Πάρτε τα γεγονότα σχετικά με κοινές ψυχικές διαταραχές, όπως αυτές που σχετίζονται με το άγχος, ελλειμματικής προσοχής, συμπεριφοράς, κατάθλιψη, σχιζοφρένεια, και τραύματα.
Τα παρακάτω είναι περιγραφές από τις πιο κοινές κατηγορίες της ψυχικής ασθένειας στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αγχώδεις διαταραχές
Οι αγχώδεις διαταραχές χαρακτηρίζονται από υπερβολικό φόβο ή άγχος που είναι δύσκολο να ελεγχθεί , και αρνητικά και ουσιαστικά τις επιπτώσεις της καθημερινής λειτουργίας. Ο φόβος αναφέρεται στην συναισθηματική αντίδραση σε μια πραγματική ή αντιληπτή απειλή, ενώ το άγχος είναι η προσδοκία μιας μελλοντικής απειλής. Αυτές οι διαταραχές μπορεί να κυμαίνεται από συγκεκριμένους φόβους (που ονομάζεται φοβίες), όπως ο φόβος ή δημόσια ομιλία, σε πιο γενικευμένη αισθήματα ανησυχίας και έντασης. Οι αγχώδεις διαταραχές συνήθως αναπτύσσουν κατά την παιδική ηλικία και παραμένουν μέχρι την ενηλικίωσή τους. Ειδικές διαταραχές άγχους περιλαμβάνουν γενικευμένη διαταραχή άγχους (GAD), διαταραχή πανικού, διαταραχή άγχους αποχωρισμού, και διαταραχή κοινωνικού άγχους (κοινωνική φοβία).
Τα εθνικά στοιχεία επιπολασμού δείχνουν ότι σχεδόν 40 εκατομμύρια άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες (18%) βιώνουν μια αγχώδη διαταραχή σε οποιοδήποτε δεδομένο έτος. Σύμφωνα με την έκθεση SAMHSA, η Behavioral Health, Ηνωμένες Πολιτείες - 2012, φοβίες ζωής και γενικευμένες διαταραχές άγχους είναι η πιο διαδεδομένη μεταξύ των εφήβων ηλικίας μεταξύ 13 και 18 και έχουν την πρώτη μέση ηλικία της πρώτης εμφάνισης, γύρω στην ηλικία των 6. Οι φοβίες και γενικευμένο άγχος συνήθως εμφανίζονται για πρώτη φορά γύρω στην ηλικία των 11, και είναι οι πιο διαδεδομένες διαταραχές του άγχους σε ενήλικες.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι πολλές διαταραχές άγχους μπορεί να προκληθεί από ένα συνδυασμό της γενετικής, της βιολογίας, και περιβαλλοντικών παραγόντων. Ανεπιθύμητες εμπειρίες της παιδικής ηλικίας μπορεί επίσης να συμβάλει στον κίνδυνο για την ανάπτυξη αγχώδεις διαταραχές.
Για πληροφορίες σχετικά με τη θεραπεία των διαταραχών άγχους, επισκεφθείτε Θεραπείες SAMHSA για τη σελίδα ψυχικές διαταραχές. Βρείτε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αγχώδεις διαταραχές στο Εθνικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας (NIMH) ιστοσελίδα.
Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής υπερκινητικότητας
Προσοχή διαταραχή ελλειμματικής (ADHD) ορίζεται από ένα επίμονο τύπο έλλειψης προσοχής (για παράδειγμα, δυσκολία διατήρησης εστίασης) και / ή υπερκινητικότητα-παρορμητικότητα (για παράδειγμα, δυσκολία ελέγχου της συμπεριφοράς, η υπερβολική και ακατάλληλη κινητική δραστηριότητα). Τα παιδιά με ΔΕΠΥ δυσκολεύονται καλές επιδόσεις στο σχολείο, αλληλεπιδρώντας με τα άλλα παιδιά, και μετά από μέσα σχετικά με τα καθήκοντα. Ενήλικες με ADHD είναι συχνά εξαιρετικά distractible και έχουν σημαντικές δυσκολίες με την οργάνωση. Υπάρχουν τρεις υπο-τύποι της διαταραχής:
Κυρίως υπερκινητικά / παρορμητική
κατά κύριο λόγο απρόσεκτοι
Σε συνδυασμό υπερκινητικά / απρόσεκτοι
ADHD είναι μια από τις πιο κοινές ψυχικές διαταραχές διαγιγνώσκονται μεταξύ των παιδιών. Στοιχεία από το 2011 Εθνικό Σύστημα Υγείας Συνέντευξη Έρευνα (NHIS) δείχνουν ότι οι γονείς του 8,4% των παιδιών ηλικίας 3 έως 17 ετών είχαν ενημερωθεί ότι το παιδί τους είχε ADHD. Για τις ηλικίες των νέων 13 έως 18, το ποσοστό επικράτησης είναι 9%. Η διαταραχή εμφανίζεται τέσσερις φορές πιο συχνά στα αγόρια από τα κορίτσια. Εκτιμάται ότι ο επιπολασμός της ADHD στους ενήλικες είναι 2,5%.
Η τρέχουσα έρευνα δείχνει ότι ADHD έχει υψηλό βαθμό κληρονομικότητας, ωστόσο, το ακριβές γονίδιο ή αστερισμό των γονιδίων που προκαλούν τη διαταραχή δεν είναι γνωστές. περιβαλλοντικών παραγόντων κινδύνου μπορεί να περιλαμβάνουν χαμηλό βάρος κατά τη γέννηση, το κάπνισμα και η χρήση αλκοόλ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, η έκθεση σε μόλυβδο, και την ιστορία της παιδικής κακοποίησης.
Οι τρεις βασικοί χαρακτηριστικά του ADHD περιλαμβάνουν απροσεξία, υπερκινητικότητα και παρορμητικότητα. Απρόσεκτος τα παιδιά μπορεί να έχουν πρόβλημα να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στις λεπτομέρειες, κάνουν απρόσεκτα λάθη στο σχολειο, αποσπώνται εύκολα, έχουν δυσκολία παρακολουθούμε μέσα από εργασίες, όπως αναθέσεις εργασίας, ή να γίνει γρήγορα βαριούνται με μια εργασία. Υπερκινητικότητα μπορεί να ορίζεται από νευρικότητα ή ανήσυχα, υπερβολική ομιλία, τρέχει περίπου, ή δυσκολία ακόμη συνεδρίαση. Τέλος, παρορμητική παιδιά μπορεί να είναι ανυπόμονοι, μπορούν να βγάζω στη φόρα τις απαντήσεις στις ερωτήσεις πρόωρα, έχουν πρόβλημα να περιμένουν τη σειρά τους, μπορεί συχνά να διακόψει τις συνομιλίες, ή εισβάλλουν σχετικά με τις δραστηριότητες των άλλων.
Για πληροφορίες σχετικά με τη θεραπεία της ADHD, επισκεφθείτε Θεραπείες SAMHSA για τη σελίδα ψυχικές διαταραχές. Βρείτε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με ΔΕΠ-Υ στην ιστοσελίδα NIMH.
Διπολική και Συγγενών Διαταραχών
Οι άνθρωποι με διπολική και συναφείς διαταραχές βιώνουν άτυπα, δραματικές εναλλαγές στη διάθεση, και τα επίπεδα δραστηριότητας που πηγαίνουν από περιόδους αισθάνεται έντονα χαρούμενος, οξύθυμος, και παρορμητική σε περιόδους έντονης θλίψης και τα συναισθήματα της απελπισίας. Τα άτομα με αυτή τη διαταραχή εμπειρία διακριτά επεισόδια διάθεσης, που χαρακτηρίζεται είτε ως:
Μανιακό επεισόδιο-αφύσικα αυξημένα, επεκτατική ή ευερέθιστη διάθεση συνοδεύεται από αυξημένη ενέργεια ή δραστηριότητα που βλάπτει ουσιαστικά τη λειτουργία
Υπομανιακό επεισόδιο, παρόμοιο με ένα μανιακό επεισόδιο, ωστόσο, δεν είναι αρκετά σοβαρή για να προκαλέσει σοβαρά κοινωνικά ή επαγγελματικά προβλήματα
Μείζον καταθλιπτικό επεισόδιο, επίμονη καταθλιπτική διάθεση ή η απώλεια ενδιαφέροντος ή ευχαρίστησης
Μικτή κρατικά περιλαμβάνει συμπτώματα τόσο ενός μανιακού επεισοδίου και ένα μείζον καταθλιπτικό επεισόδιο
Οι άνθρωποι που παρουσιάζουν αυτά τα συμπτώματα είναι πιο συχνά χαρακτηριστεί ως έχοντες έναν από τους δύο τύπους των διπολικών διαταραχών: διπολική διαταραχή τύπου Ι ή διπολική διαταραχή II. Η διπολική Ι διάγνωση χρησιμοποιείται όταν έχει υπάρξει τουλάχιστον ένα μανιακό επεισόδιο στη ζωή ενός ατόμου. Η διάγνωση διπολικής ΙΙ χρησιμοποιείται όταν έχει υπάρξει μια πιο τακτική εμφάνιση των καταθλιπτικών επεισοδίων μαζί με ένα υπομανιακό επεισόδιο, αλλά δεν είναι ένα πλήρως ανεπτυγμένο μανιακό επεισόδιο. Κυκλοθυμική διαταραχή, ή κυκλοθυμία, είναι μια διάγνωση που χρησιμοποιείται για μια ήπια μορφή της διπολικής διαταραχής.
Η συνδυασμένη επικράτηση της διπολικής διαταραχής Ι, διπολική ΙΙ διαταραχή και κυκλοθυμία εκτιμάται σε 2,6% του ενήλικου πληθυσμού των ΗΠΑ και 11,2% για το 13 έως 18 ετών.
Ένα οικογενειακό ιστορικό διπολικής διαταραχής είναι ο ισχυρότερος παράγοντας κινδύνου για την κατάσταση και το επίπεδο των αυξήσεων των κινδύνων με τον βαθμό συγγένειας.
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, οι διπολικές διαταραχές χαρακτηρίζονται από μανιακά και καταθλιπτικά επεισόδια. Στα παιδιά, μανιακά επεισόδια μπορεί να παρουσιάσει ως υπερβολικά ανόητο ή χαρούμενη διάθεση που είναι ασυνήθιστο για το παιδί ή αχαρακτήριστα ευερέθιστου ιδιοσυγκρασία και συνοδεύονται από ασυνήθιστες αλλαγές στη συμπεριφορά, όπως η μειωμένη ανάγκη για ύπνο, η συμπεριφορά των κινδύνων που αναζητούν και την αφηρημάδα. Καταθλιπτικά επεισόδια μπορεί να παρουσιαστεί ως μια επίμονη, κακή διάθεση, αισθήματα αναξιότητας ή ενοχής, και απώλεια ενδιαφέροντος για προηγουμένως ευχάριστες δραστηριότητες. Συμπεριφορικές αλλαγές που σχετίζονται με καταθλιπτικά επεισόδια μπορεί να περιλαμβάνουν κόπωση ή απώλεια ενέργειας, κερδίζει ή χάνει ένα σημαντικό ποσό του βάρους, διαμαρτύρονται για πόνο, ή αυτοκτονικές σκέψεις ή σχέδια.
Για πληροφορίες σχετικά με τη θεραπεία της διπολικής διαταραχής, επισκεφθείτε Θεραπείες SAMHSA για τη σελίδα ψυχικές διαταραχές. Βρείτε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη διπολική διαταραχή στην ιστοσελίδα NIMH.
Καταθλιπτικές διαταραχές (Συμπεριλαμβανομένων Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή)
Καταθλιπτικές διαταραχές είναι από τις πιο συχνές διαταραχές της ψυχικής υγείας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Χαρακτηρίζονται από μια θλιβερή, χωρίς ελπίδα, άδειο, ή ευερέθιστη διάθεση, και σωματικές και γνωστικές αλλαγές που παρεμβαίνουν σημαντικά με την καθημερινή ζωή. Μείζονα καταθλιπτική διαταραχή (MDD) ορίζεται ως έχοντας μια καταθλιπτική διάθεση για το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας και μια σημαντική απώλεια ενδιαφέροντος ή ευχαρίστησης, μεταξύ άλλων, τα συμπτώματα σχεδόν κάθε μέρα για τουλάχιστον μια περίοδο δύο εβδομάδων. Στα παιδιά και τους εφήβους, MDD μπορεί να εκδηλωθεί ως ευερέθιστου παρά μια θλιβερή διάθεση. Αυτοκτονικές σκέψεις ή τα σχέδια μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκεια ενός επεισοδίου μείζονος κατάθλιψης, η οποία μπορεί να απαιτήσει την άμεση προσοχή (για να συνδεθεί με ένα εξειδικευμένο, εκπαιδευμένο σύμβουλο σε ένα τοπικό κέντρο αντιμετώπισης κρίσεων.
Με βάση τα στοιχεία του 2014 NSDUH, 6,6% των ενηλίκων ηλικίας 18 ετών και άνω είχαν μείζον καταθλιπτικό επεισόδιο (MDE) το 2014, το οποίο ορίζεται από την 4η έκδοση του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου των Ψυχικών Διαταραχών (DSM-IV). Τα δεδομένα NSDUH δείχνουν επίσης ότι η επικράτηση της MDE μεταξύ των εφήβων ηλικίας 12 έως 17 ήταν 11,4% το 2014, ενώ οι γυναίκες νέοι ήταν περίπου τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες με τους άνδρες τους νέους να βιώσουν μια MDE.
MDD θεωρείται ότι έχει πολλές πιθανές αιτίες, συμπεριλαμβανομένων των γενετικών, βιολογικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Ανεπιθύμητες εμπειρίες της παιδικής ηλικίας και αγχογόνες εμπειρίες της ζωής είναι γνωστό ότι συμβάλλουν σε κίνδυνο για την MDD. Επιπλέον, τα άτομα με στενά συνδεδεμένα μέλη της οικογένειας (για παράδειγμα, οι γονείς ή αδέλφια) που έχουν διαγνωστεί με τη διαταραχή διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο.
Η διάγνωση για την MDD σε ένα ελάχιστο απαιτεί ότι τα συμπτώματα της καταθλιπτικής διάθεσης (για παράδειγμα, τα συναισθήματα της θλίψης, την κενότητα, την απελπισία) και η απώλεια του ενδιαφέροντος ή της ευχαρίστησης σε δραστηριότητες που είναι παρόντες. Πρόσθετα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν σημαντική απώλεια ή αύξηση βάρους, αϋπνία ή υπερυπνία, τα συναισθήματα της ανησυχίας, λήθαργος, αισθήματα αναξιότητας ή υπερβολικής ενοχής, αφηρημάδα, και υποτροπιάζουσες σκέψεις θανάτου, συμπεριλαμβανομένου του αυτοκτονικού ιδεασμού. Τα συμπτώματα πρέπει να είναι παρόντα για τουλάχιστον δύο εβδομάδες και να προκαλέσει σημαντική βλάβη ή δυσλειτουργία στην καθημερινή ζωή.
Για πληροφορίες σχετικά με τη θεραπεία της καταθλιπτικής διαταραχής, επισκεφθείτε Θεραπείες SAMHSA για τη σελίδα ψυχικές διαταραχές. Βρείτε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με καταθλιπτική διαταραχή στην ιστοσελίδα NIMH.
Διασπαστικές, έλεγχο των παρορμήσεων και διαταραχές συμπεριφοράς
Αυτή η κατηγορία των διαταραχών χαρακτηρίζεται από προβλήματα με τον αυτοέλεγχο των συναισθημάτων ή συμπεριφορές που παραβιάζουν τα δικαιώματα των άλλων ή / και να φέρει ένα άτομο σε σύγκρουση με κοινωνικές νόρμες ή αριθμούς αρχή. Αντιθετική προκλητική διαταραχή και διαταραχή διαγωγής είναι το πιο σημαντικό αυτής της κατηγορίας των διαταραχών στα παιδιά.
Αντιπολιτευτική προκλητική αναταραχή
Τα παιδιά με αντιθετική προκλητική διαταραχή (ODD) εμφανίζει μια συχνή και επίμονη πρότυπο θυμωμένος ή ευερέθιστη διάθεση, διαλεκτικός / προκλητική συμπεριφορά, ή εκδικητικότητα. Τα συμπτώματα συνήθως είδαμε για πρώτη φορά στην προσχολική ηλικία, και συχνά προηγείται της ανάπτυξης της διαταραχής συμπεριφοράς.
Η μέση επικράτηση της ODD εκτιμάται σε 3,3%, και εμφανίζεται πιο συχνά στα αγόρια από τα κορίτσια.
Τα παιδιά που βιώνουν σκληρή, ασυνεπής, ή αμελής πρακτικές ανατροφής των παιδιών βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο για την ανάπτυξη ODD.
Τα συμπτώματα της ODD περιλαμβάνουν θυμωμένος / ευερέθιστη διάθεση, διαλεκτικός / προκλητική συμπεριφορά, ή εκδικητικότητα. Ένα παιδί με ένα θυμωμένο / ευερέθιστη διάθεση μπορεί συχνά να χάνουν την ψυχραιμία τους, είναι συχνά αγανακτισμένοι, ή εύκολα ενοχλημένος. Διαλεκτικός ή προκλητική παιδιά είναι συχνά αγωνιστική με αριθμούς ή ενήλικες αρχή και συχνά αρνούνται να συμμορφωθούν με τους κανόνες. Μπορούν επίσης να ενοχλήσει σκόπιμα άλλους ή να κατηγορούμε τους άλλους για τα λάθη ή κακή συμπεριφορά τους. Αυτά τα συμπτώματα πρέπει να είναι προφανής για τουλάχιστον έξι μήνες και παρατηρήθηκαν κατά την αλληλεπίδραση με ένα τουλάχιστον άτομο το οποίο δεν είναι αδελφός.
Διαταραχή συμπεριφοράς
Που συμβαίνουν σε παιδιά και εφήβους, διαταραχή διαγωγής είναι μια επίμονη μοτίβο διασπαστικές και βίαιες συμπεριφορές που παραβιάζουν τα βασικά δικαιώματα των άλλων ή ανάλογα με την ηλικία κοινωνικές νόρμες ή κανόνες, και προκαλεί σημαντική βλάβη στο παιδί ή την καθημερινή ζωή της οικογένειας.
Υπολογίζεται ότι 8,5% των παιδιών και τα κριτήρια πληρούν τους νέους για τη διαταραχή συμπεριφοράς σε κάποιο σημείο της ζωής τους. Επικράτηση αυξάνεται από την παιδική ηλικία στην εφηβεία και είναι πιο συχνή στους άνδρες από τις γυναίκες.
διαταραχή διαγωγής μπορεί να προηγείται της ιδιοσυγκρασίας και παράγοντες του κινδύνου, όπως τα προβλήματα συμπεριφοράς στην παιδική ηλικία και κάτω από το μέσο όρο νοημοσύνη. Παρόμοια με ODD, περιβαλλοντικών παραγόντων κινδύνου μπορεί να περιλαμβάνουν σκληρές ή ασυνεπείς πρακτικές ανατροφής των παιδιών ή / και της παιδικής κακοποίησης. Γονική εγκληματικότητα, οι συχνές αλλαγές των φροντιστών, μεγάλο μέγεθος της οικογένειας, οικογενειακή ψυχοπαθολογία, και στις αρχές του θεσμικού ζωής μπορεί επίσης να συμβάλει στον κίνδυνο για την ανάπτυξη της διαταραχής. παράγοντες κινδύνου σε κοινοτικό επίπεδο μπορεί να περιλαμβάνουν έκθεση γειτονιά στη βία, την απόρριψη από ομοτίμους, και σύνδεσης με παραβατική ομάδα ομοτίμων. Τα παιδιά με ένα γονέα ή αδελφό με διαταραχή συμπεριφοράς ή άλλες διαταραχές της συμπεριφοράς υγείας (για παράδειγμα, ADHD, σχιζοφρένεια, η σοβαρή διαταραχή χρήσης του αλκοόλ) είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν την πάθηση. Τα παιδιά με διαταραχή διαγωγής συχνά παρούσα με άλλες διαταραχές, καθώς, όπως ADHD, μαθησιακές διαταραχές, και την κατάθλιψη.
Τα βασικά συμπτώματα της διαταραχής συμπεριφοράς περιλαμβάνουν επιθετικότητα στους ανθρώπους και τα ζώα (για παράδειγμα, ο εκφοβισμός ή προκαλώντας σωματική βλάβη), καταστροφή περιουσίας (για παράδειγμα, φωτιά-ρύθμιση), απάτη ή κλοπή (για παράδειγμα, το σπάσιμο και την είσοδο), και σοβαρές παραβιάσεις των κανόνων (για παράδειγμα, σκασιαρχείο, δραπέτευση). Τα συμπτώματα πρέπει να είναι παρόντα για 12 μήνες και εμπίπτουν σε μία από τις τρεις υποτύπους ανάλογα με την ηλικία έναρξης (παιδική ηλικία, έφηβος, ή απροσδιόριστη).
Ψυχαναγκαστική και Συγγενών Διαταραχών
Ψυχαναγκαστική διαταραχή (OCD) ορίζεται από την παρουσία επίμονες σκέψεις, προτρέπει, ή εικόνες που είναι ενοχλητικές και ανεπιθύμητα (εμμονές), ή επαναλαμβανόμενη και τελετουργικές συμπεριφορές που ένα άτομο αισθάνεται είναι αναγκαία προκειμένου να ελέγξει εμμονές (ψυχαναγκασμοί). Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή τείνει να αρχίσει στην παιδική ηλικία ή την εφηβεία, με τα περισσότερα άτομα που διαγνώστηκαν από την ηλικία των 19 ετών.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το ποσοστό επιπολασμού 12 μηνών της OCD εκτιμάται σε 1,2% ή σχεδόν 2,2 εκατομμύρια Αμερικανούς ενήλικες.
Τα αίτια της ΙΨΔ είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστη, ωστόσο υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι τρέχει σε οικογένειες και συνδέεται με περιβαλλοντικούς παράγοντες κινδύνου, όπως η παιδική κακοποίηση ή τραυματικά γεγονότα της παιδικής ηλικίας.
Προϋποθέσεις για την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή περιλαμβάνουν την παρουσία της εμμονές, καταναγκασμούς, ή και τα δύο. Εμμονές μπορεί να περιλαμβάνουν επίμονο σκέψεις (για παράδειγμα, της μόλυνσης), εικόνες (για παράδειγμα, από φρικτές σκηνές), ή προτρέπει (για παράδειγμα, να πηδήξει από το παράθυρο) και γίνονται αντιληπτά ως δυσάρεστη και ακούσια. Καταναγκασμούς περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές που το πρόσωπο που υποχρεούται να πραγματοποιήσει τελετουργικά ως απάντηση σε μια έμμονη ιδέα ή σύμφωνα με ένα άκαμπτο σύνολο κανόνων. Οι ψυχαναγκασμοί που πραγματοποιούνται σε μια προσπάθεια να αποτρέψουν ή να μειώσουν το άγχος ή αγωνία, και όμως είναι σαφώς υπερβολικές ή εξωπραγματικές. Ένα κοινό παράδειγμα ενός συμπτώματος OCD είναι ένα πρόσωπο που έχει εμμονή με τα μικρόβια και αισθάνεται υποχρεωμένη να πλένουν τα χέρια τους υπερβολικά. συμπτώματα OCD είναι χρονοβόρες και να προκαλέσει σημαντική δυσλειτουργία στην καθημερινή ζωή.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή στην ιστοσελίδα NIMH.
Σχιζοφρένεια Spectrum και άλλες ψυχωτικές διαταραχές
Το καθοριστικό χαρακτηριστικό της σχιζοφρένειας και άλλων ψυχωτικών διαταραχών είναι ανωμαλίες σε ένα ή περισσότερα από πέντε τομείς: ψευδαισθήσεις, παραισθήσεις, αποδιοργάνωση της σκέψης, έντονα αποδιοργανωμένη ή μη φυσιολογική συμπεριφορά του κινητήρα, και τα αρνητικά συμπτώματα, τα οποία περιλαμβάνουν μειωμένη συναισθηματική έκφραση και μια μείωση στην ικανότητα να εμπλακούν στην αυτο-ξεκίνησε τις δραστηριότητες. Διαταραχές σε αυτήν την κατηγορία περιλαμβάνουν σχιζότυπη διαταραχή, σχιζοσυναισθηματική διαταραχή, και διαταραχή σχιζοφρενικής μορφής. Η πιο κοινή διάγνωση αυτής της κατηγορίας είναι η σχιζοφρένεια.
Σχιζοφρένεια
Η σχιζοφρένεια είναι μια διαταραχή του εγκεφάλου που επηρεάζει τον τρόπο που ένα πρόσωπο σκέφτεται (συχνά περιγράφεται ως «διαταραχή της σκέψης»), και χαρακτηρίζεται από ένα φάσμα γνωστικών, συμπεριφορικών και συναισθηματικών εμπειριών που μπορεί να περιλαμβάνουν: ψευδαισθήσεις, παραισθήσεις, αποδιοργανωμένη σκέψη, και κατάφωρα αποδιοργανωμένη ή μη φυσιολογική συμπεριφορά του κινητήρα. Αυτά τα συμπτώματα είναι χρόνιες και σοβαρές, αλλοιώνοντας σημαντικά την επαγγελματική και κοινωνική λειτουργία.
Ο επιπολασμός της σχιζοφρένειας διάρκεια ζωής υπολογίζεται να είναι περίπου 1% του πληθυσμού. Παιδική ηλικία έναρξης σχιζοφρένεια (που ορίζεται ως έναρξη πριν την ηλικία των 13) είναι πολύ πιο σπάνια, που επηρεάζει περίπου το 0,01% των παιδιών. Τα συμπτώματα της σχιζοφρένειας συνήθως εκδηλώνεται μεταξύ των ηλικιών 16 και 30.
Ενώ το οικογενειακό ιστορικό ψύχωσης δεν είναι συχνά προγνωστικά της σχιζοφρένειας, η γενετική προδιάθεση συσχετίζεται με κίνδυνο για την ανάπτυξη της νόσου. Φυσιολογικές παράγοντες, όπως ορισμένα εγκυμοσύνη και τη γέννηση επιπλοκές και περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως την εποχή της γέννησης (το τέλος του χειμώνα / νωρίς την άνοιξη) και μεγαλώνουν σε ένα αστικό περιβάλλον μπορεί να σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο για σχιζοφρένεια.
Οι άνθρωποι με σχιζοφρένεια μπορεί να βιώσει αυτά που αποκαλούνται θετικά ή αρνητικά συμπτώματα. Τα θετικά συμπτώματα είναι ψυχωτικές συμπεριφορές περιλαμβάνουν:
Αυταπάτες των ψευδών και επίμονες πεποιθήσεις που δεν αποτελούν μέρος του πολιτισμού του ατόμου. Για παράδειγμα, τα άτομα με σχιζοφρένεια μπορεί να πιστεύουν ότι οι σκέψεις τους μεταδίδονται από το ραδιόφωνο.
Ψευδαισθήσεις που περιλαμβάνουν την ακοή, όραση, όσφρηση, ή τα πράγματα αίσθηση ότι οι άλλοι δεν μπορούν. Πιο συχνά, τα άτομα με τη διαταραχή ακούει φωνές που να τους μιλήσω ή να τα παραγγείλετε να κάνει πράγματα.
Αποδιοργανωμένη ομιλία που συνεπάγεται δυσκολία στην οργάνωση σκέψεων, μελετημένη μπλοκάρισμα, και κάνοντας μέχρι παράλογο λέξεις.
Έντονα αποδιοργανωμένη ή κατατονική συμπεριφορά.
Αρνητικά συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν επίπεδη επηρεάσουν, η απογοήτευση με την καθημερινή ζωή, απομόνωση συμπεριφορά, έλλειψη κινήτρων, και σπάνια ομιλία, ακόμα και όταν αναγκάζονται να αλληλεπιδράσουν. Όπως και με άλλες μορφές σοβαρή ψυχική ασθένεια, σχιζοφρένεια σχετίζεται με την έλλειψη στέγης, η συμμετοχή με το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης, και άλλα αρνητικά αποτελέσματα.
Για πληροφορίες σχετικά με τη θεραπεία της σχιζοφρένειας, επισκεφθείτε Θεραπείες SAMHSA για τη σελίδα ψυχικές διαταραχές. Βρείτε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη σχιζοφρένεια στην ιστοσελίδα NIMH.
Τραυματικές και Αγχογόνο-Σχετικές Διαταραχές
Το καθοριστικό χαρακτηριστικό των τραυματικές και διαταραχών στρεσογόνος παράγοντας που συνδέονται με το προηγούμενο έκθεση σε ένα τραυματικό ή αγχωτικό γεγονός. Η πιο κοινή διαταραχή σε αυτή την κατηγορία είναι μετα-τραυματικού στρες (PTSD).
Διαταραχή μετατραυματικού στρες
PTSD χαρακτηρίζεται ως η ανάπτυξη εξουθενωτικών συμπτωμάτων μετά από έκθεση σε ένα τραυματικό ή επικίνδυνο συμβάν. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν εκ νέου να εμφανίσουν συμπτώματα από ένα γεγονός, όπως αναδρομές στο παρελθόν ή εφιάλτες, τα συμπτώματα της φοροαποφυγής, αλλάζοντας μια προσωπική ρουτίνα να ξεφύγουν αφού για να γίνει υπενθύμιση ενός γεγονότος, ή να είναι υπερ-προκάλεσε (εύκολα ξαφνιάζεται ή τεταμένη) που κάνει τις καθημερινές εργασίες σχεδόν αδύνατο να ολοκληρωθεί. PTSD αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά ως αποτέλεσμα τα συμπτώματα που βιώνουν οι στρατιώτες και εκείνων στον πόλεμο? Ωστόσο, άλλα τραυματικά γεγονότα, όπως ο βιασμός, κακοποίηση των παιδιών, τα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα και οι φυσικές καταστροφές έχουν επίσης αποδειχθεί να προκαλέσουν PTSD.
