Και στα κενα μας να μην νιωθουμε την βαθια απωλια
την βαρια κοροιδια
τις στιγμες που οι μνημες μας ενωνοντε απο απο
αλλη γεωγραφια στον κομβο του απειρου της σιωπης του κροτου
Εκει που ενωση μας ειναι αιωνια
εκει που ακομα και στην συνειδητη ενεργοποιηση της καταστολης μου
θελωντας να σωπασω ακομα πιο δυνατα με ακουνε .
Οι ψυχες γιναν πυρινες
αλλοτε παγωνουν συμπαγης
αλλοτε ρεουν στην πιο αρμονικη κινηση
που εχω αντιληφθει σε οσα εχω δει .
ουτε οργη ουτε τιποτα .....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου