλεί για να ζητήσει βοήθεια από τη Σπάρτη, συνάντησε μπροστά του, στην περιοχή του Παρθενίου (ανάμεσα στην Αργολίδα και την Αρκαδία), τον Πάνα, που τον φώναξε με το όνομά του και τον πρόσταξε να ρωτήσει από μέρους του τους Αθηναίους γιατί δεν φροντίζουν καθόλου γι’ αυτόν, ενώ εκείνος τους ήταν ευνοϊκός και τους είχε φανεί χρήσιμος σε πολλές περιστάσεις. Υποσχέθηκε μάλιστα να βοηθήσει τους Αθηναίους και σε αυτή τη μάχη. Αυτό έγινε αιτία να εισαχθεί η λατρεία του στην Αθήνα μετά τη μάχη του Μαραθώνα!.. Διαβάστε το κείμενο που ακολουθεί!..

ΧΩΡΙΣ αμφιβολία, όταν μιλάμε για τον μυθικό Πάνα, ο νους μας ανατρέχει στον αρχαίο ελληνικό θεό των λόφων και των δασών, που ήταν ο προστάτης θεός των κοπαδιών, των βοσκών και των κυνηγών. Τον περιέγραφαν ως γιο του Ερμή, ή του Δία, ή κάποιας άλλης θεότητας, και τον παρίσταναν τραγόμορφο και τραγοσκελή. Υπήρξε αρχικά αρκαδικός θεός, και το όρος Μαίναλο στην Αρκαδία (όπου, σύμφωνα με τον Παυσανία, οι κάτοικοι νόμιζαν πως άκουγαν ακόμα τον Πάνα να παίζει τον αυλό του) ήταν αφιερωμένο σ' αυτόν. Επινόησε το μουσικό αυλό με τα επτά καλάμια, και τον ονόμασε Σύριγγα προς τιμήν της νύμφης που έφερε αυτό το όνομα και που για να αποφύγει τον έρωτα του Πάνα είχε μεταμορφωθεί σε καλαμιά. Λέγεται ότι ο Παν έκοψε απ' αυτή την καλαμιά επτά καλάμια και τα τοποθέτησε παράλληλα για να κάνει τον καινούργιο αυλό, τη σύριγγα. Ο Παν δεν ήταν μόνο εκπληκτικός κυνηγός άγριων ζώων, αλλά και των νυμφών, που, παρά τη δυσμορφία του, κατόρθωνε να τις μπλέκει στα δίχτυα του. Έτσι κατόρθωσε να παρασύρει και τη νύμφη Πίτυν, που τον αγάπησε παράφορα, αλλά ο αντίζηλος του Πάνα, Βορέας, την παρέσυρε με την ορμή του σε κρημνό, και τότε η Γαία τη μεταμόρφωσε στο ομώνυμο δέντρο Πίτυν (πεύκο). Ο Παν αγαπούσε από τότε να κάθεται κάτω από το πεύκο και να νανουρίζεται με το θρόισμα του βελονοειδούς φυλλώματος της αγαπημένης του. Ο Παν φημιζόταν επίσης για τον ξαφνικό και αδικαιολόγητο φόβο που προκαλούσε, και που τον ένιωθαν ιδιαίτερα όσοι ταξίδευαν σε μακρινά και έρημα μέρη, ιδιαίτερα τη νύχτα. Έτσι, λέγεται Φόβος Πανικός κάθε αδικαιολόγητος φόβος, και αποδίδεται στον Πάνα, που τους τρομοκρατούσε όλους με κρότους και άγριες φωνές. Λέγεται (Ηρόδοτος ΣΤ΄ 105, 106) πως, όταν ο Φειδιππίδης, πριν από τη μάχη του Μαραθώνα, είχε σταλεί για να ζητήσει βοήθεια από τη Σπάρτη, συνάντησε μπροστά του, στην περιοχή του Παρθενίου (ανάμεσα στην Αργολίδα και την Αρκαδία), τον Πάνα, που τον φώναξε με το όνομά του και τον πρόσταξε να ρωτήσει από μέρους του τους Αθηναίους γιατί δεν φροντίζουν καθόλου γι’ αυτόν, ενώ εκείνος τους ήταν ευνοϊκός και τους είχε φανεί χρήσιμος σε πολλές περιστάσεις. Υποσχέθηκε μάλιστα να βοηθήσει τους Αθηναίους και σε αυτή τη μάχη. Αυτό έγινε αιτία να εισαχθεί η λατρεία του στην Αθήνα μετά τη μάχη του Μαραθώνα. Οι Αθηναίοι κάτω από την Ακρόπολη έχτισαν Ιερό του Πάνα και, έπειτα από το μήνυμα που τους έστειλε, έκαναν κάθε χρόνο θυσίες και λαμπαδηδρομίες.

Τη λατρεία του Πάνα φαίνεται ότι διέδωσε πρώτος στη Ρώμη ο Αρκάς Εύανδρος. Οι Ρωμαίοι ταύτισαν τον Πάνα με το Φαύνο και το Λούπερκο, που προς τιμήν του γιόρταζαν τα Λουπέρκια ή Λουπερκάλια. Υπήρχε και σπήλαιο του Πάνα (Λουπέρκου) στον Παλατίνο λόφο της Ρώμης, που ονομαζόταν και Πάνειο άντρο. Ο Πλούταρχος αφηγείται ότι επί της βασιλείας του Τιβερίου ένα πλοίο με επιβάτες, που έπλεε κοντά στους Παξούς, αναστατώθηκε όταν ο πλοίαρχος του πλοίου, Θαμούν, άκουσε μια δυνατή φωνή να του φωνάζει ότι ο Μέγας Παν πέθανε. Η φωνή ήταν υπερφυσική και τάραξε όλους πάνω στο πλοίο, γιατί ανέφερε και το όνομα του πλοιάρχου, με την εντολή να αναγγείλει το φοβερό γεγονός. Η είδηση διαδόθηκε στη Ρώμη και έφτασε ως τα αφτιά του αυτοκράτορα Τιβερίου, που κάλεσε το Θαμούν και πολλούς φιλολόγους. Αυτοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πρέπει να επρόκειτο για τον Πάνα, το γιο του Ερμή και της Πηνελόπης, αλλά δεν βρέθηκε καμιά ικανοποιητική εξήγηση. Νεότεροι ερευνητές θεωρούν πως ο θρύλος συμβολίζει το τέλος του αρχαίου κόσμου και τη γέννηση του χριστιανισμού. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, η εξήγηση μπορεί να βρεθεί στο θρήνο των οπαδών του ανατολίτη θεού Θαμμούζ, Θαμμούζ ο πάμμεγας τέθνηκε, που ακούστηκε, και οι επιβάτες του πλοίου το παρεξήγησαν. Η λατρεία του Πάνα συναντάται και στην Αίγυπτο, όπου είχε ταυτιστεί με ανάλογους ζωόμορφους θεούς των Αιγυπτίων, όπως ο Μιν, θεός τραγόμορφος και από τους κυριότερους του αιγυπτιακού πανθέου, που λατρεύονταν στο Απου-Χμινού, μια πόλη που οι Έλληνες ονόμασαν Πανόπολη. Ο Ηρόδοτος αναφέρει (Β΄ 145) ότι ενώ στους Έλληνες ο Ηρακλής, ο Διόνυσος και ο Παν θεωρούνται οι νεότεροι από τους θεούς, οι Αιγύπτιοι θεωρούσαν τον Πάνα τον αρχαιότερο από τους οκτώ πρώτους θεούς. Οι αρχαίοι Έλληνες παρίσταναν τον Πάνα με γένια, τραχιά μαλλιά, δύο κέρατα και πόδια τράγου. Τον φαντάζονταν να περιπλανιέται την ημέρα στους λόφους και στις κοιλάδες μαζί με Νύμφες, να φυλάει κοπάδια, ιδιαίτερα κατσίκες, και να κυνηγάει άγρια ζώα (Ομηρικός Ύμνος, XIX). Με τη ζέστη του μεσημεριού τού άρεσε να κοιμάται, και τότε ήταν ευαίσθητος σε κάθε ενόχληση. Γι’ αυτό εκείνη την ώρα κανένας βοσκός δεν παίζει τον αυλό του. Το δειλινό καθόταν μπροστά στη σπηλιά του κι έπαιζε τον αυλό που είχε επινοήσει μόνος του, τη σύριγγα. Σαν πνεύμα των δασών, υπήρξε επίσης θεός της προφητείας, γι' αυτό υπήρχαν και μαντεία του Πάνα. Σύμφωνα με άλλες παραδόσεις, ο Παν φέρεται ως γιος του Ερμή και της νύμφης Καλλιστώς, συνοδού της Αρτέμιδας, στην Αρκαδία. Η επικρατέστερη ωστόσο παράδοση είναι η αρκαδική, που τον θέλει γιο του Ερμή και της νύμφης Πηνελόπης, που κατόπιν πήγε στους ουρανούς και ύφαινε εκεί ένα λαμπρό ιστό. Οι μεταγενέστεροι μυθογράφοι, όπως ο Παυσανίας ο Περιηγητής, την ταύτισαν με την ομώνυμη Σπαρτιάτισσα και πιστή σύζυγο του Οδυσσέα. Αλλά η παράδοση που υιοθετήθηκε γενικά αργότερα είναι αυτή που αναφέρεται στο λεγόμενο Ομηρικό Ύμνο που είναι αφιερωμένος στον Πάνα. Σύμφωνα με αυτή την παράδοση, ο Παν γεννήθηκε κοντά στο όρος Κυλλήνη από μια νύμφη, κόρη του θνητού Δρύοπα, που είχε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα ως έμμισθο βοσκό του τον Ερμή. Ο Ερμής ερωτεύτηκε την κόρη του Δρύοπα, και καρπός του έρωτά τους, υπήρξε ο Παν. Η τερατώδης μορφή του Πάνα τρόμαξε τόσο πολύ τη μητέρα του, ώστε αμέσως μόλις τον γέννησε το έβαλε στα πόδια. Ο Ερμής πήρε το μωρό, το τύλιξε σε δέρμα λαγού και το πήγε στον Όλυμπο, όπου οι αθάνατοι θεοί έβαλαν τα γέλια μόλις τον αντίκρισαν και με μια φωνή τον ονόμασαν Πάνα, γιατί φαίδρυνε την καρδιά πάντων (Πάνα δε μιν καλέεσκον, ότι φρένα πάσιν έτρεψε - στίχ. 47).

Οι κυριότερες ιδιότητες του Πάνα, σύμφωνα με τις μυθολογικές παραδόσεις των Ελλήνων, είναι:

1) Βοσκός, και γι’ αυτό αγαπά όλα γενικά τα ζώα των κοπαδιών. Λέγεται πως είχε μια ιερή αγέλη, που την οδηγούσε στις κορυφές των βουνών. Γι’ αυτή του την ιδιότητα τον αποκαλούσαν ορεσιβάτη, ορειώτη, βουνίτα, φιλωρείτη κλπ.

2) Αγρονόμος, και γι’ αυτό του άρεσε να κατοικεί στα δάση, τις κοιλάδες και τους αγρούς, που είναι και φύλακάς τους. Γι’ αυτή του την ιδιότητα τον αποκαλούσαν φιλάγραυλο, ερημονόμο, φιλόδενδρο, κλπ.

3) Κυνηγός και προστάτης των κυνηγών και των θεριστών, όπως και των αλιέων. Για τις ιδιότητές του αυτές τον αποκαλούσαν θηρευτή, θηρονόμο, σκυλακοτρόφο, κ.ά. Ο Πάν ήταν κατεξοχήν θεός της Αρκαδίας, που ήταν ποιμενική και δασώδης χώρα. Τον λάτρευαν στο Λύκαιο όρος μαζί με τη Σελήνη και το Δία, κι έκαναν και αγώνες προς τιμήν τους (Διόπανα). Από τους τελευταίους ήδη αιώνες της κλασικής εποχής, ο Παν είχε γίνει πανελλήνιος θεός, ιδιαίτερα εξαιτίας της μάχης του Μαραθώνα και του Φειδιππίδη. Αργότερα, η λατρεία του διαδόθηκε περισσότερο, και τότε πλάστηκαν διάφοροι μύθοι με ήρωα τον Πάνα, και με διάφορες μορφές. Έτσι δημιουργήθηκαν λ.χ. οι Πανίσκοι, που τους θεωρούσαν παιδιά του και που ζούσαν κι αυτοί στα βουνά, ως μικροί κερασφόροι δαίμονες.

Στους δύο τελευταίους αιώνες π.Χ., η λατρεία του Πάνα, αφού διαδόθηκε σε όλη σχεδόν τη Μεσόγειο, ανυψώθηκε σε μονοθεϊστική θρησκεία και υιοθετήθηκε από τους Στωικούς και τους Ορφικούς, που, έχοντας παρερμηνεύσει το όνομα του θεού Πάνα, τον πήραν ως σύμβολο του παντός μέσα στο σύμπαν. Υπήρχαν όμως και άλλες απόψεις, περισσότερο ίσως διαδεδομένες στο λαό κατά τους χρόνους εκείνους, σύμφωνα με τις οποίες ο Παν ανήκε περισσότερο στους δευτερεύοντες δαίμονες και όχι στους αθάνατους θεούς. Αυτή η άποψη τον ήθελε και θνητό, αλλά ο θάνατός του μπορούσε να συμβεί έπειτα από πολλούς αιώνες. Έτσι εξηγείται και το ότι ο Πλούταρχος αναφέρει την είδηση για τη διάδοση περί θανάτου του Μεγάλου Πάνα.

===========================

ΠΗΓΕΣ: Ιστορικό και Δημοσιογραφικό Αρχείο του γράφοντος, Εγκυκλοπαίδεια "δομή", με εικόνες από το διαδίκτυο.

12 πράγματα που πρέπει να ξέρετε για τα όνειρα

12 πράγματα που πρέπει να ξέρετε για τα όνειρα
Τι αποδέχεται η επιστήμη
Τα όνειρα ανέκαθεν αποτελούσαν αντικείμενο έρευνας για διάφορους λόγους. Στην εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κάποια όνειρα γινόντουσαν επίσημο θέμα συζήτησης στη Σύγκλητο. Γενικότερα σε όλους σχεδόν τους πολιτισμούς αναζητούσαν τα κρυφά μηνύματα τους. Ας αφήσουμε όμως τις υποθέσεις και τις εικασίες και πάμε να δούμε τι είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ή αποδεκτό.
1. Ξεχνάμε το 90% των ονείρων μας
Μέσα σε 5 λεπτά από την στιγμή που ξυπνάμε ξεχνάμε τα μισά όνειρα μας. Σε δέκα λεπτά έχουμε ξεχάσει το 90%.

2. Και οι τυφλοί βλέπουν όνειρα
Όσοι έχασαν την όραση μετά την γέννηση τους βλέπουν κανονικά εικόνες στα όνειρα τους. Οι εκ γενετής τυφλοί δεν βλέπουν εικόνες ωστόσο έχουν όνειρα που βασίζονται σε άλλες αισθήσεις όπως ήχος, μυρωδιά, αφή και συναίσθημα.

3. Όλοι ονειρεύονται
Όλοι οι άνθρωποι βλέπουν όνειρα. Εξαιρούνται μόνο όσοι έχουν κάποια ακραία ψυχολογική δυσλειτουργία. Όσοι πιστεύουν ότι δεν βλέπουν όνειρα, απλά τα ξεχνάνε.

4. Βλέπουμε μόνο πρόσωπα που γνωρίζουμε ήδη
Το μυαλό μας δεν δημιουργεί πρόσωπα. Στα όνειρα μας βλέπουμε μόνο πραγματικά πρόσωπα πραγματικών ανθρώπων που συναντήσαμε κάποια στιγμή στην ζωή μας αλλά μπορεί να μην τους θυμόμαστε καν. Μπορεί να είναι ακόμα και το πρόσωπο κάποιοι που πέρασε για λίγο μπροστά από το οπτικό μας πεδίο στον δρόμο και δεν δώσαμε καμία σημασία. Οι εικόνες αποθηκεύονται και έχουμε ένα τεράστιο απόθεμα αν και δεν το γνωρίζουμε.

5. Δεν βλέπουν όλοι χρώματα
Το 12% των ανθρώπων βλέπουν μόνο ασπρόμαυρα όνειρα Μελέτες από το 1912 έως το 1950 έδειξαν ότι η πλειοψηφία των ονείρων ήταν ασπρόμαυρα αλλά αυτά τα αποτελέσματα άρχισαν να αλλάζουν μετά το 1960. Σήμερα μόλις το 4,4% των ονείρων ανθρώπων κάτω των 25 ετών είναι ασπρόμαυρα. Οι ερευνητές πιστεύουν πως αυτή η αλλαγή έχει να κάνει με την μετάβαση από την ασπρόμαυρη τηλεόραση στην έγχρωμη.

6. Είναι συμβολικά
Αν ονειρευτούμε κάτι συγκεκριμένο δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το όνειρο έχει να κάνει με αυτό. Τα όνειρα μιλούν με μία συμβολική γλώσσα.

7. Συναισθήματα
Το πιο σύνηθες συναίσθημα που σχετίζεται με τα όνειρα είναι η έγνοια. Τα αρνητικά συναισθήματα επηρεάζουν τα όνειρα πιο συχνά από ότι τα θετικά.

8. Περιοδικά όνειρα
Αν και τα περισσότερα όνειρα τα βλέπουμε μόνο μία φορά, αρκετοί άνθρωποι έχουν περιοδικά όνειρα δηλαδή βλέπουν το ίδιο αρκετές φορές. Το 70% των γυναικών και το 65% των ανδρών έχουν φέρονται να ζουν αυτή την εμπειρία.

9. Και τα ζώα ονειρεύονται
Μελέτες που έχουν γίνει σε πολλά διαφορετικά ζώα και το αποτέλεσμα ήταν πως όλα έχουν ίδια εγκεφαλική λειτουργία κατά την διάρκεια του ύπνου με αυτή του ανθρώπου. Μπορείτε να βεβαιωθείτε και με ένα πιο απλό πείραμα. Παρατηρείστε ένα σκύλο την ώρα που κοιμάται. Προσέξτε πως κάνει πολλές φορές την κίνηση σαν να τρέχει ή τους τους ήχους όπως όταν αντιδρά σε κάτι!

10. Ενσωμάτωση της πραγματικότητας
Το μυαλό μας παίρνει τα εξωτερικά ερεθίσματα που έχουμε ενώ κοιμόμαστε και βάση αυτών δημιουργεί τα όνειρα. Παράδειγμα: ονειρεύεστε ότι είστε σε συναυλία και την ίδια στιγμή ακούγεται μουσική από το διπλανό δωμάτιο.

11. Άντρες και γυναίκες ονειρεύονται διαφορετικά
Περίπου το 70% των χαρακτήρων που ονειρεύεται ένας άντρας είναι άλλοι άντρες. Από την άλλη στις γυναίκες το ποσοστό είναι 50%-50%. Πέρα από αυτό οι άντρες έχουν γενικά πιο επιθετικά όνειρα απ΄ ότι οι γυναίκες.

12. Προφητικά όνειρα
Ένα μεγάλο ποσοστό που φτάνει μέχρι και το 38% είχε κάποιο προφητικό όνειρο ενώ το 705 έχει βιώσει déjà vu.

πηγη : https://bolko.wordpress.com/2010/11/05/12-%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%80%CF%81%CE%AD%CF%80%CE%B5%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%BE%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CF%8C/

ΤΙ ΜΑΣ ΦΕΡΝΕΙ Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΥΔΡΟΧΟΟΥ ?

Μία φράση η οποία στις μέρες μας ακούγεται πάρα πολύ και σε διάφορους κύκλους, είτε επιστημονικούς- ψυχολογικούς, είτε αστρολογικούς- αποκρυφιστικούς. 
Όταν ακούγεται αυτή η έκφραση, αμέσως στο νου μας σχηματίζεται η αίσθηση κάποιας χρονικής περιόδου. 
Μα, ποία ακριβώς είναι αυτή, ποίος την όρισε, γιατί δόθηκε αυτή η ονομασία, είναι πράγματα τα οποία συνήθως δεν τα γνωρίζουμε. Γι' αυτό, ας προσπαθήσουμε να δούμε τι ακριβώς σημαίνει Εποχή του Υδροχόου από κάθε άποψη και ας αρχίσουμε από την καθαρά επιστημονική- αστρονομική έννοια. 


                                

Μία από τις 14 ταυτόχρονες κινήσεις της γης είναι η ιδιαίτερη κυκλική κίνηση του πολικού άξονά της, η λεγόμενη μετάπτωση. 

Αυτή αναγκάζει τον πολικό άξονα να διαγράψει έναν κώνο σε διάστημα περίπου 25,800 χρόνων. 

Το χρονικό τούτο διάστημα ονομάζουμε κοσμικό έτος. 

Αυτό δεν είναι μία καινούργια ανακάλυψη. 

Ο Ίππαρχος ήταν εκείνος ο οποίος για πρώτη φορά παρατήρησε το φαινόμενο. 

Αποτέλεσμα της μετάπτωσης είναι η αλλαγή του σημείου ισημερίας, καθώς και η περιοδική αλλαγή του πολικού αστέρα, γιατί μετατοπίζονται όλοι οι αστέρες στην ουράνια σφαίρα. 



                                    


Αλλά, εκείνο το οποίο αξίζει να σημειωθεί, είναι η αλλαγή του σημείου ισημερίας, η οποία πραγματοποιείται περίπου κάθε 2,150 χρόνια. 


Η περίοδος αυτή είναι γνωστή σαν κοσμικός ή πλατωνικός μήνας. 


Με κάθε κοσμικό μήνα το σημείο ισημερίας μετατοπίζεται προοδευτικά από αστερισμό σε αστερισμό του ζωδιακού και με αυτό τον τρόπο, κάτω από αστρολογική θεώρηση, όλο αυτό το διάστημα των 2,150 χρόνων βρίσκεται υπό την επίδραση του ζωδίου στο οποίο πραγματοποιείται η ισημερία. 


Ο Ίππαρχος καθόρισε ότι το σημείο ισημερίας εκείνης της περιόδου συνέπιπτε στις 0 μοίρες του Κριού, την αφετηρία του ζωδιακού κύκλου. Έτσι, με βάση αυτό τον καθορισμό λέμε ότι σήμερα περνάμε στην εποχή του Υδροχόου. 


Αυτή η μετακίνηση γίνεται ακολουθώντας τη σειρά Κριός- Ιχθείς- Υδροχόος- Αιγόκερως κ.λ.π. μέχρι να ξαναφθάσει στον Κριό μετά από 25,000 χρόνια, έχοντας συμπληρώσει ένα κοσμικό έτος. 

 

     

Τώρα ας εγκαταλείψουμε το πεδίο της επιστημονικής θεώρησης και ας εξετάσουμε τη σημασία την οποία έχουν όλα αυτά για τον άνθρωπο και την εξέλιξή του. 


Σύντομα θα διαπιστώσουμε, με βάση τα ιστορικά γεγονότα, ότι ο προσδιορισμός του Ίππαρχου δεν ήταν τυχαίος, αλλά είχε τις ρίζες του, ίσως, στη μυστική εσωτερική γνώση της εποχής του…



Έχει παρατηρηθεί, ότι κάθε εποχή εκδηλώνει ορισμένα χαρακτηριστικά, τα οποία ανήκουν στο συγκεκριμένο ζώδιο, το οποίο την "χρωματίζει". 



Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι κάθε ζώδιο αφήνει την σφραγίδα του με ένα εντελώς χειροπιαστό τρόπο. 


Κάνοντας μία αναδρομή προς τα πίσω και βλέποντας τις περασμένες εποχές με ένα συγκριτικό μάτι, είναι εύκολο να το διαπιστώσουμε. 



Ας αρχίσουμε τούτη την ανασκόπηση εξετάζοντας ένα πολύ σημαντικό γεγονός. 


Αν και δεν έχει γίνει ακόμη αποδεκτό από τη συμβατική επιστήμη, ωστόσο δεν παύει από εσωτερική άποψη να θεωρείται ένας σταθμός για την ανθρώπινη εξέλιξη. 


Πρόκειται, φυσικά, για την καταστροφή της Ατλαντίδος, η οποία σύμφωνα με την αναφορά του Πλάτωνα συνέβη το 8,498 π.Χ. 


Αν, λοιπόν, τοποθετήσουμε αυτή την χρονολογία στο Κοσμικό ημερολόγιο, θα διαπιστώσουμε ότι η Ατλαντίδα βυθίστηκε περίπου όταν το σημείο ισημερίας περνούσε από το ζώδιο του Λέοντα σε αυτό του Καρκίνου. Ο Καρκίνος ανήκει στο στοιχείο του Νερού κι έτσι δεν είναι περίεργο, ότι με τον ερχομό της εποχής του Καρκίνου, η γη γνώρισε μεγάλους κατακλυσμούς. 



Με την είσοδο στην εποχή του Καρκίνου και την ταυτόχρονη βύθιση της Ατλαντίδος, εξαφανίζεται σχεδόν κάθε πολιτισμός και οι λατρείες υποβιβάζονται. 


Ο πλανήτης ο οποίος κυβερνάει τον Καρκίνο είναι η Σελήνη και εκείνη την εποχή αναπτύσσονται οι σεληνιακές λατρείες. 


Ένα άλλο χαρακτηριστικό της εποχής του Καρκίνου είναι η ανάπτυξη διαφόρων μορφών μητριαρχίας, αλλά όχι στο βαθμό τον οποίο είχε αναπτυχθεί την εποχή της Παρθένου. 



Μετά την εποχή του Καρκίνου ακολούθησε η εποχή των Διδύμων, η οποία κράτησε περίπου μέχρι το 4,300 π.Χ. (από το 6,450 π.Χ. περίπου) 


Οι Δίδυμοι είναι ζώδιο του Αέρα και κυβερνιέται από τον πλανήτη Ερμή, προστάτη των γραμμάτων και του εμπορίου. 


Αυτή είναι η περίοδος, όπου σύμφωνα με τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις, εμφανίζονται τα πρώτα συστήματα γραφής και γίνονται οι πρώτες απόπειρες οργανωμένου εμπορίου. 


Γραφή και εμπόριο σημαίνουν επικοινωνία και η επικοινωνία είναι ένα από τα χαρακτηριστικά των Διδύμων και του Ερμή. 



Η εποχή του Ταύρου ήταν η επόμενη και κράτησε περίπου μέχρι το 2,150 π.Χ. 


Η Αφροδίτη είναι ο κυβερνήτης του Ταύρου, μιλώντας πάντα από αστρολογική άποψη. 


Αλήθεια, αυτή την εποχή αναπτύσσεται η λατρεία της Θεάς Αφροδίτης, της Αστάρτης, καθώς και του ίδιου του ζώου, του Ταύρου. 


Τα κυριότερα πολιτιστικά κέντρα της εποχής, η Κρήτη και η Μεσοποταμία, τον είχαν σαν κύρια θεότητά τους. 


Η επίδραση του ταύρου σαν συμβόλου της Γης και της γονιμότητας επισφραγίζεται με την ανάπτυξη της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, σε μία προσπάθεια να καλύψει τις ανάγκες των αυξανόμενων πληθυσμών. 



Η επικράτηση της λατρείας του Άμμωνα στην Αίγυπτο σφραγίζει την είσοδο της εποχής του Κριού και ταυτόχρονα αρχίζουν οι μεταναστεύσεις των διαφόρων ινδοευρωπαϊκών φυλών, οι οποίες είχαν σα σύμβολο το κριάρι. 


Είναι η εποχή στην οποία ανακαλύπτεται η επεξεργασία του σιδήρου, συμβόλου του πλανήτη του Κριού, δηλαδή του Άρη. 


Είναι χαρακτηριστικό αυτό το οποίο αναφέρεται στη Βίβλο, πως όταν ο Θεός πρόσταξε το Μωϋσή να ξεκινήσει την πορεία του προς τη γη της Επαγγελίας, ζήτησε από τους Ισραηλίτες να θυσιάσουν κριάρια. 


Ήταν η εποχή των σφοδρών συγκρούσεων, αλλά και των πρωτοπόρων στις διάφορες επιστήμες.


Οι απέραντες αυτοκρατορίες, η εμφάνιση της επιστημονικής σκέψης, η λατρεία της φωτιάς, όλα αυτά είναι στοιχεία τα οποία δείχνουν καθαρά την επίδραση του Κριού. 



Ένα σημαντικό γεγονός για την ανθρώπινη εξέλιξη ήρθε να επισφραγίσει την αρχή (η αρχή υπολογίζεται περί τα 100 π.Χ.) μίας νέας κοσμικής χρονιάς. 


Πρόκειται για τη γέννηση του Χριστού και τη διδασκαλία της Αγάπης, την οποία Αυτός έδωσε και η οποία χαρακτήρισε ολόκληρη την εποχή των Ιχθύων, άσχετα με το πόσο μακριά είναι ακόμη η ουσιαστική εφαρμογή της. 


Αυτή είναι η εποχή της οποίας το τέλος ζούμε, καθώς σιγά- σιγά έχουμε αρχίσει (περίπου από το 2,000 μ.Χ.) να εισερχόμαστε στην Υδροχοϊκή. 


Είναι αυτονόητο, ότι είναι αναγκαία μία λεπτομερής ανάλυση για την εποχή η οποία μας αφορά άμεσα. 


Τόσο για εκείνη που παρέρχεται (Ιχθυακή), όσο και για την νέα (Υδροχοϊκή). 



Αρχικά θα πρέπει να κάνουμε ένα διαχωρισμό, ο οποίος ισχύει για ΟΛΟΥΣ τους κοσμικούς μήνες και τις επιδράσεις των ζωδίων πάνω τους. 


Κάθε εποχή χωρίζεται σε τρεις φάσεις (αντίστοιχες περίπου με τους ζωδιακούς δεκανούς). 


Η πρώτη είναι το χρονικό διάστημα όπου το εισερχόμενο ζώδιο συναντιέται με το ζώδιο το οποίο εξέρχεται και οι επιρροές τους αναμιγνύονται. 


Η δεύτερη είναι η πλήρης έκφραση των ιδιοτήτων του ζωδίου το οποίο έχει πια εισέλθει και του οποίου η επίδραση βρίσκεται στο αποκορύφωμά της. 


Τέλος, ακολουθεί η σταδιακή έξοδος και η συνάντηση με το επόμενο ζώδιο το οποίο εισέρχεται και είναι η τρίτη φάση. 


Ερευνώντας κατ' αυτόν τον τρόπο την εποχή των Ιχθύων, μπορούμε να φτάσουμε σε ουσιαστικά συμπεράσματα κατ' αρχήν για την επερχόμενη εποχή. 



Είπαμε, ότι η Ιχθυακή Εποχή ξεκίνησε με τη γέννηση του Χριστού και τη διάδοση της διδασκαλίας Του. 


Αυτό ήταν κάτι το οποίο δεν μπορούσε να δεχθεί το κατεστημένο εκείνης της εποχής, το οποίο εκφραζόταν από τους ιερείς του Μωσαϊκού Νόμου και τους Ρωμαίους κατακτητές, γνήσιες εκδηλώσεις του απερχόμενου Κριού. 


Η αντίδραση ήταν έντονη, υπήρξαν διαμάχες μεταξύ του καινούργιου και του παλιού, με αποκορύφωμα την σταύρωση του Χριστού. 


Αλλά δεν σταματούν εκεί. Συνεχίζουν και μετά με τους άγριους διωγμούς των πρώτων Χριστιανών. 


Σιγά-σιγά, όμως, έρχεται σε πλήρη έκφραση το ζώδιο των Ιχθύων και δημιουργείται το θεοκρατικό Βυζαντινό Κράτος, όπου όλες οι παλιές θρησκείες καταργούνται. 


Είναι γνωστοί οι θρησκευτικοί αγώνες, ενώ παράλληλα στη Δύση κυριαρχεί μία περίοδος σκοταδισμού, η οποία επιβάλλεται κύρια από τους εκπροσώπους της θρησκείας. 


Διαστρεβλώνεται η αλήθεια του Χριστιανισμού και γίνεται όργανο εκμετάλλευσης από τους λίγους. 


Η ανθρωπότητα, εξαιτίας ορισμένων αρνητικών Ιχθυακών επιρροών, εμπλέκεται σε ένα κυκεώνα δεισιδαιμονιών, γίνεται εύπιστη σε καθετί και στρέφεται με λαθεμένη στάση προς την θρησκεία, με αποτέλεσμα να βυθίζεται περισσότερο στην πλάνη. 



Όμως, στο ζενίθ της Εποχής αυτής αρχίζουν να δραστηριοποιούνται ορισμένα ανήσυχα πνεύματα, αντλώντας την έμπνευσή τους από τις παραδόσεις. 

Η Αναγέννηση ήταν αποτέλεσμα της εργασίας αυτών των πνευμάτων, τα οποία συνειδητά προσπάθησαν να ελευθερώσουν την Ανθρωπότητα από το τέλμα. 


Παρ' όλη την αντίδραση και το καταστροφικό έργο της Ιερής Εξέτασης, στήνονται τα θεμέλια για κάτι καινούργιο. 


Αρχίζει ένας νέος εσωτερικός οργασμός για την Ανθρωπότητα, ανοίγονται νέοι ορίζοντες και δημιουργούνται καινούργια οράματα. 


Προχωράει σαν ένα μικρό παιδί, πέφτει και ξανασηκώνεται, τραυματίζεται, αλλά συνεχίζει να τραβάει μπροστά, για να αρχίσει να διανύει το τελευταίο μέρος της εποχής αυτής. 


Τώρα πια βρισκόμαστε στο μεταίχμιο των δύο εποχών, της Ιχθυακής και της Υδροχοϊκής. 


Τι παρατηρούμε λοιπόν ; 


Πώς έχουν τα πράγματα ; 


Υπάρχουν δείγματα αλληλεπίδρασης των δύο ζωδιακών σημείων ; 


Τα παρατηρούμε έξω στον κόσμο ; 


Η Γαλλική επανάσταση, η βιομηχανική επανάσταση και τα μεγάλα φιλοσοφικά ρεύματα σημάδεψαν κύρια το 18ο και το 19ο αιώνα. 


Η είσοδος στον 20ο βρήκε την ανθρωπότητα σε μία κατάσταση έντασης, με έκδηλα τα σημάδια μίας οικονομικής κατάπτωσης, ίσως ένα από τα πρώτα αποτελέσματα της ασύνετης χρήσης της μηχανής. 


Είναι μία περίοδος όπου βλέπουμε να είναι οξυμένες οι αντιθέσεις μεταξύ των ανθρώπων και όλοι αναζητούν κάποια διέξοδο. 


Η τριακονταετία από το 1914 ως το 1945 θεωρείται η πλέον κρίσιμη για την όλη εξέλιξη αυτού του πλανήτη. 


Λέγεται πως οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, από εσωτερική άποψη, ήταν μία υλική εκδήλωση της εσωτερικής διαμάχης μεταξύ των Δυνάμεων του Φωτός και των Δυνάμεων του Σκότους. 


Η ανθρωπότητα δοκιμάστηκε σκληρά, αλλά τελικά μπόρεσε και αντιστάθηκε σε αυτή την τρομερή επίθεση και κατόρθωσε να επιβληθεί, δίνοντας ταυτόχρονα μία καινούργια ώθηση στον πολιτισμό. 


Είναι αλήθεια, ότι μετά έγιναν τεράστια άλματα σε όλους τους τομείς. 


Οι επιστημονικές επιτεύξεις διαδέχονταν η μία την άλλη, χρησιμοποιήθηκαν καινούργιες πηγές ενέργειας και μπορούμε να μιλήσουμε για μία τεχνολογική επανάσταση, η οποία χρωματίζει όλο το μετέπειτα πολιτισμό μας. 


Ταυτόχρονα, μέσα από τα διάφορα φιλοσοφικά ρεύματα και τις ιδεολογίες, αναγνωρίζονται κύρια δύο τάσεις. 


Μπορούμε να τις ονομάσουμε η συντηρητική και η προοδευτική. 


Κάποιος άλλος μπορεί να τις ονόμαζε αντίστοιχα Ιχθυακή και Υδροχοϊκή. Με αυτό εννοούμε ότι καθετί το οποίο ανήκει στο παρελθόν, κρύβει μέσα του στοιχεία συντηρητισμού, ενώ καθετί το οποίο ανήκει στο μέλλον, υπόσχεται μία πρόοδο, μία εξέλιξη. 



Λόγω της επίδρασης των Ιχθύων βλέπουμε γύρω μας τόσο φανατισμό, ταυτόχρονα με μία βαθιά συναισθηματική ευαισθησία και έναν άκρατο ιδεαλισμό, σε σημείο το οποίο ο άνθρωπος να χάνει τη διάκρισή του και να οδηγείται έντεχνα από το κατεστημένο σε οδυνηρές περιπέτειες. 


Από την άλλη μία δεύτερη τάση αναπτύσσεται γοργά. 


Η φρίκη και η βαρβαρότητα των Παγκόσμιων Πολέμων έφεραν στην επιφάνεια πολύ παλιά ερωτηματικά σχετικά με τη φύση του εαυτού μας, τον προορισμό μας και τη ζωή γενικότερα. 


Σε κάθε γωνιά της γης, ιδιαίτερα μετά το '60, άρχισαν να ξεπετιούνται καινούργιες ιδέες και να ξεθάβονται παλιές ή ξεχασμένες. 


Μεγάλες ή μικρές ομάδες ατόμων γίνονται αναζητητές κάποιας αλήθειας, η οποία θα τους απελευθερώσει από ό,τι πιστεύουν ότι τους υποδουλώνει -αντικειμενικά ή υποκειμενικά. 


Είναι γεγονός, ότι αυτή η αναζήτηση υπήρχε πάντα, όμως αυτή τη φορά έχει ορισμένα χαρακτηριστικά, τα οποία σπάνια συναντιούνται ταυτόχρονα. 


Μέσα στα τελευταία τριάντα χρόνια παρέλασε από το νου της ανθρωπότητας σχεδόν ολόκληρη η πνευματική κληρονομιά του παρελθόντος. 


Χωρίς εξαίρεση, σχεδόν, αναβίωσαν όλες οι πίστεις και οι ιδέες των προγόνων μας, καλές ή κακές, ορθές ή παράλογες. 


Έχει σημασία το ότι η αναζήτηση κάποιας αλήθειας σήμερα, δεν αποτελεί πια το προνόμιο ορισμένων ατόμων ή απομονωμένων ομάδων, αλλά απασχολεί και συναρπάζει ένα πολύ πλατύτερο σύνολο. 


Χαρακτηριστικό επίσης των καιρών μας είναι ότι εκτός από τον τεράστιο όγκο της κληρονομιάς, ο παγκόσμιος νους κατακλύστηκε από έναν εξίσου τεράστιο όγκο καινούργιων ιδεών. 


Η κύρια διαπίστωση, όμως, είναι ότι όλες αυτές οι πίστεις, οι ιδέες και τα μοντέλα δοκιμάστηκαν στην πράξη. 

Παντού υπήρξαν και υπάρχουν πλήθη ατόμων, πρόθυμων να δοκιμάσουν τον ένα ή τον άλλο τρόπο ζωής -χωρίς να εξετάζουμε εδώ το πόσο σωστός μας φαίνεται ο καθένας ξεχωριστά. 

Έτσι, σήμερα υπάρχει ένας ατέλειωτος κατάλογος ομάδων κάτω από διάφορες σημαίες -πολιτικές, θρησκευτικές, οικολογικές, αποκρυφιστικές, μυστικιστικές κ.λ.π. 

Δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων απογοητευμένων από τον τρόπο ζωής τον οποίο επιβάλλει η σημερινή κοινωνία, έχουν ιδρύσει δικές τους κοινότητες, ζώντας με τον τρόπο τον οποίο κρίνουν πως τους εκφράζει. Η ανθρωπότητα ψάχνεται και δοκιμάζει. 


Όλες οι συμβατικές ιδέες δέχθηκαν ένα γερό τράνταγμα από τα ρεύματα των καινούργιων ιδεών τα οποία διαρκώς διασταυρώνονται και αλληλοσυγκρούονται μέσα στον παγκόσμιο νου. 


Είναι καταστάσεις τις οποίες βλέπουμε γύρω μας και τις ζούμε, είμαστε αυτόπτες μάρτυρες σε αλλαγές οι οποίες άλλες μας σοκάρουν και άλλες μας δίνουν ελπίδες. 


Επηρεάζουν τη ζωή μας με τον άλφα ή βήτα τρόπο, γεμίζοντάς μας με νοσταλγία για τις "παλιές καλές μέρες", ή με πίστη για ένα καλύτερο αύριο. 


Είναι σαν ένας άνεμος ο οποίος έρχεται από το μέλλον και παρασύρει στο διάβα του ό,τι άχρηστο μας έχει στοιβάξει το παρελθόν, εξετάζει την εγκυρότητα ακόμη και των πιο πατροπαράδοτων αντιλήψεων, ενώ ταυτόχρονα προσφέρει εμπνεύσεις και νέες προοπτικές. 


Ποιό είναι το αποτέλεσμα των δύο κύριων τάσεων, τις οποίες περιέγραψα πιο πάνω; 


Μία τεράστια σύγχυση. 


Μία σύγχυση της οποίας η ρίζα βρίσκεται στη μεταβατική περίοδο την οποία διανύουμε, όπου το παλιό έχει οριστικά παρέλθει και το καινούργιο είναι άγνωστο και αδοκίμαστο. 


Μέσα μας κλυδωνιζόμαστε μεταξύ ανασφάλειας και ελπίδας. 


Στον δρόμο τον οποίο ακολουθούμε, πίσω δεν μπορούμε να γυρίσουμε πια και μπροστά δεν ξέρουμε τι μας περιμένει. 


Αιωρούμαστε, καθώς η σελίδα της Ιστορίας γυρίζει… 


Και όμως, μέσα σε αυτή τη σύγχυση, όλοι κάτι περιμένουμε. 


Άλλοι συνειδητά, άλλοι ασυνείδητα. 


Η ίδια η Φύση εκδηλώνει τα σημάδια της. 


Είναι από παλιά διαπιστωμένο, ότι κάθε σημαντική αλλαγή πάνω στον πλανήτη συνοδεύεται και από πλήθος φυσικών φαινομένων ή ακόμη και φυσικών αλλαγών. 


Η έξαρση των σεισμών, των ηφαιστειακών εκρήξεων, των πλημμυρών, των ξηρασιών και των τυφώνων, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελούν ένα προμήνυμα αυτού του οποίου έρχεται. 


Μα και μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο υποστηρίζεται ότι έχουν ενεργοποιηθεί ορισμένες ψυχικές όψεις του. 


Το 1959 ο Δρ. Καρλ Γιούνγκ ασχολήθηκε με ένα παγκόσμιο φαινόμενο το οποίο τον προβλημάτιζε, τους λεγόμενους ιπτάμενους δίσκους. 


Χωρίς να απορρίψει ή να δεχτεί την αντικειμενική τους ύπαρξη -θέμα το οποίο εδώ άλλωστε δε μας αφορά- προσπάθησε να αναλύσει το φαινόμενο από ψυχολογική σκοπιά και έφτασε σε ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα: 


"Ξέρω καλά ότι η φωνή μου, όπως παλιότερα έτσι και τώρα, είναι πολύ αδύνατη για να φτάσει ως τα αυτιά του πλήθους. 


Εκείνο το οποίο με σπρώχνει σε αυτό, δεν είναι η αλαζονεία, αλλά η συνείδηση του ψυχολόγου.


Αυτή με αναγκάζει να εκπληρώσω το χρέος μου και να προετοιμάσω εκείνους τους λίγους οι οποίοι θα θελήσουν να με ακούσουν για τα επερχόμενα γεγονότα, ενδεικτικά του τέλους μίας εποχής. 


Όπως μας είναι γνωστό από την ιστορία της Αρχαίας Αιγύπτου, έχουμε να κάνουμε με εκδηλώσεις ψυχικών αλλαγών, οι οποίες πάντα εμφανίζονται στο τέλος ενός Πλατωνικού μήνα και στην αρχή ενός άλλου. 


Κατά τα φαινόμενα, είναι αλλαγές στη μορφολογία των ψυχικών αρχετύπων ή των "θεών", όπως τα ΄λεγαν κάποτε, οι οποίες επιφέρουν ή συνοδεύουν μακροχρόνιες μεταμορφώσεις στη συλλογική ψυχή. 


Η μεταμόρφωση αυτή άρχισε με την ανατολή της ιστορικής περιόδου και άφησε τα ίχνη της, πρώτα στην εποχή του Ταύρου, η οποία βρισκόταν στο τέλος της, ύστερα στου Κριού και τελικά στων Ιχθύων, της οποίας η αρχή συμπίπτει με την ανατολή του Χριστιανισμού. 


Πλησιάζουμε τώρα σε αυτή τη μεγάλη αλλαγή, την οποία μπορεί να την αναμένει κάποιος όταν το εαρινό σημείο μπει στον Υδροχόο…" 



Έτσι, ο Γιούνγκ παρακινήθηκε και έγραψε ένα ολόκληρο βιβλίο σχετικά με τους ιπτάμενους δίσκους και την ψυχολογική τους ερμηνεία, θεωρώντας τους σαν καινούργιες μαντάλα, προμηνύματα μίας βαθιάς αλλαγής. Επιχείρησε μία προσέγγιση στο ασυνείδητο της ανθρώπινης φυλής και ξέθαψε σύμβολα, τα οποία φανερώνουν κάτι καινούργιο στον ορίζοντα της ομαδικής συνείδησης. 


Έτσι μπορεί να ερμηνευτεί η κοινή μας διαίσθηση για κάποια επερχόμενη αλλαγή. 


Η ασυνείδητη γνώση της υπάρχει μέσα σε κάθε μέλος της ανθρωπότητας. 


Η λέξη κλειδί είναι Αλλαγή. 


Ελκύει τα πλήθη και τα γοητεύει. 


Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο τη διακηρύσσουν οραματιστές και φιλόσοφοι, πολιτικοί (Θυμηθείτε το μήνυμα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του '81 με ηγέτη έναν Υδροχόο) και θρησκευτικοί ηγέτες. 


Η αιτία δε της γενικής μανίας η οποία υπάρχει για μεσσίες, σωτήρες, ριζοσπαστικές αλλαγές ή εξωγήινους πολιτισμούς, τα οποία θα φέρουν έναν καινούργιο τρόπο ζωής, δεν είναι απλά κάποια ψυχολογική ανάγκη για ασφάλεια, λόγω της αβεβαιότητας των καιρών. 


Πρόκειται για την ασυνείδητη γνώση ενός κοσμικού γεγονότος το οποίο έρχεται και το οποίο ο συνειδητός νους το ερμηνεύει σύμφωνα με την κοσμοθεωρία την οποία έχει ενστερνιστεί. 



Τώρα, έχοντας καθορίσει όσο το δυνατό καλύτερα τα πλαίσια μέσα στα οποία κινείται αυτή την εποχή η ανθρωπότητα, μπορούμε να περάσουμε στην ανάλυση της εποχής του Υδροχόου. 



Ο Υδροχόος είναι το 11ο από τα σημεία του ζωδιακού και αντιστοιχεί στον 11ο οίκο. 



Το σχήμα του  μπορούμε να το περιγράψουμε σαν δύο παράλληλες κυματιστές γραμμές. 



Οι σύγχρονοι αστρολόγοι θεωρούν σαν κυβερνήτη του τον πλανήτη Ουρανό. 



Είναι ζώδιο του Αέρα, ανήκει στο σταθερό σταυρό των ζωδίων μαζί με τον Ταύρο, το Λέοντα και τον Σκορπιό και είναι ενεργητικό. 

Ο αριθμός 11, ο οποίος αναφέρεται στον Υδροχόο, είναι το 10 συν 1. Δηλαδή το 10, το οποίο είναι ο αριθμός της τελειότητας, συν τη Μονάδα. Είναι το κλείσιμο ενός κύκλου και η έναρξη κάποιου άλλου σε μία ανώτερη σπείρα της εξέλιξης. 


Όλες οι αρχαίες παραδόσεις σχετίζουν αυτό το σύμβολο- ζώδιο με την πλημμύρα, η οποία αντιπροσωπεύει όχι μονάχα το τέλος του υλικού σύμπαντος, αλλά και τη συμπλήρωση, το κλείσιμο ενός κύκλου. (τσουνάμι;) 


Οι Αιγύπτιοι ταύτιζαν τον Υδροχόο με το θεό Άπι, την προσωποποίηση του Νείλου, του οποίου οι πλημμύρες ήταν πηγή ζωής και γονιμότητας. Στις παλιές εικόνες εμφανίζεται σαν άγγελος με το "ύδωρ της Ζωής", το οποίο χύνει δίχως διακρίσεις σε όλη την ανθρωπότητα. 



Μελετώντας το σχήμα του Υδροχόου, πιθανά να απεικονίζει δύο φίδια. 


Το φίδι θεωρείται ένα από τα σύμβολα της σοφίας. 


Το κάτω φίδι ίσως να είναι η αντανάκλαση του επάνω, του ανώτερου φιδιού. 


Ο Θιβετανός Διδάσκαλος, στα βιβλία της Αλίκης Μπέιλι, αναφέρει τις δύο παράλληλες γραμμές σα δύο ποταμούς: τον ποταμό της Ζωής και τον ποταμό της Αγάπης, οι οποίοι εκβάλλουν στην ανθρωπότητα. 


Υπάρχει και η σύγχρονη άποψη η οποία συνδέει τον Υδροχόο με την επιστήμη, μέσω του πλανήτη Ουρανού κι έτσι μπορεί να συνδεθεί με όλα τα είδη των "κυμάτων", τα ηλεκτρομαγνητικά, τα βαρυτικά, τα ηχητικά ή ακόμη και τα τηλεπαθητικά. 


Είπαμε ότι ο Υδροχόος έχει κυβερνήτη τον Ουρανό, δηλαδή βρίσκεται κάτω από την επίδραση των ιδιοτήτων αυτού του πλανήτη. 


Ανεξαρτησία, ασυμβίβαστος χαρακτήρας, επαναστατικότητα, αυθόρμητη παρόρμηση για δραστηριότητα είναι τα χαρακτηριστικά του Ουρανού, μα αυτό το οποίο κυρίως τον χαρακτηρίζει είναι η αλλαγή. 


Είναι ένας πλανήτης αλλαγής, πολλές φορές απότομης. 


Είναι ο αναζητητής της αλήθειας και συμβολίζει τον αποκρυφιστικό δρόμο. 



Ο Ουρανός επηρεάζεται από την 7η ακτίνα, ένα από τα επτά Κοσμικά ενεργειακά ρεύματα. 


Άλλωστε, η Υδροχοϊκή Εποχή χρωματίζεται από αυτή την ακτίνα. 


Είναι η Ακτίνα της Οργάνωσης και της Τελετουργίας. 


Συνενώνει τις δύο θεμελιώδεις όψεις, πνεύμα και ύλη. 


Η ενέργειά της είναι αυτή η οποία χρειάζεται για να φέρει ρυθμό και τάξη στο χάος. 


Έχει τη δυνατότητα να αποκαταστήσει τα αρχαία ορόσημα, να υποδείξει τους νέους θεσμούς, τις μορφές πολιτισμού και κουλτούρας τις οποίες απαιτεί η ανθρώπινη πρόοδος και να γαλουχήσει τη νέα ζωή και τις νέες καταστάσεις συνείδησης, τις οποίες η προηγμένη ανθρωπότητα όλο και περισσότερο θα κατακτά. 


Τίποτε δεν μπορεί να αναχαιτίσει την δραστηριότητα της εξέλιξης. 



Ας επανέλθουμε τώρα στη θεώρηση του Υδροχόου από αστρολογική σκοπιά. 


Επειδή κάθε ζώδιο διαιρείται σε 3 δεκανούς, μπορούμε να διαιρέσουμε και κάθε εποχή σε τρεις περιόδους (όπως προανέφερα). 


Στην πρώτη αντιστοιχεί ο Κρόνος, στη δεύτερη ο Ερμής και στην τρίτη η Αφροδίτη. 


Η δραστηριότητα του Κρόνου είναι εκείνη η οποία έχει δημιουργήσει τις σημερινές δυσκολίες στον οικονομικό τομέα. 



Η δεύτερη περίοδος ανήκει στον Ερμή και είναι εποχή της φώτισης. 


Η αυτοσυνείδηση η οποία επιτεύχθηκε στο Λέοντα -το διαμετρικά αντίθετο ζώδιο του Υδροχόου- πρόκειται μέσω του Ερμή να επεκταθεί και να γίνει ομαδική συνείδηση. 



Η Αφροδίτη ανατέλλει στην τρίτη περίοδο και μαζί της έχουμε τα πρώτα σπέρματα της περιεκτικής αγάπης. 


Σε δύο χιλιάδες χρόνια περίπου από σήμερα, ίσως μπορέσουμε να εκφράσουμε την αδελφική αγάπη, την πραγματική Αδελφοσύνη. 


Η μονάδα η οποία θα έχει σημασία, δε θα είναι πια το άτομο, αλλά ο όμιλος των ατόμων. Η απουσία εγωισμού και η συνεργασία θα καταλάβουν τη θέση της χωριστικότητας και του ανταγωνισμού. 


Προτού η ανθρωπότητα μπορέσει να περάσει στο ζώδιο του Αιγόκερω, ο όμιλος θα έχει γίνει -και πρέπει να γίνει- ένα εκδηλωμένο γεγονός. 



Συνεχίζοντας την αναφορά στα κύρια χαρακτηριστικά του Υδροχόου πρέπει να σημειώσουμε, ότι σα ζώδιο ανήκει στο στοιχείο του Αέρα. 


Ο Αέρας είναι σύμβολο της νόησης και είναι εκείνο το στοιχείο το οποίο ανεβαίνει πιο ψηλά και τείνει να καταλάβει όλο το χώρο τον οποίο έχει στη διάθεσή του. 


Είναι ο μεγαλύτερος εραστής της ελευθερίας. 


Ασύλληπτος, απεριόριστος, αεικίνητος, συμβολίζει την ικανότητα του νου να διαπερνά τα πάντα, καθώς και την αιώνια αναζήτηση ενός από τα πιο ευγενικά ιδανικά, της Ελευθερίας. 


Ελευθερίας από τα δεσμά τα οποία μας επιβάλλουν οι κοινωνικές συνθήκες, αλλά και ο ίδιος ο εαυτός. 



Η επικοινωνία είναι ένα ακόμη από τα κύρια αέρινα χαρακτηριστικά του ζωδίου. 


Έχει το δικό του τρόπο να την εκφράζει και μεταφέρει τα μηνύματα της Νέας Εποχής, όπως ο Υδροχόος μεταφέρει το νερό. 



Η σταθερότητα και η ενεργητικότητα του Υδροχόου εντείνουν τα βασικά χαρακτηριστικά του, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στο ακλόνητο χάραγμα του δρόμου και εκφράζουν τη θέληση για υλοποίηση κάθε οράματος, την έμφυτη ανάγκη για τελειότητα. 



Στο σταθερό σταυρό τον οποίο σχηματίζει ο Υδροχόος με τον Ταύρο, το Λέοντα και τον Σκορπιό, η αρετή η οποία αποδίδεται είναι η Αγάπη, σαν έκφραση της επιθυμίας για ζωή και εξέλιξη. 


Θεωρείται ο σταυρός της Μετουσίωσης. 


Επιθυμία η οποία μετουσιώνεται σε πνευματική φιλοδοξία. 


Λέγεται ακόμη πως εκπροσωπεί τον πατέρα, το αιώνιο, ακίνητο σύμβολο το οποίο δείχνει μία κατάσταση, το Ένα. 



Το μέταλλο το οποίο αντιστοιχεί στον Υδροχόο είναι το ουράνιο. 


Μέταλλο του οποίου τελευταία συνειδητοποιήθηκε η αξία για τον άνθρωπο και του οποίου στη Νέα Εποχή θα αναπτυχθούν ποικίλες εφαρμογές. 



Ο Υδροχόος κυβερνά και το κυκλοφορικό σύστημα. 


Μέσω του αίματος διαχέεται εξίσου σε όλο τον οργανισμό η αναγκαία ποσότητα ζωικής δύναμης. 


Είναι, λοιπόν, συμβολικά, καθήκον του απελευθερωμένου Υδροχόου να διαχύσει την πνευματική ζωή στο τέταρτο βασίλειο της φύσης, το ανθρώπινο. 



Ανατρέχοντας στην ελληνική μυθολογία, ο Υδροχόος συνδέεται με το Γανυμήδη, τον οινοχόο των θεών, τον οποίο άρπαξε ο Δίας μεταμορφωμένος σε αητό και τον ανέβασε στον Όλυμπο. 


Η ίδια ιστορία αναγράφεται και στον ουράνιο θόλο, καθώς μπροστά από τον αστερισμό του Υδροχόου υπάρχει ο αστερισμός του Αετού, ο οποίος φαίνεται να τον καθοδηγεί. 


Συμβολίζει τον άνθρωπο, ο οποίος έφτασε σε ένα τέτοιο επίπεδο συνείδησης, ώστε προσέγγισε το Θείο και ανέβηκε να κατοικήσει με τους Θεούς. 


Επομένως και ο Υδροχόος, στην ιδανική του μορφή, είναι η πορεία προς την γνώση. 



Αλλά, υπάρχουν κι άλλα σημεία στην ελληνική μυθολογία τα οποία αφορούν στον Υδροχόο. 


Από τους 12 άθλους του Ηρακλή, αυτός ο οποίος αντιστοιχεί στον Υδροχόο είναι ο καθαρισμός των σταύλων του Αυγεία. 


Ο Ηρακλής ανέλαβε να καθαρίσει τους σταύλους του γιου του Ποσειδώνα σε μία μέρα. 


Το πέτυχε αυτό μόνο αφού άλλαξε την κοίτη των νερών δύο ποταμών, του Αλφειού και του Πηνειού και γκρέμισε τα φράγματα για να περάσουν τα νερά και να καθαρίσουν κάθε βρωμιά η οποία είχε συσσωρευτεί χρόνια πριν. 


Τι ήταν αυτό το οποίο έκανε ο Ηρακλής ; 


Γκρέμισε τα φράγματα για να καθαρίσει την βρωμιά. 


Τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτός ο καθαρισμός σε μία φυσική εκδήλωση στον πλανήτη μας ; 


Γιατί όχι την απαλλαγή από τη μόλυνση του περιβάλλοντος η οποία μαστίζει την εποχή μας ; 


Αυτό είναι κάτι το οποίο μπορεί να γίνει στην εποχή του Υδροχόου… 


Μα και τα συναισθηματικά και νοητικά φράγματα έχουν αρχίσει να γκρεμίζονται. 


Ξεπηδάνε όμιλοι ανθρώπων αντρών και γυναικών, οι οποίοι παλεύουν με τον εαυτό τους, για να μην είναι προσκολλημένοι και φανατικοί στις απόψεις τους. 


Μέσα στην Υδροχοϊκή εποχή, τα έθνη, όπως τα ξέρουμε, πρέπει να πάνε ακόμη πιο μπροστά. 


Τα έθνη τα οποία πολεμούν για συμφέρον και ιδιοτέλεια -έθνος εναντίον έθνους- καλλιεργούν έναν στείρο πατριωτισμό, ο οποίος ουσιαστικά είναι καλλιέργεια μίσους. 


Όταν γκρεμίσουμε τους φραγμούς της χωριστικότητας, τότε θα αφεθούμε μέσα στους δύο ποταμούς, στο ύδωρ της ζωής και στον ποταμό της αγάπης. 


Ή, σε μία δυτική απόδοση, με τα δύο φίδια του Κηρυκείου του Ερμή. Είναι τα δύο ενεργειακά ποτάμια τα οποία ανεβαίνουν από κάτω προς τα πάνω, από το κέντρο του ιερού οστού προς το κεφάλι, το ανώτερο σημείο του ανθρώπου. 


                                                      


Κι εδώ μπορούμε να θυμηθούμε ότι ο πλανήτης Ουρανός κυβερνάει τον κωνοειδή αδένα και ο Ερμής το μυξαδένα, από τους κύριους εγκεφαλικούς αδένες, των οποίων η ενεργοποίηση έχει σαν αποτέλεσμα την εσωτερική όραση. 


Είναι αλήθεια πως στη Νέα Εποχή όλη η εσωτερική διαδικασία θα διαδραματίζεται κυρίως στο κεφάλι. 


Στο βιβλίο της "Πραγματεία επί των 7 ακτίνων" η Αλίκη Μπέιλι τονίζει ιδιαίτερα αυτή τη διεργασία. 


Συγκεκριμένα λέει: 


"…στο κεφάλι του ίδιου του ανθρώπου λαμβάνει χώρα ένα θαυμάσιο γεγονός. 


Στο ζωντανό αυτό οργανισμό εκτυλίσσεται το δράμα μέσω του οποίου το ανθρώπινο ον συγχωνεύεται μέσα στη θεότητα. 


Το τελικό μεγάλο δράμα της μυστικιστικής ένωσης μεταξύ Θεού και ανθρώπου και μεταξύ της ψυχής και της προσωπικότητας διαδραματίζεται εκεί". 

Αυτό φέρνει στο νου το ανώγειο του σπιτιού, όπου έγινε ο Μυστικός Δείπνος. 


                                             


Ο Χριστός, τις μέρες του Πάσχα, στέλνει δύο μαθητές του να συναντήσουν κάποιον ο οποίος μεταφέρει ένα σταμνί με νερό και εκείνος τους οδηγεί στο ανώγειο του σπιτιού, όπου γίνεται το Ιερό Συμπόσιο με αποκορύφωμα τη Θεία Ευχαριστία. 


Εδώ είναι ένα άλλο μικρό δείγμα του συμβολισμού τον οποίο μπορεί να αποκαλύψει κάποιος από τις Γραφές. 


Οι μαθητές βρίσκουν κάποιον "βαστάζοντα υδρία ύδατος", δηλαδή τον Υδροχόο, ο οποίος τους οδηγεί στο ανώγειο. 


Άλλη μία αναφορά του μυστηρίου το οποίο συντελείται στο κεφάλι. 


Ο Μυστικός Δείπνος έγινε προς το τέλος της ζωής του Χριστού, ένα σύμβολο του τέλους της εποχής των Ιχθύων και μία προφητεία για τη Νέα Εποχή η οποία επέρχεται, την Υδροχοϊκή. 


Ο Χριστός, πριν γίνει το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, πλένει τα πόδια των μαθητών. 


Τα πόδια είναι ένα σύμβολο των Ιχθύων και ο παγκόσμιος λυτρωτής χρησιμοποιεί το ύδωρ της ζωής, το νερό του Υδροχόου για να τους εξαγνίσει. 


Να καθαριστούν και να προετοιμαστούν για την εποχή η οποία έρχεται και η οποία μπορεί να συμβολιστεί με το Άγιο Δισκοπότηρο του Μυστικού Δείπνου. 


Το σύμβολο της Υδροχοϊκής Εποχής είναι ένα κύπελλο το οποίο περιέχει κάποιο υγρό, κάποια ουσία, κάτι το οποίο μετουσιώνει. 

Αλλαγή. 


Σαν ένα αλχημικό σκεύος, κρύβει μέσα του τη δύναμη της αλλαγής. 


Πίνοντας από το ποτήρι αυτό την αφομοιώνουμε και γινόμαστε ένα μαζί της, αλλάζουμε. 


Ο Μυστικός Δείπνος δείχνει μία κατάσταση αλλαγής σε ομαδικό σχηματισμό. 


Μία αλλαγή συμβαίνει σε μία ολόκληρη ομάδα μέσω ενός δεκτικού κυπέλλου. 


Κάποιος ρίχνει υγρό μέσα στο ποτήρι και κάποιοι το πίνουν. 


Η εποχή του Υδροχόου, επομένως, εγκυμονεί ομαδικές αλλαγές, ομαδικές μυήσεις -καθετί το οποίο γίνεται γύρω από μία στρογγυλή τράπεζα- καθώς και μία βαθιά συνείδηση, η οποία θα βοηθήσει στο πέρασμα σε ένα νέο επίπεδο ύπαρξης. 


Το Δισκοπότηρο είναι σύμβολο του μέλλοντος και των αλλαγών των οποίων επιφυλάσσει αυτό στους 12 μαθητές, σύμβολα των 12 ζωδιακών τύπων, δηλαδή του συνόλου της ανθρωπότητας. 


Κατά το Μυστικό Δείπνο συνέβη και ένα άλλο σημαντικό γεγονός: η αποκάλυψη της προδοσίας του Ιούδα. 


Έχοντας ανυψωθεί η ανθρωπότητα σε ένα ανώτερο επίπεδο και έχοντας μετουσιωθεί, αναγκαστικά θα απορρίπτει σαν ένα ξένο σώμα από πάνω της τους κάθε είδους Ιούδες οι οποίοι την προδίδουν για αργύρια, όσα και οποιασδήποτε μορφής και αν είναι αυτά. 


Το αν θα εκπληρωθεί ο Μυστικός Δείπνος ή καθετί αντίστοιχο προς αυτόν μέσα στη Νέα Εποχή, εξαρτάται αποκλειστικά από την ανθρωπότητα. 


Το σχέδιο είναι αυτό, αλλά το πραγματικό σχέδιο το διαμορφώνουν οι ίδιοι οι άνθρωποι. 



Περνώντας στο συμβολισμό του Δέντρου της Ζωής λοιπόν, η Ατραπός η οποία αντιστοιχεί στον Υδροχόο είναι η 28η. 


Η ερμηνεία η οποία μπορεί να δοθεί είναι: "Η Νίκη θα θεμελιωθεί μέσω της δράσης του Υδροχόου". 


Θεωρείται πως συνδέει την Ατομικότητα- Ψυχή με την Προσωπικότητα. 


Αν ξαναφέρουμε στο νου μας το σχήμα του Υδροχόου (  ), μπορούμε να δούμε ότι υπάρχουν κι εδώ αντιστοιχίες. 


Η πάνω γραμμή θεωρείται η ατομικότητα και η κάτω η προσωπικότητα. 


Είναι ακριβώς ίδιες και ακολουθούν το ερμητικό αξίωμα "όπως πάνω, έτσι και κάτω", το οποίο είναι γραμμένο στοσμαραγδένιο πίνακα του Ερμή. 


Το σμαράγδι είναι ο πολύτιμος λίθος της Αφροδίτης, η οποία με τη σειρά της αντιστοιχεί στο Νετζά. 


Η παράδοση, επίσης, μας λέει ότι το Άγιο Δισκοπότηρο ήταν ένα σμαράγδι το οποίο έπεσε από το στέμμα του Φέροντα το Φως, του Άστρου του πρωινού, του Αυγερινού. (Εδώ θα σας πρότεινα να δείτε το άρθρο του προσφιλούς μας μέλους Κέλσου του Φιλαλήθη ΤΟ ΓΕΡΑΚΙ & Ο ΛΥΚΟΣ "LADYHAWK"). 

Η 28η Ατραπός εκφράζει τη λατρεία της Φύσης, λόγω της Αφροδίτης και ήδη παρατηρούμε ότι πολλοί άνθρωποι έχουν τάσεις φυγής προς τη φύση. Είναι ένα κανάλι καλλιτεχνικής έμπνευσης και δημιουργίας, όποιο και αν είναι το μέσο έκφρασης. 


Έτσι ξεκινάει έναν καινούργιο κύκλο η ανθρωπότητα, ένα νέο μονοπάτι και βαδίζει προσπαθώντας να εκφράσει ένα δημιουργικό έργο, για να φτάσει τελικά στο Νετζά, στην Αφροδίτη, αυτό το οποίο ονομάζουμε Περιεκτική Αγάπη. 

Σε αυτή την Ατραπό, η κάρτα των Ταρώ η οποία αντιστοιχεί είναι εκείνη του Άστρου. 


                                      

Δείχνει ένα νεαρό γυμνό κορίτσι, το οποίο γονατίζει με το ένα πόδι στο νερό και το άλλο στην στεριά. 


Κρατά δύο υδρίες, των οποίων το περιεχόμενο χύνει πάνω στη γη και τη θάλασσα. 


Πάνω από το κεφάλι του κοριτσιού υπάρχουν 8 άστρα, ένα από τα οποία είναι εξαιρετικά μεγάλο και λαμπρό. 


Σε ένα ύψωμα, στο φόντο, φαίνεται ένα δέντρο και πάνω του στέκει κάποιο πουλί. 


Έχουν δοθεί πάρα πολλές ερμηνείες στην κάρτα, όπως υπάρχουν και πολλές αποδόσεις της. 



Ο Court de Gebelin θεωρεί ότι το μεγάλο άστρο είναι ο Σείριος και τα άλλα επτά οι ιεροί πλανήτες. 


Πιστεύει ότι η θηλυκή μορφή είναι η Ίσιδα, η οποία προκαλεί τις πλημμύρες του Νείλου, οι οποίες συνόδευαν την Ανατολή του Άστρου του Κυνός, όπως ονομάζεται ο Σείριος. 


Η γυμνή μορφή της Ίσιδος μπορεί να συμβολίζει το ότι η Φύση δε φοράει το ένδυμα της πράσινης βλάστησης, μέχρις ότου η άνοδος των νερών του Νείλου απελευθερώσει την σπερματική ζωή των φυτών και των λουλουδιών. 


Το δέντρο και το πουλί, σύμφωνα με αυτή την ερμηνεία, συμβολίζουν την ανάπτυξη και αναζωογόνηση οι οποίες συνοδεύουν την ανύψωση των νερών. 


Τα στοιχεία του νερού και της γης κάτω από τα πόδια της κοπέλλας αντιπροσωπεύουν τα αντίθετα της φύσης, τα οποία μετέχουν αμερόληπτα στη θεία αφθονία. 


Σύμφωνα με την απόδοση του συστήματος του Ερμητικού Τάγματος της Χρυσαυγής, η κάρτα δείχνει το επτάκτινο άστρο της Αφροδίτης, το οποίο λάμπει πάνω από τα νερά του Υδροχόου -η καθοδηγητική δύναμη της αγάπης σε όλες τις μορφές και όψεις της φωτίζει την ψυχή κατά το βάπτισμά της στην Ανθρωπότητα. 


Έτσι, τα δεσμά του Κρόνου διαλύονται στα εξαγνισμένα Ύδατα του Βαπτίσματος. 


Το περιστέρι του πνεύματος ζυγιάζεται πάνω από το Δέντρο της Γνώσης, δίνοντας την υπόσχεση της επίτευξης. 


Μπορούμε, όμως, να δούμε την εικόνα του Άστρου σε μία πιο ειδική σχέση με τον Υδροχόο. 


Ο Υδροχόος είναι μία πολύ πιο γενική και αφηρημένη όψη του Άστρου. 


Επιπλέον, ο Υδροχόος εμφανίζεται σαν ένα στοιχείο ενεργητικό και ταυτόχρονα με κάποια πατριαρχική όψη. 


Συνήθως, η απεικόνιση του ζωδίου έχει αντρική μορφή. 


Είναι ο Υδροχόος και όχι η Υδροχόος. 


Εμφανίζεται σαν ο Πατέρας -ο παγκόσμιος πατέρας, ο οποίος ρίχνει τα Ύδατα της ζωής, τα πνευματικά ύδατα προς τα κάτω για τροφοδοσία της γης. 


Ο Υδροχόος είναι η πηγή μίας Υδάτινης Έμπνευσης, η οποία, όμως, είναι τόσο υψηλής μορφής, ώστε ξεπερνά το αυστηρά υγρό στοιχείο και εξαϋλώνεται σε μία αέρινη μορφή. 


Είναι ό,τι πιο ύψιστο μπορεί να δώσει το Νερό: το υγρό στοιχείο, τον ατμό, την εξαέρωση, την κινητικότητα. 


Το Άστρο είναι μία χαμηλότερη απεικόνιση του ίδιου πράγματος. 


Όχι ότι είναι κατώτερης αξίας, αλλά απλά είναι μία πιο γειωμένη μορφή και συμπληρώνει τον συμβολισμό του Υδροχόου. 


Η νέα συνήθως γυναίκα η οποία εμφανίζεται στην εικόνα, είναι μία Μητέρα και κρατά δύο υδρίες. 


Είναι η Υδροχόος. 


Η έμπνευση γι' αυτήν έρχεται από πάνω, από το Άστρο το οποίο έχει σαν κορωνίδα της. 


Χύνει τα ύδατα προς τα κάτω, στα πιο υλικά από τα στοιχεία -στο νερό και στη γη- και τροφοδοτεί με ζωογόνο δύναμη όλη τη δημιουργία. Το Άστρο είναι η έμπνευση, είναι η ελπίδα για κάτι πιο ψηλό, πιο πνευματικό και τα νερά τα οποία χύνονται από τις δύο υδρίες, στην ουσία είναι μία μακρινή αναπαράσταση των δύο κυματοειδών γραμμών του συμβόλου του Υδροχόου. 


Ο Υδροχόος, λοιπόν, και, σε μία κατώτερη όψη, το Άστρο συμβολίζουν την κάθοδο της θείας Θέλησης μέσα στην εκδήλωση. 


Η εκδήλωση βρέχεται, στην ουσία, από τα Θεϊκά Ύδατα και επιστρέφει πίσω τα όσα της προσφέρθηκαν με τη μορφή υδρατμών. 


Είναι η ανακύκλωση και η εξέλιξη και σε κάποιο βαθμό είναι η προσφορά έργου υπηρεσίας. 



Αυτά ήταν σε γενικές γραμμές τα συμβολικά στοιχεία, τα οποία αναφέρονται στην εποχή του Υδροχόου. 



Εκείνο το οποίο απομένει τώρα, είναι να επιχειρήσουμε μία σκιαγράφηση του κόσμου του μέλλοντος. 


Θα γίνει μία προσπάθεια, να πούμε πώς οραματιζόμαστε αυτό τον κόσμο μέσα στην εποχή την οποία μπαίνουμε. 


Αναλύσαμε τα σύμβολα, τις συνθήκες και τις ενδείξεις, για να μπορέσουμε να κάνουμε κάποια προσέγγιση. 


Αλλά, ας μην ξεχνάμε ότι τίποτε δεν είναι προγραμματισμένο. 


Η ανθρωπότητα τραβάει τον εξελικτικό της δρόμο, όπως εκείνη αποφασίζει. 


Όπως από δίποδο θηλαστικό, πριν εκατομμύρια χρόνια, έφτασε σήμερα στον πολιτισμένο Homo Sapiens, το ίδιο είναι στο χέρι της να προχωρήσει στο μελλοντικό Homo Gestalt ή να αυτοκαταστραφεί. 


Έχοντας αυτό στη συνείδησή μας και με βάση όλες τις υπάρχουσες προοπτικές, ήρθε η ώρα να προσεγγίσουμε την εποχή η οποία ανατέλλει, χρησιμοποιώντας την καρδιά μας και τη δημιουργική φαντασία. Ας περιγράψουμε το όραμα ενός καινούργιου κόσμου, αυτής της νέας συνείδησης, η οποία αναπτύσσεται γύρω μας. 


Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια όλοι λίγο- πολύ αισθάνονται τις αλλαγές οι οποίες πλησιάζουν και δίνουν τις ερμηνείες τους. 


Ο πλανήτης Γη πρόκειται να περάσει σε ένα άλλο στάδιο και κάθε αλλαγή, κάθε ανακατάταξη, είναι κάπως επώδυνη για τους κατοίκους του. Στην ουσία, όμως, αυτή η κάπως απότομη μετάβαση είναι απαραίτητη, λόγω των αντιθέσεων οι οποίες υπάρχουν στον κόσμο σα συνέπεια της άνισης κατανομής των πληθυσμών και της ανομοιογενούς συνείδησης. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει ισορροπία, ούτε συνειδησιακή, ούτε φυσική και η αλλαγή ίσως δεν μπορεί να γίνει ομαλά και κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, αλλά κάπως βίαια. 


Αυτό το ταρακούνημα, αυτή η έκρηξη, θα μεταφέρει τη φυσική ζωή του πλανήτη σε ένα άλλο επίπεδο και αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα, να σημειωθούν αλλαγές και στη συνειδησιακή του κατάσταση. 


Ένα πολύ μεγάλο μέρος από αυτές τις αλλαγές ρυθμίζονται από την ίδια την ανθρωπότητα και το εξελικτικό της επίπεδο και αυτή έχει την ευθύνη. Πιο συγκεκριμένα, η ανθρωπότητα αποφασίζει αν το πέρασμα από τη μία κατάσταση συνείδησης στην άλλη γίνει με ομαλές τοπικές μεταβολές και διαρρυθμίσεις ή αν γίνει παγκόσμια, σε μία μεγάλη έκταση του πλανήτη και βίαια, δηλαδή με πόλεμο και αναμετρήσεις. 

Εξαιτίας της μη ισορροπημένης και αρμονικής κατανομής στην οποία αναφερθήκαμε, ο ίδιος ο πλανήτης αντιδρά βίαια. 


Αντιδρά, γιατί η ίδια η ανθρωπότητα του δημιούργησε μία ψυχή κι αυτή η ψυχή έχει πια δική της υπόσταση και λειτουργεί σαν άτομο με μεγάλη δύναμη, αφού είναι κατασκεύασμα τόσων άλλων ψυχών. 


Έτσι, χρησιμοποιεί τα φυσικά φαινόμενα. 


Αυτά, σε ένα ποσοστό, ελέγχονται από την ανθρωπότητα, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος τους είναι ανεξέλεγκτα. 


Είναι γνωστό, ότι μπορούμε σε κάποιο βαθμό να μεταβάλουμε τον καιρό, τις μετεωρολογικές συνθήκες ή και να ελέγξουμε τα νερά. 


Εκείνο, όμως, το οποίο ποτέ δεν μπόρεσε να μάθει ο άνθρωπος, είναι να ελέγξει τα στοιχεία στο σύνολό τους, στη συγχώνευσή τους: αυτό το οποίο ονομάζεται ΓΗ. 



H ΓΗ είναι μάνα και σα μάνα έχει υποχρέωση να δίνει κάθε στιγμή τα κατάλληλα μαθήματα στα παιδιά της. 


Τα παιδιά δε, πάνω από μία ηλικία, θα 'πρεπε να φροντίζουν κι αυτά τη μάνα. 


Κάνουμε, όμως, το αντίθετο, όπως τα παιδιά: χρησιμοποιούν τη μάνα όπως θέλουν, στηριζόμενα στη μητρική στοργή της. 


Μερικές φορές την πληγώνουν ανεπανόρθωτα και κάποια στιγμή θα αναγκαστεί να αντιδράσει αυστηρά. 


Μαζί της θα αντιδράσουν κι όλα τα συστατικά της, τα οποία τότε πια ο άνθρωπος θα είναι ανίκανος να ελέγξει. 


Πιο πρακτικά, αυτό θα σημάνει εδαφικές μεταβολές εξαιτίας σεισμών. 


Οι σεισμοί μπορεί να προκαλέσουν εκρήξεις ηφαιστείων. 


Να μία μορφή για τη φωτιά. 


Μπορούν να μετατοπίσουν θάλασσες και να προκαλέσουν κατακλυσμούς. 


Να μία μορφή για το νερό. 


Μπορούν, επίσης, να φέρουν καταιγίδες, γιατί από τη μετακίνηση του στερεού φλοιού προκαλείται μετακίνηση όγκων αέρα. 


Η ατμοσφαιρική πίεση μεταβάλλεται και οι συνέπειες είναι γνωστές. 


Να μία μορφή για τον αέρα. 



Κάτι τέτοιο δε θα σημάνει τη συντέλεια του κόσμου, όπως πιστεύουν πολλοί, αλλά οι αλλαγές είναι απαραίτητες για την εξέλιξη του πλανήτη. Πολλοί ψάχνουν μία λύση με τη μετάβαση σε άλλα αστέρια. 


Η λύση όμως είναι εδώ. 


Κανείς δεν μπορεί να δημιουργήσει περισσότερα σε ένα άλλο περιβάλλον, αν δεν έχει κατακτήσει αυτό στο οποίο ζει τώρα. (Θυμηθείτε το ωραίο ποίημα "Η πόλις", του Κ.Καβάφη). 


Η αλλαγή δεν είναι πάντα ανεξάρτητη από τη βία και αυτό είναι ένα από τα στοιχεία τα οποία η Υδροχοϊκή Εποχή ίσως δεν μπορέσει να ξεπεράσει. 


Είναι πολύ στενά δεμένη μαζί της. 



Μέσα στην εποχή των αλλαγών, κάθε άνθρωπος θα αντιδράσει με το δικό του τρόπο. 


Υπάρχει κίνδυνος η δύναμη να εκδηλωθεί με εκρηκτικούς τρόπους και οι μάχες να δίνονται πια μέσα από μία νοητική θεώρηση. 


Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι το σύμβολο του Υδροχόου είναι τα ύδατα του στερεώματος και σαν τέτοια, αν ταραχθούν, θα φέρουν αναστάτωση σε όλο τον κόσμο. 


Αν παραμείνουν ήρεμα, θα επικρατήσει ηρεμία σε όλο τον κόσμο. 


Πάντως, η κύρια νότα τους είναι η αλλαγή και κάτι ακόμη πιο σπουδαίο: Η ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ.


Τα πάντα στο μέλλον θα πάρουν έναν έντονα μαζικό χαρακτήρα. 


Ωστόσο, αυτό το γεγονός θα έχει τόσο καλά, όσο και κακά αποτελέσματα, όχι πια εξαιτίας του ατόμου, αλλά εξαιτίας της ομάδας. 


Είναι φανερό ότι κάθε ομάδα θα έλκει ανθρώπους οι οποίοι θα είναι συγγενικοί ή θα ταιριάζουν σε έναν αρκετά σημαντικό βαθμό με την ιδιοσυγκρασία της ομάδας. 


Αυτό θα κάνει πολύ πιο έντονα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε ομάδας. 


Ήδη από σήμερα μπορούμε να δούμε μία τάση ομαδοποίησης και συλλογικής δουλειάς. 


Στον τομέα της επιστήμης αυτό είναι ιδιαίτερα έντονο. 


Ένα μεγάλο ποσοστό επιστημόνων εργάζονται ομαδικά και οι ανακαλύψεις τους δεν είναι πια προϊόντα ατομικής εργασίας. 


Μία άλλη όψη αυτής της νότας διακρίνεται στον τομέα της οικονομίας. Οι ατομικές επιχειρήσεις τείνουν να εκλείψουν και αντικαθίστανται από άλλες οι οποίες διευθύνονται από ομάδες ατόμων.


Επιπλέον, δημιουργούνται ομάδες επιχειρήσεων, έξω από τα όρια κάποιας χώρας και εξαπλώνονται παγκόσμια. 


Αν και, δυστυχώς, δεν είναι ταγμένες στην υπηρεσία του ανθρώπου, σημασία έχει ότι είναι μία ομαδική τάση η οποία άρχισε να εκδηλώνεται έστω και με αρνητικό τρόπο. 


Αυτό το οποίο θα καθορίσει στο μέλλον το βαθμό προσφοράς και υπηρεσίας προς την ανθρωπότητα εκ μέρους μίας ομάδας, θα είναι η συνείδηση της ίδιας της ομάδας. 



Όλα, λοιπόν, τα συμβάντα στον κόσμο του μέλλοντος θα χαρακτηρίζονται από αυτά τα στοιχεία της αλλαγής και της ομαδικότητας. 


Οι ομάδες θα δουλέψουν για αυτή την αλλαγή και θα την επιφέρουν, άλλες για καλό, άλλες για κακό. 



Η δυαδικότητα είναι ένα πολύ έντονο στοιχείο για αυτή την εποχή, παρόλο που αρχικά δε φαίνεται άμεσα. 


Μέσα από θέσεις και αντιθέσεις θα επέλθει η σύνθεση η οποία μας οδηγεί στην εξελικτική διαδικασία. 


Ο εξελιγμένος άνθρωπος της Υδροχοϊκής Εποχής θα μπορέσει να προχωρήσει μέσα από την ομάδα. 


Σαν άτομο θα είναι σχεδόν ανίκανο να εκπληρώσει τους στόχους τους οποίους έχει βάλει. 


Οι μεμονωμένοι αποκρυφιστές, εκείνοι οι οποίοι απομένουν έξω από τις ομάδες, δε θα έχουν τρόπο εξέλιξης, θα βρίσκονται σχεδόν εκτός τόπου και χρόνου και αργά ή γρήγορα, είτε θα εγκαταλείψουν τις προσπάθειές τους για εξέλιξη, είτε θα αφομοιωθούν από κάποια ομάδα. 



Στη Νέα Εποχή, σύμφωνα με τις παραδόσεις, θα αναβιώσουν τα Αρχαία Μυστήρια σε πιο σύγχρονη μορφή. 


Η έννοια "Μυστήρια" θα καλύπτει όλες τις εσωτερικές λειτουργίες των παγκόσμιων και γήινων νόμων από τη φυσική τους άποψη. 


Πάντα μέσα από ομαδικούς σχηματισμούς θα υπάρξουν πολλές ισχυρές εσωτερικές ομάδες, οι οποίες θα εργαστούν μέσα στα Μυστήρια. Αυτές οι ομάδες θα αγγίξουν την αληθινή φύση των πραγμάτων, θα συντονιστούν μαζί της και θα μπορέσουν να δραστηριοποιήσουν τις ενέργειες τις οποίες θα αντλούν από εκεί. 


Οι εφελκυόμενες ενέργειες θα απορροφούνται σε πλατιά κλίμακα από την ανθρωπότητα, η οποία με τη σειρά της θα ασκεί κάποιο είδος μυστηρίων, αλλά σε πιο εξωτερική μορφή και όχι τόσο συνειδητά όσο οι εσωτερικές ομάδες. 


Με λίγα λόγια, ένα μέρος της εσωτερικής πραγματικότητας θα γίνει τρόπος ζωής, σκέψης και δράσης για ένα πλήθος ανθρώπων, αλλά θα υπάρχει και η εσωτερική όψη, όπου διάφορες ομάδες θα δρουν και θα εργάζονται σε πιο ουσιαστικά πλαίσια. 


Η εργασία τους θα κατευθύνεται πιο συνειδητά προς τα έξω και πιο συγκεκριμένα. 


Οι πλατιές μάζες θα έχουν αρκετά έντονη δραστηριότητα σε σχέση με τα Μυστήρια, κάτι το οποίο θα φανεί πολύ έντονα μέσα από την Τέχνη και την εκπαίδευση. 


Ο πλανήτης στη Νέα Εποχή θα γνωρίσει μία ζωηρή πνευματική ακμή και θα εμφανιστούν καινούργια ιδανικά, τα οποία αυτή την στιγμή, εξαιτίας της μεταβατικής περιόδου στην οποία βρισκόμαστε τώρα, δεν μπορούν να φανούν. 



Μετά το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα, η ανοδική πορεία θα είναι φανερή, κάτι το οποίο κάποιοι από εμάς βέβαια δε θα μπορέσουμε να δούμε, γιατί μάλλον δε θα το προλάβουμε. 


Πάντως, με το πέρασμα του χρόνου, όλο και περισσότερο θα βλέπουμε τα Μυστήρια μέσα στη ζωή, το χορό, το θέατρο, τον κινηματογράφο, τη ζωγραφική και την γλυπτική, την ποίηση και τα συγγραφικά έργα κάθε είδους: ακόμη και στον τρόπο εκπαίδευσης. 


Σιγά- σιγά, ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας, συνειδητά ή ασυνείδητα, θα έρθει σε επαφή με αυτά και θα αρχίσει να λειτουργεί σύμφωνα με τις δικές του αρχές. 


Γι' αυτό και οι εσωτερικές ομάδες -οι οποίες στην ουσία θα είναι οι πομποί ή οι μετασχηματιστές- θα έχουν πολύ μεγάλη ευθύνη για το έργο του μέλλοντος. 


Αυτός θα είναι κι ο λόγος ο οποίος τα μέλη τους θα επιλέγονται με μεγάλη προσοχή. 


Αν δεν υπάρχει καθαρότητα και συγκεκριμένο όραμα του σκοπού, οι ομάδες αυτές δε θα μπορέσουν να λειτουργήσουν στο επίπεδο το οποίο απαιτείται για να ακτινοβολήσουν την ενέργεια προς τα έξω, στους χώρους τους οποίους πραγματικά θα έχουν ανάγκη να αντλήσουν από αυτή. Με λίγα λόγια, οι παγκόσμιες δυνάμεις, οι εσωτερικές ομάδες και οι εξωτερικές ομάδες έχουν μία ιεράρχηση, η οποία γίνεται πιο κατανοητή με αυτό το οποίο στα Μυστήρια συμβολίζεται από τον Ήλιο και με εκείνο το οποίο κρύβεται πίσω από τον Ήλιο. 


Αν σκεφτούμε με προσοχή πάνω σε αυτά, θα καταλάβουμε περισσότερα από όσα γράφονται. 



Όλα, λοιπόν, στη ζωή του μέλλοντος θα χρωματιστούν με τις δύο νότες οι οποίες αναφέρθηκαν -αλλαγή, ομαδικότητα- και ιδιαίτερα με την ομαδικότητα. 


Ας φανταστούμε τη ζωή μας κάτω από αυτή τη νότα και σίγουρα θα αναδυθεί μία άλλη κατανόηση. 


Οπωσδήποτε, θα είναι μία πολύ μεγάλη αλλαγή για όλο τον κόσμο. Αυτό, όμως, το οποίο φαίνεται σήμερα να είναι ιδανικό, στην Υδροχοϊκή Εποχή θα είναι ήδη κατεστημένο και η ανθρωπότητα θα νοιώθει την ανάγκη για κάτι καινούργιο, έστω και αν αυτό δεν το έχει κατακτήσει ολοκληρωτικά. 


Για τον άνθρωπο ο οποίος έχει αντίληψη της συλλογικής εργασίας, η Υδροχοϊκή εποχή θα σταθεί σημαντικός σταθμός: η συνείδηση θα φτάσει σε μία πλατιά διεύρυνση. 



Η συνεργασία του με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας θα αγγίξει την τελειότητα, εκτός και αν παρεμβληθούν αστάθμητοι παράγοντες ή σοβαρά ελαττώματά του ή ακόμη και αυτό το κάρμα το οποίο έχει αποκομίσει από το παρελθόν. 


Η εκδήλωση της αγάπης θα ανυψωθεί σε ένα άλλο επίπεδο. Ίσως να μην εκφραστεί τόσο έντονα όσο χρειάζεται, αλλά σε αντιστάθμισμα θα υπάρχει ισχυρή θέληση για επίτευξη των σκοπών. 



Ανάμεσα από τις Συμπληγάδες της τυφλής πίστης και της ξερής λογικής θα αναπτυχθεί η νόηση της Νέας Εποχής. 


Μία νόηση αρμονικά δεμένη με τη δημιουργική φαντασία. 


Ο Υδροχοϊκός άνθρωπος θα είναι περισσότερο πολωμένος στο νου παρά στο συναίσθημα και θα εκφράζει τις ιδιότητές του σε κάθε βήμα της καθημερινής του δραστηριότητας. 


Θα μπορούσε να φτάσει σε ένα ψηλό βαθμό αυτοσυνείδησης και θα μάθει να χρησιμοποιεί ορθά το νου του, ώστε να πάψει να είναι ευάλωτος. 


Η προπαγάνδα και η διαφήμιση θα πάψουν να τον αλλοιώνουν. 


Η αλλοτρίωση του νου μας έχει γίνει σωστή επιστήμη στα χέρια ορισμένων επιδέξιων. 


Στην πραγματικότητα είναι ένα από τα πιο έντεχνα όπλα των Αρνητικών Δυνάμεων ενάντια στην ελεύθερη κρίση και θέληση του ανθρώπου. 



Στη Νέα Εποχή ο άνθρωπος θα έχει τη δυνατότητα να γευτεί μία ελευθερία την οποία τώρα δύσκολα φανταζόμαστε. 


Αναγνωρίζοντας μέσα του την ισότητα και τη σύνδεσή του με τους άλλους ανθρώπους, θα πάψει να είναι το απομονωμένο και μελαγχολικό άτομο το οποίο έφτασε να είναι σήμερα. 


Οι αλλαγές οι οποίες θα επέλθουν, θα συνοδευτούν -αρκετές τουλάχιστον από αυτές- με έντονα γεγονότα. 


Καθετί για να αλλάξει απαιτεί κάποια θυσία και αυτή η θυσία θα γίνει μέσα στον κόσμο των ανθρώπων. (αποκορύφωμα Ιχθύ- Χριστού- Σταύρωση) Αυτό όμως θα σημαίνει και την άνοδό του σε ένα ψηλότερο και πιο ελεγχόμενο επίπεδο. 


Η ζωή στον πλανήτη θα αλλάξει σημαντικά και κάθε άνθρωπος θα αποκτήσει πολλές εμπειρίες οι οποίες θα τον βοηθήσουν στην παραπέρα εξέλιξή του. 


Πολλές από αυτές θα είναι τρομερά επώδυνες, όχι μόνο γι' αυτόν, αλλά και για όλη την ομάδα της οποίας θα είναι μέλος. 



Όπως είπαμε, η Νέα Εποχή χαρακτηρίζεται από την ομαδικότητα και καθετί ξεκινάει και καταλήγει εκεί. 


Είναι ένα μάθημα το οποίο πρέπει να το περάσει η ανθρωπότητα ακριβώς σε αυτή την περίοδο, διαφορετικά, όσο και να μιλάμε για ενότητα, αυτή δε θα μπορέσει να επέλθει χωρίς τον πόνο και την τριβή μέσα στην ομάδα. 



Ο άνθρωπος του μέλλοντος είναι ο αγωνιστής, ο μαχητής, αυτός ο οποίος πραγματικά δουλεύει για να πετύχει τον σκοπό του. 


Εκείνος ο οποίος βάζει στόχους και προσπαθεί με κάθε τρόπο να τους φτάσει. 


Άλλωστε, η συνένωση των δυνάμεων φέρνει μεγαλύτερη δύναμη, περισσότερο θάρρος και οπωσδήποτε περισσότερες προοπτικές για επιτυχία στην πράξη. 


Όποιος θα προσκολληθεί στα παλιά και όχι στη νέα πραγματικότητα, θα κινδυνεύσει να αποκοπεί μόνος του από την κοινωνία, η οποία θα κάνει συνείδησή της την αναγκαιότητα της ομάδας. 



Κατά καιρούς πολλοί στοχαστές οραματίστηκαν και περιέγραψαν ένα μελλοντικό κόσμο, ο καθένας ανάλογα με τον τρόπο σκέψης του. Έγινε μία προσπάθεια να εκφραστεί πολύ περιεκτικά και σύντομα το όραμα του αυριανού κόσμου από μία εσωτερική άποψη. 



Έρχομαι να κλείσω τις σκέψεις αυτές θέτοντας ένα ερώτημα, πρώτα- πρώτα στον ίδιο μου τον εαυτό: 


Ποίος είναι ο ρόλος των προοδευτικών ανθρώπων στους καιρούς, οι οποίοι πλησιάζουν ; 



Δεν είναι δυνατό να αποδεχθούμε μία κατάσταση αδράνειας, θρονιασμένοι σε μία βάρκα η οποία μας ταξειδεύει από το παρελθόν προς το μέλλον, ένα μέλλον το οποίο ατενίζουμε παθητικά. 



Σε αυτή τη μεταβατική περίοδο την οποία ζούμε, η στάση κάθε συνειδητού ανθρώπου είναι να αποτελεί μία γέφυρα: να ενώσει τις δύο εποχές. 


Χρέος μας είναι να αγκαλιάσουμε σε μία αρμονική συνύπαρξη το παλιό και το καινούργιο -αν θέλουμε να λεγόμαστε συνειδητοί. 


Σε αυτή την προσπάθεια πρέπει να είναι εστιασμένη η συνείδησή μας και εκεί να στοχεύει ο αγώνας τον οποίο δίνουμε εσωτερικά και εξωτερικά, προσπαθώντας με όλα μας τα μέσα, να βάλουμε ένα λιθαράκι στο μεγάλο οικοδόμημα της ανθρώπινης εξέλιξης. 


Όχι λόγια και βόλεμα στις πολυθρόνες μας, αλλά δράση και μία φωτιά η οποία ποτέ δεν σβήνει μέσα μας, μας οδηγούν στο να θυσιάσουμε τις προσωπικότητες μπροστά στην επίτευξη του ανθρώπινου θαύματος. Όποιος θα ήθελε από τώρα να βάλει τα θεμέλια της Νέας Εποχής, καλό θα ήταν να πολωθεί πρώτα από όλα στην καταπράυνση του συναισθήματος, στην ξεπόλωση από αυτό και στην πόλωση σε ανώτερα επίπεδα. Το μάτι θα γίνει πιο ψυχρό, αλλά και πιο αντικειμενικό. 


Αν πραγματικά υπάρχει κατανόηση από μέσα μας, από τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου, τότε είναι ασφαλής η πορεία του μέσα σε ένα ομαδικό σχηματισμό και ας τονιστεί για άλλη μία φορά, ότι Υπηρεσία δε σημαίνει ούτε μεγαλεπήβολα σχέδια, ούτε περίπλοκες σοφίες. 


Η υπηρεσία είναι στην ουσία αυτό το οποίο προκύπτει από την αποδοχή του Νόμου της Εξέλιξης, είναι η έμπρακτη εναρμόνιση με το Κύμα το οποίο ορμάει προς το μέλλον και αυτή η έμπρακτη εναρμόνιση δε γίνεται ούτε περίπλοκα, ούτε απλοϊκά: γίνεται με απλότητα, καθαρότητα και ανθρωπιά. 
Στο κατώφλι της Νέας Εποχής, στο κατώφλι του ονείρου, ας κάνουμε το χρέος μας, ακριβώς όπως το λέει ο ποιητής

Το διαβάσαμε από το: ΤΙ ΜΑΣ ΦΕΡΝΕΙ Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΥΔΡΟΧΟΟΥ ? http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/07/blog-post_4424.html#ixzz468pb38hb