Εκτιμάται ότι περισσότεροι από 7,7 εκατομμύρια άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσε να διαγνωστεί ότι έχει PTSD με τις γυναίκες να είναι πιο πιθανό να πάσχουν από τη διαταραχή σε σύγκριση με τους άνδρες.
Κίνδυνος για την PTSD χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες, συμπεριλαμβανομένων των προ-τραυματική, περι-τραυματική και μετατραυματικές παράγοντες.
Προ-τραυματική παράγοντες περιλαμβάνουν την παιδική ηλικία συναισθηματικά προβλήματα από την ηλικία 6, χαμηλότερη κοινωνικοοικονομική κατάσταση, χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, πριν από την έκθεση στο τραύμα, παιδική ηλικία αντιξοότητες, χαμηλότερη νοημοσύνη, μειονοτικές φυλετικές / εθνοτικές κατάσταση, και ένα οικογενειακό ψυχιατρικό ιστορικό. Γυναικείο φύλο και η μικρότερη ηλικία κατά την έκθεση μπορεί επίσης να συμβάλει στην προ-τραυματικό κινδύνου.
Peri-τραυματική παράγοντες περιλαμβάνουν τη σοβαρότητα του τραύματος, απειλή ζωής, σωματικής βλάβης, διαπροσωπική βία, και διαχωρισμό κατά τη διάρκεια του τραύματος που παραμένει μετά.
Μετα-τραυματικού παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν αρνητικές εκτιμήσεις, αναποτελεσματικές στρατηγικές αντιμετώπισης, μετά την έκθεση σε οδυνηρές υπενθυμίσεις, μετέπειτα ανεπιθύμητα συμβάντα της ζωής, και άλλες απώλειες τραύματα που σχετίζονται με.
πρέπει να προηγηθεί διάγνωση της PTSD από την έκθεση σε πραγματικές ή απειλούνται θάνατο, σοβαρό τραυματισμό ή τη βία. Αυτό μπορεί να συνεπάγεται άμεσα αντιμετωπίζουν ή μάρτυρες της τραυματικό γεγονός, μαθαίνοντας ότι το τραυματικό γεγονός συνέβη σε ένα στενό μέλος της οικογένειας ή φίλο, ή επαναλαμβανόμενη έκθεση σε οδυνηρές λεπτομέρειες του τραυματικού γεγονότος. Τα άτομα με διάγνωση PTSD εμπειρία παρεμβατικό συμπτώματα (για παράδειγμα, επαναλαμβανόμενες ανατρέποντας τα όνειρα, αναδρομές στο παρελθόν, οδυνηρές μνήμες, έντονη ψυχολογική δυσφορία), αποφυγή ερεθισμάτων που σχετίζονται με το τραυματικό γεγονός, και τις αρνητικές αλλαγές στη γνωστική λειτουργία και την διάθεση που αντιστοιχεί με το τραυματικό γεγονός (για παράδειγμα, διασπαστική αμνησία, αρνητικές πεποιθήσεις για τον εαυτό του, επίμονο αρνητικό συναίσθημα, συναισθήματα της απόσπασης ή αποξένωση). Μπορούν επίσης να αντιμετωπίσετε σημαντικές αλλαγές στη διέγερση και αντιδραστικότητα σχετίζεται με τα τραυματικά γεγονότα, όπως υπερεγρήγορση, διάσπαση της προσοχής, υπερβολική αντίδραση ξάφνιασμα, και οξύθυμος ή αυτοκαταστροφική συμπεριφορά.
Για πληροφορίες σχετικά με τη θεραπεία του PTSD, επισκεφθείτε Θεραπείες SAMHSA για τη σελίδα ψυχικές διαταραχές. Βρείτε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με PTSD στην ιστοσελίδα NIMH ή στο Εθνικό Κέντρο για την PTSD που τηρείται από το Τμήμα Υποθέσεων Βετεράνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου